İyiki: Başlangıç | HalZey |

Utanç ve Mutluluk / 12. Bölüm

Evet efenim merhabalar bu gün muhtişim kitabımızın yeni bölümüyle karşınızdayım bu bölüm romantizm ve dram ağırlıklı olacak ve yorum yazın millet unutmayın neyse iyi okumalar dilerim...

Halil İbrahim Karasu Anlatımı

Arabadayken yüzüme bile bakmamıştı, bakamamıştı... Utanıyordu ama bu benim suçumdu, bunu beraber atlatacaktık ama birbirimize bakamazken bu nasıl olacaktı. Eve vardığımızda arabadan inip evin kapısını açmıştı hemen odasına gitmişti hala titriyordu yüzü kıpkırmızıydı gözlerinin altı şişmişti kendini sıkmıştı korumuştu kendini, o pisliğe rağmen odasına gittiğinde bende peşinden gidip kapısını çaldım içeriden sadece hıçkırık sesleri geliyordu sonunda cevap verdiğinde söylediği yalnızca şunlardı "Halil İbrahim lütfen, biraz yalnız kalabilir miyim?" demişti benim gözlerim dolmuştu.

Yazar Anlatımı

İki gencin arasında sadece bir kapı vardı ikisi de kapının dibine çökmüş ağlıyordu kadın utanıyordu adamsa ona yardım edememekten kahrolmuş durumdaydı. Zeynep biraz sonra kalkıp duşa doğru gitmeye karar vermişti Halil kapının açıldığını hissettiğinde ayağa kalktı ve bekledi kapı açıldığında yüzü ıslanmış ve kıpkırmızı olmuş bir Zeynep vardı yüzünü saklamaya çalışmıştı ama Halil görmüştü, Zeynep'in gitmesine engel olmadı onu rahat bıraktı güvenini kırmak istemiyordu... Zaten ona yeterince zarar vermişti ikisi de birbirlerini istiyordu ama ölümüne utanıyorlardı Zeynep banyoya girdiğinde kafası allak bullaktı düşünemiyordu gözünü kapattığı an o adam aklına geliyordu. Başı ağrıyordu vücudunun her yeri sızlıyordu kendini sıkmaktan Halil İbrahim gelmeseydi ne yapacaktı, bu ihtimali düşünmek bile istemiyordu üstünü çıkardığında güç bela duşa adımını atmıştı vücudunun her yerini kazıyana kadar sabunluyordu o adamın dokunduğu her yeri. Bir şey yapamamıştı Halil İbrahim son anda yetişmişti yoksa... Düşünemiyordu başı çok ağrıyordu titriyordu o şerefsizin bıraktığı hasarı toplamak zor olacaktı.

***

Halil İbrahim Karasu Anlatımı

Zeynep uzun bir süre çıkmamıştı meraklanmaya başlamıştım o yüzden banyoya ilerleyip kapıyı tıklattım "Zeynep orada mısın?" demiştim ama cevap yoktu bir kaç kere seslenmiştim ama çıt yoktu bir şey olmuş olabilirdi, gözümü sıkıca kapattım son kez seslendikten sonra banyonun kapısını açtım gözlerim kapalıydı duşa kabinin olduğu yere doğru ilerledim sımsıkı kapalıydı gözlerim onun elini tutmuştum baygındı giyinmemiş olabilirdi o yüzden gözlerimi açmadan onu kucağıma aldım ve banyo kapısında asılı olan havluyu alıp üstüne örttüm odaya doğru ilerledim, onu yatağa bıraktım gözüm kapalı bir şekilde havluyu vücuduna sardım. (hayal etmeye çalışmazsanız sevinirim) Kafamı dolabına çevirdim ve gözümü açtım bir kaç kıyafet aldım ve arkamı dönmeden gözlerimi kapattım kıyafetleri yanına bırakıp çıktım. Çıktıktan sonra derin bir nefes çektim sonra içeri geçtim ama kalkınca sorgulayacaktı belki de daha da utanacaktı ama onu orada o şekilde bırakamazdım gözlerimi kapatmıştım zaten.

***

Zeynep Leto Anlatımı

Gözlerimi açtığımda banyoda değildim en son orada olmam gerekiyordu, Halil İbrahim bayılmam üstümde havlu yoktu nasıl. İnşallah gözlerini kapatmıştır Halil İbrahim'e güvenim tamdı ama korkuyordum işte etrafıma baktığım da yatağın kenarında bir kaç kıyafet gördüm başım hala ağrıyordu ama en azından azalmıştı titremem de öyle ama hala korkuyordum içimdeki ağlama duyusu beni çok zorluyordu bu kolay atlatılabilecek bir şey değildi bunları düşünürken giyinmiştim ama dışarıdan ayak sesleri duymuştum sonra kapı çaldı "Zeynep uyandın mı?" diyordu ne diyecektim hala utanıyordum ve kıpkırmızı olduğumdan emindim, yüzüne nasıl bakacaktım. Cevap vermeliydim kapıyı bir kez daha çaldığında şöyle dedim "uyandım ge- gelebilirsin" kapının kolu aşağıya doğru yavaşça hareket etti gözleri kapalıydı bana "giyindin mi?" diye sordu ben de cevap verdim "giyindim" dedim.