Aleyna (Gerçek Ailem)

2.bölüm

Selamlar arkadaşlarrrr.
Bu kitabı canım sıkıldığı için yazdım. Hiç bir kitaptan alıntı ve ya çalıntı yoktur.

Başlama tarihlerini buraya alalım. 👉

Şarkı önerilerini buraya alalım.👉

İyi okumalaarrr.
_________________________________________

Yine ve yine yalnızım. Her zaman ki gibi.

İnsan yalnızken en azından huzurlu olurmuş. Peki benim içimdeki bu huzursuzluk ne?

Ben Sofia Aleyna Demir.

Yıllarını sırf insanlar ne konuştuğumu anlamasın diye başka diller öğrenen Sofia Aleyna Demir.

Her şeyi kendi içinde yaşayıp dışına yansıtmayan Sofia Aleyna Demir.

Hiç kimsenin arkadaş olmak istemediği Sofia Aleyna Demir.

Ailem bile beni istemezken diğer insanlar beni nasıl ister ki?

Çocukluğumdan beri ailemi gururlandırmaya çalışıyorum.

6 Sertifika, 10 Madalya ve daha çoğu sırf ailem beni sevsin diye, sırf ailem benimle gurur duysun diye 16 yılımı harcadım.

Sonuç?

Koca bir hiç.

Ailem her zaman en iyisi olmamı, hiç hata yapmamamı istediler.

Ama bende insanım. Bende hata yapa bilirim. Bende bazen yorgun ola bilirim. Bende bazen konuşmak isteye bilirim.

Ama beni dinleyen hiç kimse yok ki.

Bazen parkta ki babalara ve çocuklarına bakıyorum ve içimden 'seninle böyle ola bilirdik be baba' diyorum.

1 abim ve 1 kardeşim var.

Onlara abi-kardeş dene bilirse.

Abim beni çocukluktan beri bir fazlalık olarak görüyor.

Ama benim zerre sikimde değil.

Kardeşim ise beni dalga malzemesi olarak görüyor.

Ama yine benim zerre sikimde değil.

Annem ve babam ise onlara çok değer veriyorlar.

Sanarsan kaşıkçı elması amk.

Annem bana 1 gün ilgi gösterir diğer gün umursamaz.

Babam sanki ben yokmuşum gibi davranıyor zaten.

Ben de onlarla muhattap olmaya bile tenezzül etmiyorum.

Çünkü insan birisine değer verdikce onun tepesine çıkarmış.

Bu hayatı umursamadan yaşamak daha iyi bence.

Benim dünyamda benden başka kimse yok. Zaten kimsem yok.

Çocukken mahallemizde bir kaç çocukla oyun oynamak istedim. Ama onlar beni ittiler ve kafama taş fırlattılar.

O gün anneme gittim ama hanımefendinin işi varmış.

Lan senin çocuğunun kafası yarıldı ne işi??

Her neyse, ondan sonra babamın yanına gittim ama o kardeşim ile ilgileniyordu.

Ona da tamam dedim ve abimin yanına gittim ama o beni zerre takmadan, sanki ben yokmuşum gibi davrandı.

İşte o gün ben çocuk halimle evden çıktım ve hastaneye gittim. Orada beni görenler pansuman falan yaptılar ve beni eve bıraktılar.