Beyaz Atlı Prens

28.

Medya : Farkındayım ~ Sezen Aksu

Sona yaklaştığımızı hissettiğim an bu kadar yakın olmasını beklemiyordum . Okulun bitmesine haftalar kalmıştı yaz tatiline sayılı günler kalırken Arasın mezun olacağı gün hızla yaklaşıyordu o günkü konuşmamızın ardından gerçekten de bana bir daha mesaj dahi atmamış .

ilk bir hafta saatlerce tekrar yazmasını bekledim öyle ki telefonumla yapışık ikiz gibi olmuştuk ancak Aras kampüsün içinde bile hiç karşılaşmamız için elinden gelen her şeyi yapmıştı . Bende onun isteğine ayak uydurarak uzak durmuştum fakat içten içe onun yazmasını da beklemiştim bir kaç kez yanına gitmeyi bile düşünmüştüm. Bazı geceler belki gelir diye sahile gidip saatlerce beklemiştim ancak sonunda ona verdiğim sözden ve annemin bana olan endişeli tavrından dolayı pes etmiştim.

Bu sırada Tuğçe ile daha sık görüşmeye başlamıştık daha doğrusu ayrı durduğumuz anlar daha da azalmıştı demek daha doğru olurdu çünkü çoğunlukla yan yanaydık , öyle ki bazen Alper bile bize katılıyordu. Bazı günler ise Burakla mahallede karşılaşıp ayak üstü konuşuyorduk çok samimi değildik fakat yine de arada görüşüyorduk fazlasıyla iyi ve kibardı bana abi gibi davranıyordu bu durum çok hoşuma gidiyordu çünkü ne bir kardeşim ne de bir babam vardı bu sebeple bana değer veren bir abimin olması beni daha da mutlu ediyordu..

Babam uzun bir zaman önce annemle anlaşamadığı gerekçesiyle ondan boşanmış daha sonra ise başka bir şehre gitmişti bu sırada bilmediği bir gerçek vardı o da annemin hamile olmasıydı . Annem onun eksiğini bana hissettirmemek için elinden geleni yıllarca yapmıştı fakat olmayan bir şeyin eksikliğini hissedemezdim bu yüzden ne kadar ne olsada babamı hiç aramamış onsuz yaşamaya alışmıştım.

Berna ise Arasla gördüğüm günden sonra neden olduğunu bilmediğim bir şekilde okulu bırakmıştı bu yüzden onu bir daha görmemiştim. Bu duruma sevinsem de okulu bırakmasına üzülmüştüm ne kadar sevmesem de iyi bir hayatı olmasını umut etmiştim .

~~~~

Sayılı günler çabuk geçer demiş atalarımız o kadar haklılardı ki günlerin nasıl çabucak geçtiğini anlayamamıştım. Okulun son günü gelip çatarken Arası son göreceğim gün olduğunu bilmiyordum.

Siyah mavi cübbesinin içine son derece şık bir takım elbise giymişti adeta gözlerimi ondan alamazken kalbimin son kez onun için hızlı attığı an göz göze geldik bana hüzün dolu bir sıcaklıkta gülümsediğinde bende güldüm. O günden sonra ise Arasın başka bir şehre gittiğini öğrenmiştim.

Annem Necla teyze ile hâlâ görüşmeye devam etmişti Arasla bizim aramızda geçenleri hiçbiri bilmiyordu tek bildikleri Arasın berna dışında bir kızdan hoşlandığı - onlara göre sevdiği - biri olması ve ilişkilerinin imkansız olması nedeniyle bu şehirde kalmak istememesiydi . Necla teyze bu duruma uzun bir süre alışamamış sık sık anlatırken ağlamıştı.

Bu durum beni üzse de hiçbir şey söyleyemezdim bu yüzden susmayı tercih etmiştim. Beni soracak olursanız Arasa söz verdiğim gibi hayalimin peşinden yürümeye devam ediyorum ne kadar zor olsa da ben öğretmen olmak istiyordum.

Çocukluğumdan beri olan bu hayalî o kadar uzun süre geri plana atmıştım ki sınav dönemleri yaklaşmadığı sürece ders çalışmamıştım bile şimdi ise 3. Sınıf okul öncesi öğretmenliği öğrencisiyim son bir yılım ve girmem gereken bir sınavım vardı .

Boş zamanlarımın çoğunluğunu ders çalışarak geçiriyordum öyle ki Tuğçeyi bile sık sık kütüphaneye götürüp beraber ders çalışmamızı sağlıyordum.

Bu sırada hayatımda olan bazı değişiklikler vardı eskisi kadar sessiz değildim mesela ve evet derste çalışıyordum fakat bir o kadar da Tuğçe ile gezmek istediğimiz yerleri sık sık geziyorduk bu duruma en çok sevinen annem olmuştu. Tuğçegile ilk gittiğim gün benim için çok endişelenmişti o günden uzun bir zaman sonra kendimi toparlamış olmama fazlasıyla mutluydu onun mutlu olduğunu görmek beni daha da mutlu ederken günden güne daha iyi oluyordum .Ne kadar ne Arasın yokluğunu hissetsem de alışmaya çalışıyordum ve hayatıma devam etmeye mutlu olmaya çalışıyordum.

Bu hikâyeden çıkarmanız gereken bir ders var olsa o da şu olurdu; kim olursa olsun ne kadar severseniz sevin hiçbir şey sizden ve hayallerinizden önemli değil. Ben bu altı buçuk yılın ardından öğrendiğim - Arasın - bana öğrettiği en büyük ders buydu ve bende bunu öğrencilerime öğretmeye kendimi adamaya karar vermiştim bunu içinde elimden gelenin en iyisini yapmaya devam ediyordum...

Satır aralarında yorum yapıp fikrinizi söylerseniz sevinirim .
Çok uzun olmadı ama umarım beğenirsiniz. Final 1 veya 2 bölüm sonra olucak umarım buraya kadar severek okumuşsunuzdur çünkü ben severek yazdım ilk bitirdiğim kurgum olduğu için de olabilir tabi 😅

Okuyan herkese teşekkür ederim şimdiden ★★★