'Arkadaş' ~Kerem Aktürkoğlu~

14.BÖLÜM

Arkadaşlar ilk önce şunu söylemek istiyorum, çok emek veriyorum bölümleri yazarken ve bir hevesle de yazıyorum ama karşılığını alamayınca gerçekten de çok üzülüyorum bir daha ki bölümü yazmak için hevesim kalmıyor.. lütfen eğer bölümlerimi okumaktan zevk alıyorsanız bunu bana da belirtin ki bende bölüm yazmaya devam edeyim🤧☺️

Şuan yatakta uzanmış öylece camdan dışarı bakıyordum, hava çok güzeldi saatte erkendi daha ama uykumu almış ve dinç hissediyordum,ama şuan yataktan kalkmak istemediğim için öylece uzanmış düşüncelere dalmıştım.. aklım yine keremdeydi tabiki, seviyordum evet hemde öyle böyle bir sevmek değil, zaten Kerem Aktürkoğlu fanıydım neredeyse o Galatasaray'a imza attığından beridir onu izliyordum,o Galatasaray'da büyümüştü bende onu izleyerek büyümüştüm, yıllar önce bana gelipte Kerem Aktürkoğlu ile aşk yaşayacaksın deseler inanmazdım, zaten seviyordum onu ama bu sefer bambaşkaydı ona olan sevgim sevmek dışına çıkmıştı aşıktım resmen ona...
ve bunu söylemem gerekiyordu bir an önce ama nasıl yapıcam nasıl söylicem hiç bilmiyorum, ya ters teperse ya o beni sevmiyorsa sadece sıcak kanlı biri olduğu için öyle davranıyorsa, saçmalıyorum galiba  şuan çünkü Kerem Aktürkoğlu'ndan bahsediyoruz ayrıca kim olursa olsun karşı cinsle bu derece çocuk hayali kuracak kadar dosluk kurup samimi olmazdı, kesin oda beni seviyordu evet ama hala bir yanım istemsizce ümitlenmek istemiyordu, geçmişti yaşadığım hayal kırıklığının kalıntıları kalmıştı galiba ama benim için sorun şu ki nasıl açıklicam kerem'e... seni seviyorum hemde çok seviyorum diye nasıl söylicem... Keşke benden önce o söylese de beni böyle bir stresten kurtarsa...

Oflaya puflaya olduğum yerde dikleştim, bugün iş başı vaktiydi, hazırlanmak için yataktan kalktım ilk önce duşa girdim sonra üstümü giyinip salona geçtim, Tuğçe'nin odasına geçtiğimde çoktan uyanmış hazırlanıyordu

"Günaydın kuşum"

"Günaydın sedacım"

"Ben çıkıyorum haber vereyim dedim"

"Tamam canım"

Odadan çıkıp kapıya ayakkabılarımı giyinmek için çıktım ayakkabımı giymeyi bitirdikten sonra kapıyı kapattım. asansöre gittiğimde kapısı açıldı, karşımda gördüğüm kişi ile yüzümü buruşturdum, inşallah aynı katta oturmuyoruzdur bununla

"Aa seda?"

"Emre"

"Günaydın, nasılsın"

Yüzsüz ya

"İyi"

deyip asansöre binecekken emre kolumdan tutup beni çekti

"Napıyorsun emre bıraksana"

asansörde gitti bu mal yüzünden,

"Ne güzel olmuşsun sen böyle"

"Emre bıraksana.. ya sabır ya"

"Tch bu saaten sonra seni bırakmaya niyetim yok"

"Bırak diyorum sana,bak bağırırım bütün site ayaklanır"

İğrenç bir kahkaha patlattı, gerizekalı komik mi

"Hiç değişmemişsin gerçekten de seda, hala inatçısın, ama sana öyle çok yakışıyor ki böyle davranman"

"Sen beni tanıyor muydun ki hiç değişmemişsin diyorsun"

"Tanıyorum tabiki"

"Tanımıyorsun emre.. neyse ne ya bırak kolumu"

"Seviyorsun hala beni dimi"

"Ya sen neden anlamak istemiyorsun, sevmiyorum seni geçti bitti anla artık"