FADED CANVAS OF MELODIES || SB19_JUSTIN

CHAPTER 3 - RETROUVAILLE

Retrouvaille
- happiness of meeting someone after a long time.

JUSTIN

BAKIT ko nga ba nakalimutan?
Maybe because in an instant biglang nawala na lang.

Staring now back to Sophia,
Yung mga bagay na kinalimutan ko na isa isang nagiging sariwa ulit sa akin.

"How are you Justin?"

"I'm.. I'm doing good." Really?

That day when I left the school, I left all.
Including Samantha.

I called Tita Dahlia about Sam's condition and sabi nya bawat araw mas lalong nagiging malala ang lagay nya. I asked my parents kung pwede akong bumisita sa kay Sam sa US pero hindi sila pumayag. And I felt so devastated and hopeless na wala akong magawa para damayan sya.

Pero sinikap ko na araw araw syang makausap at makamusta kahit sa video call kahit sobrang sakit to see her health declining and worsening, until that day na di na nya hinarap ang mga tawag ko at laging si Tita Dahlia na lang ang nakakausap ko.

But the worse is,
She broke up with me.
Without any explanation why.

She just.. gave me up.

"Cool. You know what, I'm an A'tin." Nakangiting sagot sakin ni Sophia kaya naputol ako sa pag iisip ko about Sam.

"Really? Nice." Maikli kong sagot ng makabawi pagkatapos ko alalahanin lahat.

She remain staring at me with full smile. Di tulad dati na halos malimit ko lang syang makitang mangiti, or ngingiti man pero saglitan lang. Unless nasa harap sya ng empty canvas.

"Do you still in arts?" I asked.

"Yup. Actually, I graduated fine arts. And finished my masters in Digital Arts last month.." masaya nyang sagot sakin, di lang labi nya ang nakangiti, ganun din ang mata nya at ang magiliw na impit nyang tawa.

"Wow. I'm impressed. Talagang sinunod mo ang gusto mo ah. I'm also proud." Ngiti ko sa kanya, I see how she really loves what she accomplished.

"Me, I took--"

"MultiMedia Arts at De La Salle with honors. Creative Directors.." Pagputol nya sa salita ko. Napatango na lang ako, for sure oo nga naman nakalagay yun sa internet and as an A'tin alam nya yun.

"A'tin ka nga." Patawa kong sagot sa kanya.

"Of course. Taga maisan ako hindi pwedeng di ko yun alam." Napangiti ako sa sinabi nya lalo dahil talagang proud pa sya maging isang mais.

"Hahaha! Really? So ako bias mo?"

"Wala nang iba." Ngiti nya.

I didn't imagined na magiging ganito yung trip ko sa Korea, may makakasama pala akong A'tin at the same time a person from my past.

We spent for hours talking and catch up with each others lives. Nalaman ko din na dito na pala sya naka based sa Korea through sponsorship and plano na din nya bumalik sa bansa after this tour and completing her papers.

Sabay na rin kaming bumalik sa tour na halos patapos na nang makasama kami sa ibang delegates dahil naubos halos ang oras namin magkausap which I find not a waste but interesting.

"Lagi ka ba sumasama sa tour?" Tanung nya sakin as we look in this beautiful painting of Gyeongbokgung Palace.

"No. Ngayon lang, madalas kasi complicated sa sked kaya di ako nakakadalo." Paliwanag ko nang di inaalis ang tingin sa painting para tingnan ang anggulo ng pagkuha ko ng shot sa camera.