WILSON'S POV
Naandito kami sa garden, dito niya ako dinala para mag-usap kami.
Nakaupo lang siya at pinagmamasdan yung river. Oo, may river dito, kaya para siyang gubat. Garden ng school to.
"Ano ba pag-uusapan natin?" She suddenly spoke.
Napatingin ako sakaniya, nakatingin padin siya sa ilog.
"Well, uhm. K-kamusta?" I asked. Why did I stammer?!
She smiled at me. Fake. I know.
"Okay lang. Ikaw?" She asked.
"Okay lang din." Napatango-tango siya.
Silence. Ang tahimik masiyado. Bakit ko nga ba siya kakausapin? Tsk. Ano ba yan.
"Uhm. B-bakit nga pala dito ka na nag-aaral?" I asked.
Yun naman talaga tanong ko eh. Bakit siya nag-aaral dito? ¼ na ng school year ang natapos, tapos nag-transfer pa siya dito.
"The real reason is to forget. To start a new life, after nung hindi magandang nangyari." She said.
Nakinig lang ako sakaniya.
"And to get you back."
Natigilan ako. Hindi parin talaga siya sumusuko. Matagal ng tapos eh, pero andiyan padin siya.
"Pero, nung malaman kong may girlfriend ka na...." She fakely smiled.
"Sabi ko titigilan ko na. Aalis na dapat ulit ako eh, kaso sabi ko naandito na ako. Ngayon pa ba ako susuko? Then I stayed. Nakuntento nalang ako sa pagtingin-tingin sayo sa malayo. Pero nag-eeffort padin ako." She proudly said.
Nag-eeffort? I frowned on what she said. She laughed.
"Why are you laughing?" I asked, still frowning.
She smiled. Then she looked me in the eye.
"Ang cute mo kasi." She said it while looking straight in my eyes, then faked a smile.
Ang hilig niya mag-fake smile. Nahahalata ko naman dahil, I know her very well.
"Hanggang tingin nalang ako sayo. Pero, nag-eeffort padin ako. Hindi mo lang alam." She said.
Mysterious. Naging mysterious girl na siya. Dati naman ang dali lang para sa akin na maintindihan siya, pero ngayon ang hirap na.
"I always put sticky notes on your bag." She said.
BINABASA MO ANG
Dear Lovebeat
Non-Fiction"Experience is the best teacher" I believe in that saying/motto. Lahat ng tao, nakakaranas ng sakit sa pag-ibig, problema sa pamilya, stress sa school, pagod at hirap ng buhay. At dahil sa mga karanasan nating yan', natututo tayo. Totoo yun, dahil m...
