Mahkûm Prenses

7. BÖLÜM

MAHKÛM PRENSES
7. BÖLÜM

Helena sessiz kaldı. Beklediğinin aksine Darren kendisine yaklaşmayıp dolaba yöneldiğinde uzun bir nefes bırakıp gözlerini sıkıca yumdu. Ne beklediğini bilmeyen gergin bedeni rahatladı. Üzerine çöken yorgunlukla daha fazla mücadele edemeyecekti. Çekingen bir tavırla yatağa oturdu. Bakışlarını Darren'ın sırtına çevirdi. Odada sessizlik hakimdi. Helena bu tuhaf sessizliği bozmaya cesaret edemedi. Darren gömleği yakasından tutup tek hamlede üzerinden çıkardığında ne yapacağını bilemedi, gözlerini kaçırdı. Bir an sonra çıplak kalan geniş sırtına baktı tekrar, geniş omuzlarında gözlerini ilgiyle gezdirdi. Güçlü bedeni çok gösterişliydi.

Darren gömleği dolaba bırakıp yüzünü döndüğünde Helena yakalandığı için bir an ne yapacağını şaşırdı. Gözlerinin önüne serilen güçlü göğsüne bakmamak için gözleriyle savaştı adeta. Darren sessiz bir şekilde yatağın diğer tarafına geçip uzandığında öylece kaldı. Yatak ağırlığı altında çöktüğünde bedenine doğru çekildi, kaçmak istedi.

"Uyu hadi, yarın erkenden yola çıkacağız. Ve kaçmaya çalışma evin her tarafında adamlar bekliyor."

Sesi kalın ve oldukça etkiliydi. Helena kaçmayı aklından bile geçirmemişti ama Darren'ın bunu bilmesine gerek yoktu.

Helena rahat değildi. Darren ile aynı yatağı paylaşma düşüncesi onu geriyordu. Onunla karşılaştığından beri ihlal ettiği tüm sınırlar bir bir döküldü zihnine. Bunların arasına aynı yatakta uyumayı eklemeyecek, başka bir sınır ihlali yapmayacaktı. Yıktığı her sınırla ona daha çok yaklaşıyordu. Buna bir son vermeliydi.

Bulunmayı beklerken kaçamayacağını çaresizce kabullendiği için huzursuzdu. Kaçma girişiminde bile bulnmuyor, aklına düştüğü anda kalbi korkuyla kasılıyordu. Bir kez daha o geceki gibi bir şey yaşarsa bunu kaldıramazdı. Onu bulamamışlardı ve her nasıl olursa olsun Darren'ın yanında daha güvendeydi.

Bir süre düşünceler içinde öylece oturmaya devam etse de uyuyamayacağını anladığında ayaklanıp pencerenin önünde durdu. Sessizce etrafını izledi. Sokaktan geçen birkaç kişiye baktı dikkatsiz gözlerle. Bakışları yıldızların süslediği karanlık gökyüzünde uzunca bir süre oyalandı. Özellikle Darren'a bakmamaya, aklını yatakta uzanan yakışıklı adamdan uzak tutmaya çalışıyordu. Ama pek başarılı sayılmazdı. Sık sık dönüp başının altına koyduğu için daha da şişkin görünen kollarına, pantolonun sardığı güçlü bacaklarına bakıyordu. Bazen güçlü göğsüne, bazen de derin çukurları olan, kurak topraklara benzeyen sert karnına...

Bir süre öylece onu izlediğini fark ettiğinde kaşları çatıldı, Darren'ın çoktan uyuduğunu anladı. Yavaş adımlarla yatağa yaklaşıp bir elini yastık başlığına yasladı ve adamın üzerine eğildi. Yakışıklı yüzünü izledi bir süre. Sarı saçlarında, erkeksi çenesini saran sakallarında uzun uzun gezdirdi gözlerini. Kendine hakim olamadı. Eli alnına uzandı. Tenine hafifçe dokunduğu anda kolundan tutulup yatağa çekildi aniden. Dudaklarından küçük bir çığlık koptu.

Darren öfkeyle gözlerine bakıyor, sık nefesler alıyordu. Altında hareketsizce yatan kadına baktı."Sana zarar verebilirdim." dedi sert bir sesle.

Helena korkuyla üzerindeki adama baktı. Böyle bir şeyi kesinlikle beklemiyordu. Darren bir elini yatağa sertçe bastırmış, diğerini ince boynuna dolamıştı. Helena elini boynuna dolanan kolunun üzerine koyup uzaklaştırmaya çalıştı. Darren onun boynunu tek hareketiyle kırabilirdi. Buna şüphesi yoktu.

"Ben... Özür dilerim." dedi kesik nefesleri arasında. Yakalandığı için hem utanmış, hem de karşılaştığı tepki karşısında şaşırmıştı. Darren elini boynundan çekip kadına baktı.