Beyaz Atlı Prens

26.

Medya : Aysel git başımdan ~ Atilla İlhan ( şiiri )

⟩ Aras'tan

Bazen öyle anlar vardır ki kendinizden nefret ederiz belki de nefret ettiğimiz kendimiz değil yaptığımız hatadır fakat yine de suçladığımız kişi kendimizizdir bende o anlardan birindeydim .

Afra haklıydı onu kandırmıştım resmen gitmemem gerekirdi her ne olursa olsun fakat yapamamıştım. Berna aradığında ilk başta açmak bile istememiştim ancak neden aradığını da merak etmekten kendimi alakoyamayıp açmıştım.

Ağlayan sesini duyduğumda kalbim acımıştı sanki onun için endişelenmiştim öyle ki lokantadan nasıl çıktığımı verdiği adrese nasıl geldiğimi bile anlayamamıştım. O çocuğun ağzını burnunu kırıp sinirimi çıkarttıktan sonra kendime gelebilmiştim , Berna ise ağlayarak bana sarıldığında tıpkı eskisi gibi gözükmüştü gözüme o yüzden onu orda bırakmak istememiştim.

Burağa haber verip durumu özetledikten sonra Bernayı evine götürmüştüm fakat gecenin öyle sonlacağını bilmiyordum .

Sabah uyandığımda yatağındayadım fakat akşamı hatırlamıyordum yine de bir şey olmadığından sadece uyuduğumdan emindim , telefonumu elime aldığımda afraya attığı resmi gördüğümde bunu bir tuzak olduğunu anlamıştım.

Resmi sildikten sonra Bernayla tartışmıştım nasıl olduğunu bilmediğim bir şekilde afradan haberi olmuştu ve bunu bozmak istemişti. O artık tanıdığım Berna değildi bunu anlamam uzun sürmüştü ne yazık ki...

Sahilde afrayı beklemeye devam etdiyordum fakat gelmemişti.

O kadar şeyden sonra gelmesini beklemem aptallıktı fakat sadece gelmesini istemiştim.

Ondan şans isteyip tek şansımı da mahvetmiştim aptaldım onu kırıp daha sonra da yine bana gelmesini bekleyecek kadar aptaldım.

Önündeki taşa sinirimi çıkarmak ister gibi vurup yuvarlanmasına neden oldum daha sonra sakinleşmek için oturdum , o an aklıma yanıma ilk geldiği gün geldi .

Sessizce yanıma gelip sırtını sırtıma yaşlandığı an içime dolan huzuru hatırladım daha sonra ağladığım an geldi aklıma beni seven kızın yanında başka bir kız için ağlamıştım ne kadar aptaldım.

Ona git başımdan demiştim şiirin içinde bile olsa git demiştim sana göre değilim fakat o anlamamıştı ben ise her insan gibi kaybettikten sonra anlamıştım kıymetini ne acı...

Saatlerce oturup bekledim gelmesini bekledikçe daha çok düşündüm olan her şeyi düşündükçe anladım sevgisine layık değildim ve o beni sevecek kadar aptaldı .

Telefonumu elime alıp mesaj olup olmadığına baktım, mesaj yoktu o an gözüm saate takıldı 00. 50

Gelmeyecekti.

Ayağa kalkıp eve doğru yürümeye başladım yarın sabah yanına gitmeliydim belki de bu sefer onun yerine benim ona gitmem gerekiyordur .

Eve girdiğimde annem geç geldiğim için kızarken arkadaşımın yanında olduğumu söyleyerek geçiştirdim bir daha geç kalmayacağıma söz verdikten sonra odama geçtim, uykuya dalmadan önce  , bir an önce sabah olmasını umut ederek gözlerimi kapattım.

~~~~~~~

Sabah olduğunda hızlıca kahvaltımı yapıp  aynı acele ile hazırlanıp evden çıktım . Okula geldiğimde fakülteye girmeden Afranın olabileceği yerlere bakmaya başladım.

Onu gördüğümde ise yanında biri vardı daha önemlisi afra gülüyordu gülmekten çok kahkaha atıyordu o an düşündüm afra benim yanımda hiç böyle gülmüş müydü ?

Hayır gülümsemesini bile nadiren görüyordum o an bir şey fark ettim hızla arkamı dönerken yanıma doğru gelen Bernayı gördüm, ona baktığımı fark ettiğinde daha hızlı yürüyerek yanıma geldi kocaman gülümseyip bana sarıldığında öylece durdup ayrılmasını bekledim.

"Çok özledim seni Aras "

Dediğinde yapmacık bir şekilde güldüm aldırış etmeden yürümeye başladığında bende yavaş adımlarla onu takip ettim.

"Bizimkiler de özledi hatta ikimizi kafeye çağırıyorlar ne dersin gidelim mi ? "

"Dersim var Berna sen istersen git "

"Biliyorum canım aynı sınıftayız sadece bu seferlik girmesen olmaz mı eskisi gibi beraber takılalım "

"Berna biz ayrıldık farkındasın demi ? Eskisi gibi değilsin, değiliz kabullen artık çünkü ben kabullendim bir şeylerin değişmesi gerekiyor anladın mı beni ? "

Kafasıyla onaylarken şaşkın şaşkın bakmaya başladı bu haline sinir olurken hızla yanından ayrıldım. Tüm gün derslere katılıp daha sonra ise eve gidip ders çalışmış ve başka şey düşünmemeye çalışarak geçirmişdim.

Uyumaya hazırlanırken telefonumdan gelen bildirim sesiyle telefonumu çıkartıp mesaj kısmına girdim.

Gördüğüm mesaj canımı yakarken kararıma emin olmuştum bunun bilincinde olarak ona cevap yazarken sona yaklaştığımızı fark ettim .

Satır aralarında yorum yapıp fikrinizi söylerseniz sevinirim .
Çok uzun olmadı ama umarım beğenirsiniz.
Okuyan herkese teşekkür ederim şimdiden ★★★