Aleyna (Gerçek Ailem)

11.bölüm

Yazar'dan:

Aras kucağında uyuyan kız kardeşine baktı. Arasa kedi gibi sırnaşmış kafasını göğüsüne gömmüştü.

Önüne dönünce arabanın geldiğini gördü. Kapıyı açıp Aleynayı yavaşça arkaya yatırdıktan sonra onun yanına oturdu ve kafasını dizlerine koydu.

Almina hanım ve Ares başka bir araba ile gitmiştiler. Ares ise Aleyna ile birlikte geleceğini söylemişti.

Alyenanın yüzüne gelen bir tutam saçı eliyle geriye itti ve melek gibi olan yüzüne baktı. Gerçekten melek gibiydi. Siyah saçları görünüşünün aksine yumuşaktı. İnsanın dokundukca dokunası geliyordu. Beyaz teni siyah saçlarının aksini gösteriyordu.

O dudaklarında küçük bir gülümsemeyle ona bakarken arabanın durduğunu fark etti. Kapıyı açıp dışarı çıktıktan sonra yavaşça Aleynayı kucağına aldı ve yürümeye başladı.

Kapıyı çalınca Ares açmıştı. Diğerleri eve geç gelecektiler.

Aras onun yanından geçip merdivenlere yöneldi. Aleynanın odasının önüne gelip kapıyı yavaşça açtı ve içeriye geçti.

Yatağın yanına gelip yavaşça yatağa yatırdı kız kardeşini.

Aleynanın üstünü örttü ve yanına oturup bir süre onu izledi.

Kız kardeşi sonunda onu affetmişti. Ona hâlâ onun için tedavi gördüğünü söylememişti. O uyurken söylemişti ama uyanıkken söylememişti.

Ayağa kalkıp Aleynanın alnından öptü.

"İyi geceler beyaz meleğim." Dedi ve odadan çıktı.

Aleyna'dan:

"Aleynaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa-" Bir anlık bittiğini sanmıştım ama devam ediyordu.

"Aleynaaa kız uyansanaaa. Maşallah kış uykusu değil, başka bir level bu." Birisi kafamın dibinde hem böğürüyor, hem de beni silkeliyordu.

"Lan bi rahat bırakın amına koyayım. Eğer bir kez daha beni sallarsan yatağın çubuğunu bi taraflarına monteler, seni de klozete atıp sifonu üstüne çekerim. Şimdi her kimsen git yaaa." Dedim hâlâ gözlerim kapalıyken. Daha ses çıkmaması ile gittiğini sanıp gözlerimi açmıştım. Ama karşımda bana şaşkınlıkla bakan bir adet Anıl beklemiyordum.

Ben de ona şaşırmış bir şekilde bakarken kaşlarını çatıp konuşmaya başladı.

"Sen az önce bana küfür mü ettin?" Dedi.

Ups. Küçük bir yanlış anlaşılma.

"Şeyyy.... Ben sana etmedim ya. Adil sandım seni o yüzden yani. Evet." Dedim şirin bir gülümseme yollayarak. Shrekin eşşeğine benzediğime eminim.

"Hm....Öyle olsun küçük hanım. Hadi kahvaltıya in her kes seni bekliyor." Dedi ve bir şey dememe izin vermeden gitti.

Kıyafetlerimi değiştirip aşağı iniyordum. Yemek odasına az kalmıştı ki omzumda el hissetmemle arkama dönüp hızla bir yumruk savurdum yüzüne. Kim olduğuna bakmadan....

Atakana yumruk atmıştım.

Cafer bez fabrikan var mı?

Sıçtım...Bunu nasıl sıvayacağım amk.

Atakan ne olduğunu anlamaz bir şekilde bana bakarken yanına gittim. Kaşını patlatmıştım.

"Çok özür dilerim. Ben reflexle öyle vurdum. Senin olduğunu görmemiştim. Görseydim vurmazdım vallahi. Özür dilerim..." Diye devam ediyordum ki sözümü kesti.