Esoteric Rose

Chapter 7

HER'S POV

Kasalukuyan kong kasama si Vlad na nag-lalakad palabas ng kompanya nya. Ilang oras din kaming nag-talo tungkol sa kung anong una naming gagawin. Syempre knowing him, hindi sya papayag hangga't walang kapalit.

"I think you should inform Tiana about this." He said, referring to Terrah.

"Nah. Kahit abnoy yon mahal ako non. Hindi sya papayag sa gagawin natin."

"Okay, If you say so."

We continue walking until we reached the exit.

"Goodnoon, Sir."

Katulad ng nakasanayan ay nag-lakad syang parang walang narinig. Nakakatawa na walang idea ang mga empleyado nya na ang kinatatakutan nilang Boss ay isang lalaking isip bata lang naman.

"Bigatin ka na Boss ah, kamusta pala ang buisness?" Tanong ko.

Nag-bikit balikat sya. "Good i guess?"

"Kaya ako lumapit sayo kasi alam kong makakatulong ka sakin. I need your influence in terms of underground sh*ts, baby."

He grunted. "Look who's talking about influence?"

"Im dead serious Ruskov. Kailangan kong maka-pasok dyan sa underground na yan."

He chuckled. "A comeback?"

I shook my head. "No, mission purposes."

"I remembered, you still have that undercover id sh*ts with you?" He asked

I nodded. "It's useful though. Don't tell me wala na yung Id mo na nag-sasabing surgeon ka?"

He smiled evily and took out his wallet from his pocket. May hinugot sya don na kung ano at iniharap sakin.

"Here, Neurosurgeon. Dr. Vladimir Muiller." He boasted and we both laughed.

Nang makarating kami sa labas sa tapat building ay bumumgad sa amin ang sasakyan ni Gabby. Pumasok ako sa driver's seat at si Vlad naman ay sa likod.

"Tagal mo ah." Angal ni Gabby bagaman nakangiti sya.

"Pasensya ka na, Buti hindi ka na-bored?"

"Hindi naman. Nakinig lang ako mg music." Aniya sabay ngiti.

"Ganon ba, pasensya na talaga."

Naka-ngiti lang sya. "Wala yan, ano ka ba. Saan tayo ngayon?"

"Sa bahay nila Batman." Labag man sa loob kong pumunta sa bahay nila, kailangan ko ng tulong ng kapatid nya.

"Okay." Masiglang sagot ni Gabby, hindi man lang nawala ang matamis na ngiti.

Minsan nag-tataka ako kung nagagalit ba tong taong to. S'ya kasi yung tipong sobrang hinhin, pati pananalita nya malumanay. Hindi ko lubos maisip na masasaktan sya sa isang taong hindi deserve kahit anino nya.

Nagsimula na syang mag-maneho at isang oras lang ay nakarating na kami sa isang malaking gate na napapaligiran ng halaman.

"Dito nalang kami Gabby, maraming salamat talaga!" I said as i waved at her.

"No problem. Call me if you need me nalang. Ingat kayo!" Saad nya bago nag-drive papalayo.

When I was about to turn around to face the gate, Nahuli ko si Vladimir na nakatitig sa papalayong sasakyan ni Gabby kaya kinulbit ko sya.

"Hoy, anong tinitingnan mo don?"

He seemed to be caught off guard. "Ahh? Nothing."

I squinted my eyes. "Hmm...siguro...."