'Arkadaş' ~Kerem Aktürkoğlu~

9.BÖLÜM

"tuğçee, çıkıyorum ben"

"Dur dur, beni bekle beraber çıkalım"

"Hadi o zaman, çabuk ol"

"Tamam bee, ne bu acele saat erken değil mi zaten"

"Olsun, erken kalkan yol alır"

"Hmm kesin o yüzdendir"

"Off boş yapma yine yürü hadi"

Tuğçeyle aşağı inmiştik çıkışa çıkarken güvenlikçi bizim emaktar yasin abi beni durdurmuştu
İmalı bir şekilde gülerek

"Seda kızım buldun mu aradığın şeyi,neydi adı keremiydi erenmiydi"

"Eren mi, ayy yasin abii yaa" diyip kahkaha atmıştı Tuğçe

"Buldum yasin abi buldum" deyip hala gülen Tuğçe'nin kolundan sürükleyip arabaya doğru ilerletmiştim,şuan Tuğçe beni stada bırakıyor du..

"Seda hala anlatmadın dün keremle naptığınızı"

"Birşey yapmadık Tuğçe, konuştuk sadece aramızdaki sorunu halletik"
Pis pis sırıtarak

"Nasıl halletiniz, bu sefer parkta mı yaptınız"

Şaşkınlıkla Tuğçe döndüm,iyice fesat oldu bunlarda hee

"Sen iyice pisleştin bak elimin tersindesin ağzının ortasına yapıştırırım bir tane"

"Tamam tamam" demişti gülerek

"Ayrıca o sabahı unutacağız diye söz verdik birbirimize, ve kerem senin bildiğini de biliyor"

"Harbimi"

"Evet... Bak Tuğçe sende unut bu olayı gözünü seviyim şakasını bile yapma"

"Tamam kuşum sen cidden rahatsız oluyorsan yapmam.. ama kereme yapabilirim dimi"
demişti gülerek
"Hayır tabiki çocuğa da bulaşma, zaten bir saat isyan etti resmen nasıl bakıcam Tuğçe'nin yüzüne diye"

Tuğçe eğlenerek kahkaha atmıştı, anlaşılan keremi kolay kolay salmayacaktı

"Seda Allah için bırak bari bir iki şaka yapıyım şu kereme lütfen yaa"

"Hayır Tuğçe, utandırma çocuğu yaa, ayrıca işin ucu banada dokunuyor, yapma lütfen"

Tuğçe isyan ederek oflamıştı ama adım gibi emindim illaki bir yerde kereme o anla ilgili şaka yapacaktı...

Dün gece eve gittiğimde Tuğçe ile yunus merak ile beni bekliyordu,  telefonumda evdeydi aramışlardı hatta keremide aramışlardı ama telefonu sessizde olduğu için ulaşamamışlardı, eve girdiğimde büyük bir sorguya tutulmuştum Tuğçe olayı az çok biliyordu ama yunusun hiç birşey den haberi olmadığı için sürekli soru sorup duruyordu, ona da sadece keremle aramda ufak bir tartışma olduğunu ama sorunu halletiğimizi söyledim, hatta yunusuda tembihledim kereme karışma soru sorma bu bizim aramızdaki bir mesele diye, akılarında ki soru işaretlerini de sildikten sonrada kendimi odama atmıştım...

"Görüşürüz Tuğçe kendine iyi bak kuşum"

"Sende canım"

Deyip arabadan çıkıp stada girdim, içeri girdiğimde kimse yoktu ortalıkta harbiden de erken gelmiştim, direk odama gittim içeri girdim, biraz işlerim vardı onları halletikten sonra aşağıda gelen seslerle camdan dışarı baktım, bizim çocuklar gelmişti yavaş yavaş toplanıyorlardı...

Aşağı indiğimde hepsi neredeyse gelmiş Okan hocayı bekliyorlardı, bende kulübeye geçip oturdum, yunus beni gördüğünde koşarak yanıma gelmişti ayağa kalktığımda bana sıkıca sarılmıştı, sanki görende kırk yıldır görüşmüyoruz, biz sarılırken kerem'de yanımıza doğru geliyordu