Vallende sterren ft. Bankzitters

hoofdstuk 21 🤍✨

<~15 uur later ~>

Matthy

'Tuurlijk, is goed mam, zie ik je straks'. Ik hang net de telefoon op met mijn moeder als er een stem door het vliegtuig schalt. 'We will arrive in Amsterdam in 10 minutes. Make sure to fasten your seatbelt. We will departure soon.'

Naast mij snurkt Raoul zachtjes en Milo en Koen zitten achter ons. 'Hé, Roelie, wakker worden' zeg ik voorzichtig, maar hij wordt niet wakker. Ik doe het nog een keer, maar het werkt niet.

'Nou ben ik er klaar mee. Roel, stoppen met slapen nu' zegt Milo en hij schudt hem ruw heen en weer. Koen en Milo moet lachen als hij wakker schrikt. 'Jezus, waar was dat nou weer voor nodig?' zegt hij slaperig. 

'Sorry jonguh, maar iemand moet het doen, je slaapt zo vast als een os.' zegt Koen. 'Ja, en jij snurkt zo hard als os' mompelt Raoul naar Milo en we schieten in de lach. 'Kappen nou, dat is helemaal niet grappig' zegt Milo semi-boos, wat het hele tafereel alleen maar leuker maakt.

'Kom, laten we onze spullen alvast bij elkaar pakken, dan kunnen we straks als eerste het vliegtuig verlaten. Ik slaap vannacht bij mijn ouders.' zeg ik. 'Ach Mattje, durf je niet alleen naar huis' zegt Milo. Ik geef hem een stomp. 'Jawel, maar door al die shotjes die jij in mijn keel hebt gedrukt ben ik te brak om te rijden.' deel ik mee.

'Oh ja dat was ook zo, waarom ga jij altijd zo slecht op alcohol?' vraagt Koen. 'Weet ik veel, meer normale mensen hebben dat hoor' zeg ik en Koen mompelt iets onverstaanbaars. Dan voel ik ineens een bons en weet ik dat we geland zijn. Langzaam komt het vliegtuig tot stilstand. 

'Kom op, let's go. Riemen los maken en weg wezen hier, voordat we weer allemaal fans hebben, daar heb ik echt geen zin in' zegt Milo en voor het eerst in mijn leven zie ik hem écht haast maken. 'Jaja, slechte smoes. Jij gaat vanavond weer naar de club zeker?' vraagt Raoul. Milo loopt rood aan. 'Je kan er nooit te lang mee wachten toch?' En we schieten in de lach.

Als we het vliegtuig hebben verlaten lopen we door een lange buis, die uitkomt op de aankomsthal. Daar ergens moet mijn moeder zijn, die mij komt ophalen. Dan blijf ik thuis bij de familie een nachtje slapen. Zodra we de hal inkomen, hoor ik allemaal geschreeuw. 

'Tyfus' mompelt Koen naast me. Er staat weer allemaal pers. Fuck. Dus het gaat inderdaad zo snel de wereld over. 'Hier, hier.' roepen allerlei journalisten. Het is dat ze niet voorbij de hekken mogen komen, maar anders zou ik omvergelopen worden. Het witte, flitsende licht schijnt in mijn ogen.

 'Hebben jullie 2 minuten tijd?' 'Klopt het dat jullie met Enchanting Elegance waren?' 'Zijn jullie een koppel?' 'Heeft Koen een nieuwe vriendin?' 'Ga je naar New York verhuizen?' 'Stopt het Bankzitters kanaal hier?' 'Zijn jullie verloofd?' 'Ga je vreemd Raoul?' 'Is Lexi zwanger?' 'Hoelang ben je al samen Milo?' 

Het zijn teveel vragen om antwoord te geven, en ik wil ook helemaal nergens antwoord opgeven. Wat een mogolen. Zomaar iemands privacy schenden. Geen eens een stukje medelijden. 'Moet ik ze nu antwoorden? Dan zijn we maar klaar.' vraag ik aan Raoul. Ik zie dat Milo en Koen meeluisteren. 'Nee, niet doen. Dan krijg je alleen maar meer vragen. En ook zeker niet zeggen dat het niet waar is, want dan geef je het letterlijke antwoord al. Gewoon zeggen dat je geen reacties wilt geven.'

Dan hoor ik precies dat uit 3 andere monden komen, en kan ik niks anders dan hun voorbeeld volgen. Als ik dan eindelijk voorbij de hekken langskom, worden er allemaal microfoons in mijn mond gestopt. Ik duw iedereen en alles weg.

 'Geen reactie. Fijne avond. Geen commentaar. Gaat u nu alle rustig naar huis. Mag ik er langs? Geen antwoord. Geen reactie. Zou ik erdoor mogen? Geen commentaar'

Als we eindelijk door de drukte heen zijn, ben ik de jongens kwijt geraakt. Ik zie slechts Raoul zijn vriendin, Lieke, een knuffel geven en dan lopen ze snel de hal uit. Die zie ik morgen op kantoor wel weer terug. Milo heeft waarschijnlijk de snelste trein naar Amsterdam stad genomen voor de dichtsbijzijnde club, en Koen heeft vast weer een taxi besteld naar zijn huis.

Mijn ogen scannen de zaal, maar ik kan mijn moeder nog nergens vinden. Ik vind het ook zo kinderachtig om haar te gaan roepen. Dus vlucht ik een wc-hokje in voordat er nog meer microfoons in mijn mond worden gedouwd. Ik pak mijn telefoon en tik haar nummer in. 

Ze verteld haar locatie en ik ga er zo snel mogelijk heen. Zodra ik haar zie staan, vlieg ik haar om haar hals. 'Mam, ik heb je zo lang niet gezien' Ze klopt me op mijn rug. 'Ik vind het ook fijn om jou weer te zien Matt' zegt ze en ze trekt me weer in een knuffel. 

Ze pakt mijn koffer aan en we lopen zo snel als we kunnen het vliegveld, terwijl we nog steeds achtervolgt worden door journalisten. 'Waar was dat nou weer voor? Ik weet dat je veel fans hebt, maar zo druk is het nog nooit geweest' vraagt ze.

'Dat waren geen fans, dat was de pers. Er zijn geruchten opgedoken.' geef ik een beetje vaag aan. Ik hoop dat ze gaat stoppen met vragen, want ik wil dit graag nog een beetje privé houden, óok voor haar. Maar ze snapt de hint niet. 'Oh ja, wat voor geruchten? Wat heb je nou weer in New York uitgespookt?' vraagt ze nieuwsgierig.

We lopen de garage in en stappen snel in haar auto, en er is niks meer van de pers te bekennen. 'Gewoon, -uhm-, dat Milo en Koen een meisje hadden gefixt' zeg ik onhandig. 'Mm, Milo en Koen, juist. Maar dat gebeurd elke week, dat is geen nieuws meer. Wat vertel je me niet?' vraagt ze. Shit, ze heeft me altijd door. Ze start de auto en rijden de garage uit.

'Goed, ik heb een meisje ontmoet' mompel ik dan. 'Echt, wat leuk voor je!' zegt ze enthousiast en ze klapt in haar handen. 'Mam, godverdomme, hou je handen aan het stuur' zeg ik terwijl ik het stuur snel beet pak voordat we tegen een paal aan knallen.

 'Niet schelden, je weet dat je vader en ik dat niet willen. Dat je dat in de video's doet, tot aan daar toe. Maar ik wil het niet horen waar wij bij zijn.' zegt ze boos. 'Mam, pak nou gewoon dat stuur over, dan hou ik mijn mond wel.' zeg ik en ze pakt het snel over. 

Haar boze bui verdwijnt meteen. 'Dus, wie is dat meisje? Wat is haar naam?'. 'Nou, als je het nieuws opzet, zul je het direct zien' zeg ik sarcastisch. 'Ik heb liever dat ik het jou mond hoor, dan van roddelkanaals. Daar staat zoveel onzin op' zegt ze en dan begin ik te vertellen.

'Ik neem aan dat je de girlband Enchanting Elegance wel kent' begin ik. 'Oh ja, E&E toch? Die meiden doen het echt goed!' zegt ze enthousiast. Het blijft even stil. Dan krijgt ze besef pas. Ze draait zich met een ruk en slaat haar handen voor haar mond terwijl we de snelweg op rijden. 

'Heb je met een van die meiden?' gilt ze uit. 'Mam, denk erom' schreeuw ik als ik voor de tweede keer vandaag het stuur weer moet pakken die in de rondte draait. 'We gaan echt een ongeluk krijgen als je zo blijft doorgaan' zeg ik boos. Als ik het stuur weer onder de controle heb, geef ik hem terug aan haar. 'Sorry schat, ik zal erom denken. Maar dat is echt zo leuk. Wie van de 3 is het?' vraagt ze.

'Het is Lexi' mompel ik. 'Jongen, ik weet die namen toch niet. Is het diegene met dat blonde haar, dat is wel jou type toch?' vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, dat is Senna. Ze is inderdaad wel mijn type, maar Lexi past qua persoonlijkheid beter bij mij, en ze is ook zeker heel erg knap. Ze is degene met het bruine haar.' zeg ik. 'Met of zonder krullen?' 'Zonder, die met is Rosa.'

'Aah oké duidelijk. Die meid, Lexi dus, leek me altijd de aardigste van het stel. Wat leuk voor je. Hoe ken je ze? Ooh wacht, die waren natuurlijk ook bij die award show, en toen werd die blonde neergeschoten, dat weet ik nog. Het was vol in het nieuws, en niet veel later wat die met de krullen aan de beurt. Sneu voor die meiden hoor, dat iemand het op hun gemunt heeft.' zegt ze.

Fuck, fuck, dit is helemaal niet goed. Ineens besef ik het me. 'Mam! Je hebt gelijk. Eerst was het Senna, daarna Rosa. Fu-uhm- nee sorry-flip. Wat als Lexi de volgende is?' vraag ik. 'Oh nee, je zou best wel eens gelijk kunnen hebben. Wat erg' zegt ze droevig. 'Daarom was ze dus gelijk zo bezorgd, ook om mij. Ik mocht niet uit het zicht verdwijnen, waarschijnlijk was ze bang dat er ook iets met mij zou gebeuren. Ze had het al gelijk door' Ik sla mijn hand voor mijn mond. 'Ik ga haar nu meteen bellen.' 

Ik toets haar nummer in en laat hem een paar keer over gaan. Meestal neemt ze gelijk op. Dan kom ik op de voice-mail.

Fuck. Dit is foute boel.