Aleyna (Gerçek Ailem)

7.bölüm

Medya : Dolu Kadehi Ters Tut-Gitme.

Şarkı önerilerinizi buraya alalım.

İstediğiniz ek bir sahne varsa söylerseniz sevinirim.

İyi okumalaarrrr...
_______________________________________

İçeriye girmemle bütün gözler bana dönmüştü ve salonda neredeyse ölüm sessizliği vardı. Ama ben yalnızca bir kişiye bakıyordum. Atakan'a. O da bana şaşkınlıkla bakıyordu.

Bu adamın burada ne işi vardı bilmiyordum ama bi bokluklar dönüyordu burada.

"Ne oluyor?" Diye sordum.

"Bi şey olduğu yok güzelim. Sen geç odana." Dedi Akın.

"Aleyna'm, abicim, güzelim, hadi geç sen odana dinlen yorgunsundur sen şimdi. Hadi güzelim hadi." Dedi Ares. Burada her ne oluyorsa benden gizliyorlardı ve bu hiç hoş değildi. Anlaşılan onlara biraz daha trip atacaktım.

Hiç bir şey demeden odama gittim. Kıyafetlerimi değiştirdim ve yatağa girip olasılıkları düşünmeye başladım.

Kuzen falan olabilirdi. Ve ya uzak bir akraba. Ama neden bağırıyordu? Hemde "neden benim hiç bir şeyden haberim olmuyor" diye bağırıyordu.

"Her neyse." Diyip kendimi uykuya bıraktım.

Atakan Aksoy'dan:
İmza saatinden öncesi:

Bu gün öğrendiğim şeyle neredeyse sinir krizi geçirecektim. Kız kardeşim karışmıştı ve bana haber vermemişlerdi.

Bu gün hem de imza günüydü. Okuduğum kitapların yazarlarından imza almazdım. Ama bu kitap çok farklıydı. Yazarın 16 yaşında genç bir kız olmasına rağmen kitap sanki yetişkinler için yazılmıştı. Kitap bana yaşadıklarımı anımsatıyordu. O genç kızla bu yüzden tanışmak istiyordum. Aslında fikirlerimiz çok uyuşuyordu.

2 saat sonra:

Eve gitmeden önce kitapa imza attıracaktım. Çünkü eğer eve gidersem işler uzaya bilirdi.

İmza atılacak yere geldiğimde sıraya girdim ve beklemeye başladım.

Yarım saat sonra:

Neredeyse yarım saat sonra sıra bana gelmişti. Onunla göz göze gelince ikimizde şok olmuştuk. Çünkü o anneme çok benziyordu. Siyah saçları, mavi gözleri ve beyaz teniyle annemin kopyası gibiydi.

Kendi yüzünü hiç bir yerde paylaşmıyordu. Instagram hesabı gizli olduğu için bakamamıştım ama araştırmıştım. Hiç bir yerde yüzü görünmüyordu. Neden insan bu kadar güzelken kendini paylaşmak istemez ki?

İmzasını attıktan sonra fotoğraf çekmek istemiştim. Aslında sadece imza için buradaydım ama bu benzerlik beni biraz dumura uğratmıştı.

Fotoğraf çekerken ona dokunmamaya çalışıyordum. Çünkü rahatsız ola bilirdi. Tanımadığı bir insanım sonuçta.

Ona teşekkür edip oradan çıktım ve kendi evime gittim.

Yeni kızı ne kadar tanımak istesem de onun da Selin gibi olma ihtimali kafamı karıştırıyordu. Acaba bizimkilere alışa bilmiş miydi? Ve ya abi demiş miydi? Ya da bizimkilerle konuşuyor muydu?

Bu sefer de yazar geldi aklıma.

Çok konuşkan birisine benzemiyordu. Sadece gerektiğinde ciddiyyetle konuşuyordu.

Evet. Onu araştırmıştım.

İlk kitapı çıktığında ben buradaydım. O zamanlar onun kitapını hiç görmediğim için dikkatimi çekmişti. O kitapı okuduktan sonra aslında şaşırmıştım. 16 yaşında bir kız çocuğundan böyle bir kitap beklemezdim.