Chapter 6

11 3 0
                                        

WILSON'S POV

Naandito kami sa cooking room. Magbebake kasi ako ng cupcake, sa isang araw yema cake, and last is cookies, tapos gagawan ni Seirra ng report yung pagbebake ko.

Kami yung pinagpartner since President ako ng SSG. Ewan ko kung bakit siya, but I guess isa siyang magaling na journalist.

Hinihintay ko lang maluto yung cake, habang si Seirra gumagawa na ng report. Tinititigan ko lang siya.

Wala padin pinagbago, maganda padin siya. Innocent look and mukhang mataray padin, pero hindi siya ganun. I took her innocence away, since the day we became one.

Nung sinabi niyang hindi nagbunga ang ginawa namin, nakahinga ako ng maluwag pero nalungkot ako, dahil akala ko may anak na kami. Edi sana may dahilan ako para makaalis sa sitwasyon.

Biglang nag-vibrate yung phone niya, may natawag. Sinagot naman niya yun.

"Hello?" She spoke.

"Yes kuya, nasa school ako."

So its her kuya, close na pala sila.

"I'm doing my report." I just stared at her.

"A-anong result?" Kinakabahan niyang tanong.

"What?! Seryoso ba yan?!" Bigla siyang sumigaw. Parang naiiyak pa. Ano kaya pinag-uusapan nila?

"Okay. Let's talk when I got home. Thanks kuya." She ended the call pero naandun padin yung gulat at takot sa mata niya.

"Hey. A-are you okay?" I worriedly asked her.

Matagal bago siya sumagot. Huminga siya ng malalim.

"I-I'm okay. Gagawin ko na yung report. Patapos na naman eh." She sadly said then continued writing her report.

Saktong nabake na yung cupcake. We tasted it, and she wrote the details. Then, after ilang minutes natapos nadin kami.

We walked outside, pero tulala padin siya. Hindi ko alam kung anong nangyari, or anong napag-usapan nila ng kuya niya, pero I want to make her happy.

"Uhm, Seirra. How about I bring you home? Is that okay? Hmm?" Nakangiti kong tanong sakaniya.

She just stared at me then she walked away. I followed her, and I just saw her sitting at the grass, staring at the river. I sat beside her.

"Madalas ka ba dito?" I asked.

She nodded. I can't take it anymore.

"Seirra... I know I've hurted you so much. And I'm very very sorry. Please forgive me." I sincerely apologized.

She looked at me, then faked a smile.

"Matagal na kitang napatawad." She said.

Dear LovebeatTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon