Forged by Fire COMPLEET

Hoofdstuk 7: De Eerste Collegeweek

De week waarin de colleges begonnen, voelde voor Olive als een wervelwind. Na een weekend vol rusteloze voorbereidingen—studieboeken aanschaffen, notitieblokken vullen, en proberen haar route naar de universiteit te memoriseren—was de eerste ochtend eindelijk aangebroken. Terwijl de zon nog maar net boven de horizon uitkwam, haastte ze zich door de straten van Oxford, op weg naar haar allereerste college.

De campus was al levendig toen ze aankwam, met studenten die in kleine groepjes over de binnenplaats liepen of gehaast richting hun gebouwen gingen. Olive keek om zich heen, overweldigd door de statige architectuur en de eeuwenoude gebouwen die haar omringden. Het voelde bijna onwerkelijk dat ze nu echt deel uitmaakte van deze prestigieuze universiteit.

Haar eerste college vond plaats in een oud gebouw met hoge plafonds en dikke stenen muren. De aula was gevuld met het geroezemoes van studenten die zich voorbereidden op het begin van het academische jaar. Olive vond een plek halverwege de zaal en pakte snel haar notitieboek en pen uit haar tas, terwijl ze zich omringd voelde door een gevoel van verwachting.

De deur ging open en de professor, een oudere man met een dikke bril en een grijze baard, stapte binnen. De stilte viel snel toen hij naar voren liep en zich achter het spreekgestoelte plaatste. Hij keek de zaal rond, en Olive voelde een lichte zenuwachtige spanning in haar buik toen hij de eerste woorden sprak.

"Welkom bij Inleiding tot de Jurisprudentie," begon hij, zijn stem luid en duidelijk. "Deze cursus zal de basis vormen van jullie verdere studie in de rechten, en ik verwacht van jullie allemaal een actieve deelname en toewijding. Jurisprudentie is de basis waarop al het recht rust; het is zowel een wetenschap als een kunst, en vereist daarom meer dan alleen maar een oppervlakkige kennis van de wet."

Olive luisterde aandachtig, haar pen in de aanslag, klaar om alles op te schrijven wat belangrijk leek. Het college was boeiend, en de professor bracht complexe ideeën op een manier die zowel toegankelijk als uitdagend was. Ze merkte dat ze helemaal opging in het onderwerp, zelfs toen de professor de zaal op een onverwachte manier betrok.

"Miss Stevens," klonk het plotseling, en Olive realiseerde zich dat de professor haar direct aansprak. Haar hart sloeg een slag over. Ze was altijd gewend om haar mening te geven, maar nu, in deze nieuwe omgeving, voelde het alsof de druk vele malen hoger lag.

"Ja, professor?" antwoordde ze, haar stem iets hoger dan ze had gewild.

De professor glimlachte lichtjes, maar zijn ogen bleven scherp. "Wat denkt u over de rol van jurisprudentie in de moderne rechtsstaat? Is het nog steeds relevant, of moeten we ons meer richten op codificatie en geschreven wetten?"

Olive nam een korte ademteug en probeerde haar gedachten te ordenen. Ze wist dat dit een belangrijk moment was—haar eerste indruk bij de professor en haar medestudenten zou mede worden gevormd door haar antwoord. "Ik denk dat jurisprudentie essentieel blijft, professor," begon ze, terwijl ze haar woorden zorgvuldig koos. "Hoewel geschreven wetten noodzakelijk zijn voor duidelijkheid en consistentie, biedt jurisprudentie de flexibiliteit en nuance die nodig zijn om rechtvaardigheid te waarborgen in complexe of onvoorziene situaties. Het stelt rechters in staat om met wijsheid en ervaring te oordelen, in plaats van strikt gebonden te zijn aan de letter van de wet."

De professor knikte, en Olive zag een goedkeurend glimpje in zijn ogen. "Een verstandig antwoord, Miss Stevens. Jurisprudentie blijft inderdaad een essentieel onderdeel van ons rechtssysteem, precies vanwege die flexibiliteit die u noemt. Goed gedaan."

Toen hij verderging met zijn betoog, voelde Olive een golf van opluchting en trots over zich heen spoelen. Ze had haar eerste test doorstaan, en hoewel ze wist dat dit slechts het begin was, gaf het haar het vertrouwen dat ze nodig had om de rest van de dag aan te kunnen.

Na het college liep Olive met een groepje medestudenten naar buiten. Ze hadden zich snel om haar heen verzameld nadat ze haar bijdrage hadden gehoord, nieuwsgierig naar hun nieuwe klasgenoot. Een van hen, een jongen met donker haar en een vriendelijke glimlach, stelde zich voor als Michael.

"Goed gedaan daarbinnen," zei hij, terwijl ze samen richting de bibliotheek liepen. "Het is altijd eng om als eerste iets te moeten zeggen, maar je hield je prima staande."

"Dank je," antwoordde Olive, blij met de oprechte vriendelijkheid in zijn stem. "Ik was behoorlijk nerveus, maar ik ben blij dat het goed ging."

De rest van de ochtend verliep zonder incidenten. Olive had nog twee colleges, waarin ze haar notities ijverig bijhield en probeerde zoveel mogelijk informatie op te nemen. Elk vak leek een nieuw venster naar de wereld van de rechten te openen, en hoewel de hoeveelheid werk soms overweldigend leek, voelde ze zich meer gemotiveerd dan ooit.

Tijdens de lunchpauze ging ze naar de kantine, waar ze Lily tegen het lijf liep. Lily's energieke aanwezigheid was precies wat Olive nodig had na een intense ochtend. Ze spraken af om samen te lunchen, en Olive vertelde haar over haar eerste ervaring met de professor.

"Dat klinkt als een goed begin," zei Lily terwijl ze een hap van haar sandwich nam. "Oxford kan intimiderend zijn, maar ik weet zeker dat je het geweldig zult doen. Je hebt alles wat je nodig hebt om hier te slagen."

Olive glimlachte dankbaar, en de twee vriendinnen praatten verder over hun plannen voor de komende weken. Terwijl ze daar zaten, voelde Olive een toenemende rust in zichzelf. Ze begon in te zien dat de steun van vrienden zoals Lily, en de nieuwe connecties die ze maakte, haar zouden helpen om door de uitdagingen van deze intense academische wereld te navigeren.

Na de lunch besloot Olive om naar de bibliotheek te gaan om zich voor te bereiden op haar volgende college. De bibliotheek van Oxford was een plek die haar altijd had gefascineerd—de stille gangen, gevuld met duizenden boeken, leken een wereld op zich te vormen. Ze vond een rustige plek bij een raam, waar het zachte licht van de middagzon doorheen viel, en opende haar studieboeken.

Terwijl ze de pagina's omsloeg en haar notities maakte, voelde Olive een diep gevoel van voldoening. Dit was waar ze voor had gewerkt, waar ze van had gedroomd. Elke bladzijde die ze las, elke aantekening die ze maakte, bracht haar een stap dichter bij het worden van de jurist die ze altijd had willen zijn.

De middag verstreek sneller dan ze had verwacht, en voor ze het wist, was het tijd voor haar laatste college van de dag. Ze pakte haar spullen in en haastte zich naar het juiste gebouw, waar ze zich aansloot bij de stroom van studenten die zich richting de collegezaal begaven.

Dit college werd gegeven door een jonge, dynamische professor die bekendstond om zijn moderne benadering van het recht. Hij begon het college met een interactieve discussie, waarbij hij de studenten uitdaagde om kritisch na te denken over de rol van technologie in het rechtssysteem. Olive was verrast door de levendige debatten die ontstonden, en voelde zich geïnspireerd door de verschillende perspectieven die naar voren kwamen.

Toen het college ten einde liep, voelde Olive zich zowel uitgeput als opgewonden. Ze had het gevoel dat ze iets belangrijks had geleerd, niet alleen over het recht, maar ook over zichzelf. Ze realiseerde zich dat deze colleges haar niet alleen academisch zouden vormen, maar ook als persoon. Oxford was niet alleen een plaats van kennis, maar ook van zelfontdekking.

Die avond, toen ze terugkeerde naar haar kamer, voelde Olive zich voldaan maar ook een beetje overweldigd. De dagen waren lang en intens geweest, en ze wist dat dit pas het begin was. Maar in plaats van zich zorgen te maken over de uitdagingen die nog zouden komen, besloot ze om trots te zijn op wat ze al had bereikt.

Ze plofte op haar bed, haar studieboeken naast haar, en dacht terug aan de woorden van haar professor tijdens het eerste college. Jurisprudentie was inderdaad een wetenschap en een kunst, en in zekere zin was haar reis aan Oxford hetzelfde—een mix van kennis, ervaring en groei.

Terwijl ze de nacht in gleed, met de zachte geluiden van de stad die door haar raam naar binnen dreven, voelde Olive zich klaar voor wat de volgende dag zou brengen. Oxford had haar uitgedaagd, maar het had haar ook sterker gemaakt. Ze was niet langer dezelfde Olive die hier enkele weken geleden was aangekomen. Ze was nu iemand die klaar was om de uitdagingen van het leven, en van het recht, met beide handen aan te pakken.