'Arkadaş' ~Kerem Aktürkoğlu~

13.BÖLÜM

                         Kerem'den

Hızlıca asansörden inip çıkışa doğru yöneldim, seda aşağı inmişti çöp bahanesiyle ama hepimiz anlamıştık mesele çöp değildi emre denen o çocuğu görmek istiyordu, bende bizimkilere telefonumu arabada unuttuğumu dair birşeyler zırvaladıktan sonra sedanın arkasından aşağı indim, hem ne yaptığını merak ediyordum hemde onun için endişeleniyordum...

Sitenin bahçesine çıktığımda seda ellerindeki çöpleri dökmüş içeri gidiyordu, o sırada A bloktan çıkan adamı gördüğü an öylece olduğu yerde donup kaldı, emre denen çocuk buydu herhalde. Boyu sanırım 80'lerdeydi atletik bir fiziği vardı, saçları gür ve simsiyahtı, yunsun da dediği gibi kirli sakalları vardı. Sedanın uğruna aşka küstüğü, okuldan atılmayı göze aldığı, belkide ilk kavgasını yaptığı onun yüzünden ondan kaçmak için yaşadığı şehiri ve sevdiklerini bırakıp başka şehire taşındığı çocuk buydu, şuan kanlı canlı karşımızday dı...

Seda donmuş vaziyette hala emreyi izliyordu, bende seda'yı,yüzünde resmen hiç bir mimik oynamıyordu, öylece emre denen çocuğa baka kalmıştı. Emre çıkışa doğru ilerleyip siteden çıkmıştı ama seda hala olduğu yerde donakalmıştı, onun bu hali resmen kalbimi parçalıyor du oysaki herşey çok güzel ilerliyordu ya da ben kendimi kandırıyorum tam her şey güzel olacak bu sefer kesin oldu derken çıkıp gelmişti, sedanın da bana karşı birşey hissetiğini düşünmeye başlamıştım aramız çok iyiydi ama bu çocuk çıkıp gelmişti. Yunus geldiğini şuan sitede olduğunu haber verdiğinde sedanın yüz ifadesi zaten herşeyi anlatıyordu, donup kalmıştı resmen sessizleşmişti, acaba hala seviyormuydu ki onu, birşeyler hissediyor muydu, hislerini şuan bastırmışmıydı... Peki ya bana karşı bakışı, dokunuşu, gülüşü, hitap ettiği kelimeler, bunların hepsi neydi.. o çocuğa karşı birşeyler hissediyor gibiydi hala, acaba beni bu hislerini bastırmak için mi kullandı. Ama böyle birşey yapacak kız değildi ki seda....

Ben endişe ile hala sedaya bakıyordum korkuyorum aslında onun bu halinden, yanına gitsem mi acaba ama beni görmek istemezse yaa, ben olduğum yerde oflayarak ne yapacağımı düşünüyordum ki seda hareketlenmeye başladı, ilk önce elinin tersiyle yüzünü sildi, ağlıyor muydu, o çocuk için. Sonra sitenin çocuk parkına doğru ilerleyip salıncağa oturdu, ben de peşinden gidip kendimi göstermeden ağaçların arkasında onu izliyordum, şuan endişeleniyordum hali hiç iyi gözükmüyor du resmen ruh gibi olmuştu kız, yüzü kireç gibi bembeyazdı,hava da  esiyordu hafifiten, ya üşütürse, ah be güzelim... Şuan yüzündeki ruhsuz ifade gitmişti ama daha beter olmuştu ağlıyordu bir yandan da ağlamasını bastırmaya çalışıyordu ağzından çıkan hıçkırık seslerini eliyle ağzını kapatarak bastırmaya çalışıyordu, şuan küçük bir kız çocuğu gibi hıçkıra hıçkıra ağlıyordu resmen, ben ise hiçbir şey yapamıyorum böyle boş boş burada durmuş onu izliyorum, içim parçalanıyor onu böyle gördüğüm için, onu bu hale getiren çocuğu şuan bir kaşık suda boğmak istiyorum, benim canım da yanıyordu tıpkı sedanın canının yandığı gibi, ama onun canını yakan başkasıydı benim canımı yakan ise oydu..
ağlamasına kıyamıyordum evet ama o çocuk için ağlamasına da katlanamıyorum, bu durum daha da canımı yakıyor...

Neredeyse 5-6 dakika geçmişti sedanın ağlaması durmuştu, yüzündeki ıslaklığı bir kez daha silip etrafına baktı, hiç kimsenin olmadığını gördüğün de salıncakta sallanmaya başladı, ben bu kızı çok seviyorum be... Ben hala durmuş onu izliyordum inşallah emre denen o çocuk gelmez tekrardan seda onu görsün istemiyorum gerçi aynı sitede yaşıyorlar artık, off napıcam ben, peki ya seda o napacak... Ben üzüntü ile bunları düşünürken seda salıncağı durdurup indi, derin bir nefes aldıktan sonra içeriye gireceğini anladım, ondan önce içeri girmeyi düşündüm, hızlıca kapıya doğru koştum tam asansöre binecekken arkamda sedanın sesini duydum, kurban olurum be