Hearts at the office // bankzitters matthy

hoofdstuk 16 - mijn schuld?

    playlist voor dit hoofdstuk
Silver soul, beach house
In your arm, sombr
Call your mom, noah kahan
Cry, cigarettes after sex

We zijn inmiddels 6 weken verder, de stage is nogsteeds mega leuk!! Op social media zie ik alleen maar leuke reacties. Met de jongens ben ik best close geworden, we doen buiten werk de laatste tijd leuke dingen ik zie ze wel echt als hele goede vrienden van me. Tussen mij en kate gaat het ook goed, ze heeft last van veel migraines dus ze is weinig aanwezig, maar ik probeer haar wel om de paar dagen te bellen.

maar met matthy..... het is alsof hij me ontloopt, met de groep doet die normaal maar alleen.... Hij kijkt me niet aan, hij is kortaf... als ik eerlijk ben doet het pijn. Na die avond op het strand viel ik gewoon echt voor hem. En ik dacht hij ook voor mij?

Het is nu 16:30 en ik ben aan het inpakken om richting huis te gaan als koen op me afkomt lopen."luuuuuntjeee." Zegt die. Ik kijk op en zeg "koentjeeee." Hij buigt een beetje naar me oor toe en zegt "ik geef overmorgen een feest bij mij thuis je moet echt komen." Ik wil er op reageren als hij erachter aan zegt "het is meer voor mn vrienden dus verder van werk behalve de jongens is niemand uitgenodigd." Ik knik en zeg zacht "aaa oke, leuk koen ik denk dat ik wel kan." Hij knikt en zegt dat hij zn adres zal sturen.

Ik loop het kantoor uit en richting utrecht centraal, ik doe meer oortjes in en dwaal af in gedachten, een feestje!! Fucking leuk maar ik hoop dat er niet al teveel mensen zijn... en dat het meer een drink feestje is dan een "praat" feest. Eenmaal in de trein zie ik wat meiden die schuin tegen over me zitten staren, ohneee. Ik heb een pet op vandaag dus hou me hoofd naar beneden, als ik hun niet zie zien ze mij ook niet. Ik hoor ze wat lachen maar zet me oortjes harder. Bij mijn stop sprint ik zowat mijn trein uit.

Thuis aangekomen zie ik de auto van mijn vader staan, sinds ik terug ben heb ik hem amper gezien.toen ik thuis kwam van de reis heb ik mijn bankrekening wachtwoord veranderd zodat hij de afschriften van de clubs niet kon zien. Alhoewel ik het zelf betaald heb, ik betaal namelijk alles zelf.

Ik open de deur, doe me jas en schoenen uit en loop de woonkamer binnen. Me vader zit zonder iets te doen aan de keukentafel. Hij kijkt me niet aan en zegt "211 euro." Ehm wat bedoeld die? "Wat?" Zeg ik. "NIET ZOON TOON LUNA, FUCKING 211 EURO AAN DRANK EN JE PROBEERT HET GEHEIM TE HOUDEN." oh fuck...... ik voel boosheid en angst naar boven komen, ik ben fucking 19 en ik ga amper uit.

Zonder er bij na te denken zeg ik "ik ben 19, ik werk en ga amper uit." Met een rustige toon. Hij schud zn hoofd en lacht duivels voordat hij opstaat en voor me komt staan en zegt "Wat denk je nou, je verpest mijn leven door je moeder weg te jagen en je kan dit flikken en een grote mond hebben?" Hij heeft me altijd al de schuld kunnen gegeven dat mijn moeder weg is gegaan..... ik was 1......

al die boosheid en verdriet van hoe hij me behandeld heeft komt opeens naar buiten, ik heb dit nooit en ik weet ook niet waarom ik nu opeens me zo boos voel. "HOU JE MOND IK WAS 1 FUCKING -" voordat ik verder kan met hem verder uitschelden slaat hij met volle vaart een vuist in me buik. Ik knal naar achter en voordat ik überhaupt de muur raak komt er een klap, nog een, en nog een.... En als ik op de grond lig schopt hij me nog een keer in me buik. "Nooit maar dan ook nooit meer zo tegen je vader praten... je geld is nu van mij." Snauwt hij. Vervolgens stormt hij de deur uit en als ik zijn auto hoor wegrijden ga ik pas recht opzitten. Ik voel me opeens kots misselijk en strompel naar de wc. Ik moet kotsen door de schoppen in me buik.

Ik begin nonstop te huilen. Ik strompel de trap op en pak me telefoon. Ik kijk naar mezelf via de camera, ik heb een scheur in me lip en mijn ooglid is blauw. Ik voel een panniek aanval opkomen en zonder erbij na te denken bel ik matthy. De telefoon gaat niet eens 1x over en hij neemt op "LUNA WAT IS ER." Zegt hij gelijk, hij hoort me natuurlijk huilen. "Please kom..." probeer ik uit me mond te krijgen. "Ben er zo snel mogelijk oke, luna oke..." ik zeg oke en hij hangt op. Hij klonk heel bezorgt.

Ik zit nu tegen me bed op de grond, ik huil niet meer... ik voel niks behalve de pijn in me rib. Ik hoor de voordeur open gaan, neee neee nee nee. Er word de trap op gersprint. Als de deur open gaat van mijn slaapkamer bescherm ik me gezicht met me handen tot dat ik hoor "luuun.." ik haal me armen weg. Voor me staat matthy.... Hij kijkt geshockeerd en fluisterd "de voordeur was open."

Ik krijg weer tranen in mijn ogen en hij komt naast me zitten en zet me half op zijn schoot. "Sorry ik.. ik wist niemand anders die ik kon belen niemand weet dit zelfs norah niet en ik -" begin ik te roepen, hij weet niet eens wie norah is. Hij ssst me en knuffeld me "ik ben blij dat je me hebt gebeld luun" Zegt die.

Na een minuut of 7 zegt hij "kom we gaan, ik wil je hier weg hebben voordat hij terug komt." Ik heb hem niet eens verteld dat me vader dit heeft gedaan maar na mijn domme actie in chersonissos kan die het wel raden. Hij staat op en pakt een tote bag die aan mijn deur hangt. Hij loopt naar mijn kast en begint in mijn lades en kasten te zoeken. Ik sta dan ook op en pak me toilettas uit de badkamer en mijn pillen. Ik stop ze in de tas en we lopen dan samen naar beneden.

Ik heb me schoenen nog aan dus we lopen gelijk door naar matthy zijn auto. Ik ga gelijk zitten en matthy legt mijn tas op de achterbank. Hij stapt daarna ook in en we rijden in stilte naar zijn huis. Hij heeft 1 hand aan het stuur en de ander op mijn been, met zn duim gaat die zachtjes heen en weer. Soms vallen er nog wat tranen.

Na een klein half uurtje komen we aan in ijmuiden, en na 35 minuten bij zijn huis. We stappen uit en inmiddels is het 20:00 en donker. Matthy pakt mijn tas en we lopen dan naar zijn voordeur. Ik stap naar binnen en het ruikt bijzonder lekker, heel fris en zoet. Ook voelt het voor een of andere manier zo vertrouwd en veilig, iets wat ik nooit voel thuis.

Ik loop zn woonkamer binnen en blijf staan niet zo goed wetende wat ik moet doen. Hij heeft me tas even snel naar boven gebracht en als hij terug naar benden komt en de woonkamer binnen loopt zegt die "kom hier." Hij loopt naar me toe en pakt me op en loopt vervolgens naar de bank. Ik lig in zn armen en de tranen beginnen weer te lopen, ik voel me zo schuldig naar matthy. Als ik iets absoluut niet wil doen is het wel iemand lastig vallen met mijn probleem. "Wat is er gebeurd luun." Voordat ik het weet begin ik.
"Hij doet dit al sinds ik 6 ben maar nog nooit zo erg. Ik.... Ik kom er wel door heen ik zorg altijd dat alles voor de rest goed gaat zodat dit deel van me leven minder erg is en het is ook niet zo erg het gaat maar ik... ik heb zoveel pijn matt.... Ik kan niet meer..." matthy streelt door me haar en antwoord "luun... fucking hell ik heb je nu oke." Hij probeert niet zelf te breken

Ik schud me hoofd en ga recht op zitten "nee... na de reis doe je alsof er niks is gebeurt.... Mat waarom?" Ik zie tranen in zijn ogen en ik zie dat het hem ook raakt. "Luun.... Bram vertelde toen we terug kwamen dat als wij zouden flikflooien dat jij dan moest stoppen met je stage en ik wilde dat echt niet..." ik kijk hem vragend aan. Fuuck hij dee het voor mij

Ik ben op... ik kan niks meer zeggen,denken of doen. Alleen maar huilen, op het moment is alles teveel. Ik voel me zo slecht.... Matthy brengt me naar boven. Hij graait in de tas die hij voor me had ingepakt "fuck" zegt die opeens. Hij loopt dan vervolgens naar zijn kast en pakt wat... hij legt het voor me neer en zegt "ik ben een pyjama vergeten is dit oke?" Ik knik en pak het op, het is een zwarte boxershort en een wit "bank" shirt. Matthy loopt naar beneden en ik trek het aan. Daarna ga ik op matt zijn bed zitten, na een minuut of 6 komt matthy terug met een glas water en een krentenbol. Ik moet een beetje lachen om die krentenbol en hij zegt "ik had niks anders in huis." Ik kijk hem aan en hij kijkt nogsteeds zo bezorgt.

"Eet wat en ga slapen luun" zegt die. Ik ga in zn bed liggen. Hij zet naast me het water en de krentenbol, hij wil weglopen maar ik wil zo graag dat hij blijft. Ik voel me opeens zo alleen en voordat hij de deur kan sluiten zeg ik "matt" ik voel tranen in me ogen "please blijf." Hij probeert niet te lachen alsof hij wou blijven. Hij heeft een jogging broek aan met een shirt aan dus hij hoeft zich niet om te kleden en komt daarom gelijk naast me liggen. "Ik ga nergens heen" fluisterd hij. Ik heb geen honger dus ik draai me richting hem om en val in slaap in zijn armen.

Pfffff heavy hoofdstuk... sorry voor de time skip maar anders werd het echt saai... van af nu word het blijer i promise <3

Vaker playlists?