Aleyna (Gerçek Ailem)

14.bölüm

"Polis abi vallahi ben bi şey yapmadım. Hepsi bu dangalaklar yüzünden. Gelip beni kaçırmaya çalışdılar." Dedim 136282636391. kez ama polis abi hâlâ telefonuna bakıyordu.

Birisinin onu çağırmasıyla ayağa kalkıp gitti. Adile döndüm. Ona bi şey olmamıştı ama benim kaşım ve burnum kanıyordu.

"Velet," dedim çaresizlik dolu sesimle. "Abiler beni kaç parçaya ayırır sence?" Dedim dudak büzerek. Omuz silkti.

"Benim tahminim 37." Dedi. Ona bi şey olmayacaktı sonuçta. Onu dışarıya çıkartan bendim.

"Abla ama çok iyi dövdün adamları. O tekme neydi öyle?! Vallahi sana hayran kaldım." Sırıttım.

"Sen de bana çekmişsin işte. Attığın yumruk fena değildi haa." Dedim. Polis abinin gelmesiyle susmuştuk.

"Çıkın. Serbestsiniz." Dedi ve kapıyı açtı. Korkuyla Adile döndüm.

"Abilerin gelme ihtimali kaç?" Dedim.

"99.8%" Dedi. Somurtarak polise döndüm.

"Polis abi sen beni burada bırak." Dedim. Polis göz devirdi.

"Aleyna!" Diyen Aresle birlikte derin bir nefes alarak karşıdaki hücreye baktım.

"Sizin yüzünüzden uğraştığım şeye bak! Of ya of!" Dedim ve zorla da olsa onlara doğru ilerledim. Atakan beni görür görmez yanıma geldi ve bana sarıldı.

"Benim küçük aslanımı kim kızdırdı?" Deyip saçlarımı karıştırdı. Ofladım.

"Abi gerçekten benim üzerime gelmeseler ben onlara vurmayacaktım. Ama iki üç tane adam üstüme gelince ben de kendimi korudum." Dedim kendimi savunarak. Güldü ve yüzümü avuçlarının arasına aldı. Kaşımı görünce gözleri ateş saçıyordu resmen.

Başkan civciv gözleriyle lazer atıyordu.

"Biz gelene kadar onun kaşına baka bilirdiniz. Diğerleri sargılı, pansumanlıyken neden benim kız kardeşim böyle?" Dedi sert sesiyle. Polisler cevap vermeyince bağırmaya başladı. "NEDEN LAN?! KIZIN HALİNİ GÖRMEDİNİZ Mİ PİÇ HERİFLER! CEVAP VERİN BANA!" O onlarla ilgilenirken Ares kolunu omzuma attı ve beni çıkışa doğru yönlendirdi.

"Senin kaşının hali ne küçük hanım?" Dedi alayla. Sırıttım.

"Sen bi de karşı tarafı gör doktor bey." Dedim. Anında kahkaha attı.

"Ay gördüm gördüm. Birisinin galiba münasip bir yerlerine tekme atmışsın. Birisinin de çenesi kırılmış. Diğerleri daha berbat." Omuz silktim.

"Onlarda dayanıklı değillerdi. Ben daha bir tekmede ikisini yere serdim." Dedim.

Beni bir arabanın yanına getirdi ve kapımı açtı.

"Buyrun matmazel. Sizin kaşınıza pansuman yapalım." Dedi. Arkaya oturmamla önden bir şeyler alıp o da yanıma oturdu ve kaşıma pansuman yapmaya başladı.

"Acırsa söyle tamam mı?" Dedi yüzünü buruşturarak. Başımı salladım.

"Velete de bakarsın. Bana bir şeyi olmadığını söyledi ama galiba karnı ağrıyordu." Dedim. Kafasını sallayarak pansumana devam etti.

"Diğerleri evde mi?" Diye sordum. Kesin Almina hanım beni böyle görünce bayılacaktı.

"Evet. Sadece Adem, ben ve abim geldik. Adem savcı diye sizi çıkardılar." Dedi.

Pansumanın bitmesiyle çöpleri ön koltuktaki küçük çöp kutusuna attı.

Atakan ön koltuğa oturup dikiz aynasından bana baktı ve göz kırptı. Velet diğer yanıma otumuştu. Atakanın yanına da Adem oturmuştu. Bana dönüp konuşmaya başladı.