Twenty One | Taekook

7

Bence şarkıyı dinleyin muhteşem bir şey çünkü.

➷♡➹

"Herhangi bir desteğe ihtiyacım olursa yardım edeceklerini söyledi."

"Anladım."

Annem aniden odaya girdi.

"Kimle konuşuyorsun?"

"Jimin'e merhaba de anne."

"Taehyung eğer uyuşturucu falan çektiysen anlarım ama bu... Hayali arkadaşınla mı konuşuyorsun?"

"Anne, telefon icat edildi ya."

Annem elini kalbine koyarak sakinleşmiş gibi numara kesti, benle eğleniyordu. Sonra bana doğru yaklaştı, "Jimin hayatım merhaba, Taehyung'u şimdi çalmam lazım senden." dedi.

Jimin ise devam etti. "Sorun yok Bayan Kim, okulda görüşürüz Taehyung." dedi ve kapattı.

Annem omuzuma iki defa dokundu, "Aşağıya gel." dedi eliyle işaret ederek ve çıktı odamdan.

Konuşacaktık.

Arkasından bende çıktım odamdan ve salona indim. Yemek masasına oturduk. Annem konuşmaya başladı.

"Ne zamandır devam ediyor bu?" diyerek sordu.

"Liseye başladığımdan beri."

"Dört senedir buna maruz kalıyorsun ve hiç bir şey söylemedin mi bana?" Kırgın bir şekilde bana bakıyordu. Gözleri dolmuştu.

"Babasıyla muhatap olmak istemiyordun. O adam pisliğin tekiydi yeterince uğraşmıştın ve meşguldün. Kendim hallediyordum. Koruyordum kendimi."

"Taehyung bana söylemeliydin. Ne olursa olsun, ne kadar meşgul olursam olayım bana söylemeliydin. Evet, Jongin'in babasıyla muhatap olmak istememiş olabilir ama işler bu denli ciddiyse bilmem gerekir. Beni korumaya çalışırken ne hale geldiğini görmüyor musun? Ben kendimi korurum oğlum."

"Anne evin tek erkeği olmanın sorumluluğunu bilemezsin. Sana bakmak zorundaydım ve sürekli sana sığınmak istemedim kendi ayaklarımın üstünde durmak istedim."

"Öyle istersin tabii çünkü benim oğlumsun." dedi. Onun gözünden yaşlar akarken ben söylediği söze gülümsedim. Annemin kendini suçladığını biliyordum ama benim yüzünden değişmesini istemiyordum. Kendisi işine aşıktı. Eğer evli olsaydı kocasını işiyle aldatırdı. Şuan anlıyordum ki bu denli işkolik olduğu için benle ilgilenemediğini düşünüyordu ama ben mutluydum ihtiyacım kadar sevgiyi alıyordum zaten ondan.

Annemin ellerine uzandım ve konuşmaya başladım. "Üzülme anne ben iyiyim." olmasam bile onun için bu sözleri söyledim. Herkes onun hakkında beni uyarıp kızarken o yaşamak zorunda kaldığım şeyler yüzünden ağlıyordu. Herkes unutuyordu o benim ilişkimi kesebileceğim toksik arkadaşım değil, benim annemdi.

Göz yaşlarını sildi. "Yasal süreçle ben uğraşacağım. Merak etme. Bırak Jongin, bir daha kimsenin senle uğraşamayacağı dereceden korkutacağım herkesi." dedi.

Sonra devam etti. "Seni koruyan bir arkadaşın ceza almış onun için okulu temizleyecek birilerini yollayabilirim istersen." diye bir teklifte bulundu.

"Anlaşılırsa yaptığın kötü olur ceza bizzat müdür tarafından verildi."

"Sen öyle diyorsan öyle olsun. Şimdi menajerime şu kamera kayıtlarını gönderip dava açması hakkında yazacağım sonra istersen tasarladığım yeni oyunu ilk oynama şerefine erişebilirsin."

Güldüm. "Çok güzel bir teklif ama sınav çalışmalıyım." Kalktım ve yanağından öptüm. Dediğim lafa şaşırdı, "Sen ders çalışır mıydın ya? Yok bir şeyler olmuş giyin hastaneye gidiyoruz hemen."