Beyaz Atlı Prens

12.

Medya: Müphem - Mabel Matiz

Son konuşmamızın üzerinden bir ay geçmişti bu sürede olabildiğince derslere odaklanmıştım. Arası arada görsem de eskisi kadar ona bakmıyordum fakat ister istemez onu izlerken buluyordum kendimi , okula yeniden gelmeye başlamıştı sadece yanında başka kişiler vardı.

Bernayı ise uzun zamandır görmüyordum fakat duyduğum kadarıyla hâlâ o çocukla takılıyormuş Arasla bir daha konuştular mı onu bilmiyordum fakat ikisi de birbirlerinden uzak duruyorlardı. Aynı bölümde olmalarına rağmen artık eskisi gibi değillerdi.

Dersler bittikten sonra eve doğru yola çıktım. Eve geldiğimde annem evde değildi ve anahtarımı yanıma almayı unutmuştum. Telefonumu çıkartıp annemi aradım.

"Alo anne neredesin ben kapıda kaldım "

"Necla teyzendeyim kızım anahtarın yok mu? "

"Var ama ben açıp girmiyorum anne kapıda kaldım diyorum ne zaman geliceksin ? "

"Ters cevap verme bana , daha gelmiycem sen gel buraya hem Necla teyzen çok güzel şeyler hazırlamış"

"Erken gelsen olmaz mı ? "

"Gel anahtarı veriyim o zaman tamam mı ben daha gelemem yeni geldim sayılır "

"Tamam geliyorum "

Yakın olmasına rağmen gitmek istemiyordum onunla denk gelmek istemiyordum fakat sonuçta orası onun evi . Oflayarak yokla çıktım aptallığıma kızıyordum üstelik annem akşam demişti ona rağmen unutmuştum anahtarı.

Necla teyzelerin evine geldiğimde kapıyı çaldım annemin açmasını ümit ediyordum böylece anahtarı alıp hemen gidebilirdim fakat bende ki şans,şans olmadığı için kapıyı açan Arastı beni görünce gülümsedi. Arkasından da Necla teyze elinde tabakla geçiyordu beni görünce durdu ve gülümsedi , anasına çekmiş zalimin oğlu çok güzel gülüyorlar.

" Afra sen mi geldin canım gel içeri, karnın açmı bak kısır yaptım sever misin ? "

"Ben geldim Necla teyze yok aç değilim teşekkür ederim anahtarı unutmuşum da onu almaya geldim "

"İnsan yemiyoruz afracım içeri girebilirsin " dedi Aras hala kapıda dikildiğini fark etmemiştim , ona dönerek

"Biliyorum sadece acelem var eve gidicem Aras "

"Abiye ne oldu afracım "

"Acelem var Aras abi şuan seninle uğraşamam "

Aras tam cevap verecekken annemin sesi geldi .

"Afra mı geldi Necla söyle girsin içeri"

"İzninle " diyerek içeri geçip ayakkabılarımı çıkarttım.
Odaya girdiğimde annemin yanına oturdum . Önündeki gün tabağından birşeyler yiyordu.

"Anne anahtarı alıp gitsem olmaz mı ?"

O sırada Necla teyze geldi

"Ne bu acelen afra ne zamandır görmüyordum seni özlettin kendini "

"Dersler şu ara yoğun Necla teyze vakit bulamıyorum kusura bakma lütfen "

"Ne kusuru canım haklısın tabi sende en azından yemek ye öyle git yanımızda rahat edemezsen mutfakta da yiyebilirsin . Çekinmene gerek yok burası senin de evin "

"İyi kırmayım sizi "

"Geç mutfağa sevdiğin şeylerden bir tabak hazırla kendine "

Kafamı sallarken annemin yanından kalkıp mutfağa doğru yürümeye başladım.
Mutfaktan mis gibi kokular geliyordu . Bir kaç dolap açtıktan sonra aradığım tabağı buldum fakat tek sıkıntı boyum ulaşmıyordu tam sandalye gibi bir şeyler bulmak için arkamı dönücektim ki bir gölge belirdi ardından da kafamın üstünden bir el uzandı.

Tabağı aldıktan sonra geri çekildiğinde şaşkınlıkla Arasa bakıyordum tabağı bana uzattığın da elime aldım fakat hala uzaklaşmıştı aramızda bir iki adımlık bir mesafe vardı.

"Şaşkın şaşkın bakmaya devam mı edicekdiceksin yoksa çekilmeyi düşünüyor musun afra"

"Ha pardon bir an şaşırdım"
Önünden çekilirken ona bakmaya devam ettim kendi için de tabak aldıktan sonra yemeklere doğru yürüdü.

"Bugün bir tuhafsın sanki niye öyle bakıp duruyorsun ?"

"Normalim ben bi kere sadece neyse " dedim yiyeceklere doğru yürürken.

Kısır, kurabiye , ıslak kek ve 4 tane de ıslak kek alırken Aras tabağını doldurup kendine çatal kaşık almıştı bile benim için de masaya bıraktığında gitmesini beklemiştim fakat masaya oturup yemeğe başladı.

Bende aynı şekilde oturup yerken ortam çok sessizdi.

"Sorunu çözmüşsün sanırım " dedim kendimi durduramayarak

"Öyle oldu " dedi bana hiç bakmadan

"Sevindim Necla teyze daha mutlu görünüyor senin için çok endişeleniyordu "

"Öyle mi fark etmemiştim sen nerden biliyorsun ?"

" Bize geldiğinde konuşmuştuk aynı okula gidiyoruz ya hani o yüzden bana sordu bende bilmiyorum dedim fakat sorun her neyse çözmene sevindim"

"Sağol afra anneme bir şey belli etmediğin için yani "

"Önemli değil Aras abi"

"Abi demene gerek yok şakasına demiştim ben onu aramızda o kadar da yaş farkı yok "

"Olsun ben yinede öyle diğcem ne o yoksa kendini yaşlı falan mı hissediyorsun ?"

"Evet öyle o yüzden sadece Aras de illa diğcem diyorsan da annemlerin yanında de "

"Sen öyle diyorsan öyle olsun Aras abi" dedim gülerek yüz ifadesi çok komikti sen iflah olmazsın der gibi baktıktan sonra ayağa kalktı. Tabağını tezgaha bıraktıktan sonra mutfaktan çıktı.

Bende tabağımdakileri yedikten sonra içeri geçtim. Necla teyzeye eline sağlık dedikten sonra annemden anahtarı aldım Aras hariç herkesle vedalaştıktan sonra eve doğru yürümeye başladım. Bu sırada telefonumdan gelen bildirim sesiyle telefonumu cebimden çıkartıp açtım mesajlar kısmına girdim.Şaşkınlıkla gelen mesajla telefona baka kaldım...

Mesaj kimden olabilir sizce -⟩

Ve neden şaşırmış olabilir -⟩

Satır aralarında yorum yapıp fikrinizi söylerseniz sevinirim umarım beğenirsiniz.
Okuyan herkese teşekkür ederim şimdiden ★★★