Aleyna (Gerçek Ailem)

15.bölüm

"Lan düzgün dur bi." Dedim ama yine yerinde mal gibi dönüyordu velet. En sonunda ense köküne bir şamar çaktım.

"Yerinde dursana velet. Bi tek sen kaldın zaten." Dedim ve başının üstündeki tacını kafasına sabitledim.

Abilere hayaletli ev şakası yapacaktık. Annemler bir toplantı için şehirdışına çıktılar. Yani evde 1-2 gün yalnızdık. Birazdan abiler geleceklerdi bu yüzden onlara küçük bir şaka hazırlamıştık. Hepimiz hayalet gibi giyinmiş, gözlüklerimizi takmıştık. Hepimizin elinde silah vardı. Üstümüze biraz ketçap sıkmıştık kan gibi görünsün diye. Başlarımıza da taç takmıştık ama velet iki saattir yerinde durmuyordu.

"Bitmedi mi abla? Hadi çabuk ol!" Dedi boğuk çıkan sesiyle. Çarşaf biraz boğmuştu onu galiba.

Bi şey olmaz canım. Çarşaftan ölen mi var?

"Bitti." Dedim ve etrafıma bakmaya çalıştım. Anıl kaybolmuştu.

"ANIIILLLL." Diye bağırdım. Anında odanın kapısı açıldı ve içeriye bir adet hayalet kılıklı Anıl daldı.

"Ne bağırıyon be cimcime?! Geldik işte." Dedi ve model gibi yürüyerek önümde bir tur attı.

"Nasıl olmuşum aşko?" Dedi.

"Aşkoluk racona ters yeğen. Bu arada hayalet gibi olmuşsun." Dedim ve elimi yumruk yapıp baş parmağımı çıkardım. Adil bu sefer konuştu.

"Abla bak, yol yakınken vazgeçsek mi? Çünkü bunun intikamı acı sonla bitebilir." Dedi hafif tedirgin sesiyle. Kaşlarım çatıldı ama tabii ki onlar bunu görmedi.

"De siktir lo." Dedim ve silahımı alıp sırtımı dikleştirdim.

"Operasyon başlıyor beyler. Hazır olun. Yaklaşık 1-2 dakikamız var." Anıla döndüm. "Işıkları kapattın mı?" Anında hazır ola geçti.

Adil biraz korksa da onun yanında olduğumuzu bildiği için rahattı.

"Evet komutanım!" Sırıtarak Adile döndüm.

"Oyuncak fareler ve örümcekler hazır mı?" O da hazır ola geçince ellerimi arkada bağladım.

"Afferin asker!" Dedim gür bir sesle. Ayaklarını yere vurdular.

"Sağol!" Dedi ikisi de bir ağızdan. Sırıttım ve cebimden telefonumu çıkarıp saate baktım.

20:29.

Abiler 20:30-da eve geliyordular. Yaklaşık 10 saniye sonra burada olacaktılar. Hızla üzerimdeki beyaz çarşafi ve tacımı düzeltip silahımı belime taktım.

"Hadi lan son 6 saniyemiz var. Yerlerinize geçin." Dediğim gibi Adilin odasından çıktık.

Adil mutfakta, Anıl salonda ve ben de merdivenlerde saklanmıştık.

"Son 4 saniye." Diye mırıldandım ve cebimden telefonumu çıkarıp şarkıyı açıkta bıraktım.

"3." Sesini fulledim.

"2." Telefonu yere görünmeyecek bir şekilde koydum.

"Ve 1." Diye mırıldandığım anda kapı anahtarla açıldı.

Operasyon başlasın.

"Çocuklar? Neredesiniz?" Diyen Atakanın sesini duyduğumda sırıttım.

Işığı açamazlardı çünkü direkt kökünden kapatmıştık.

Merdivenlerden sessizce aşağıya indim ve duvarın arkasından onlara baktım.

Akın elindeki telefonu sanki bir silahmış gibi mutfağa doğru tutarak ilerliyordu.