Bölümün sonuna sürpriz birşeyler yazdım, hazırlıklı olun, yorumlarınızı bekliyorum🤭😄
Gözümü içeriden gelen gürültü ile açtım, gece o kadar rahat ve huzurlu uyumuştum ki aile evi bambaşkaymış gerçekten de, ama uyanırken öyle olmamıştı abimin sesi geliyordu içeriden, yataktan kalkıp içeri salona geçtim, gözümü ovalayıp bir yandan da uyanmaya çalışıyordum. İçeri girdiğim de abim eşofman atletle miraça sövüyordu, konu tabiki de bakkala gitme konusuydu
"Noluyor ya ne bu gürültü"
abim sinirli şekilde bana bakarken cevap veren kişi annem olmuştu
"Kızım kim bakkala gidecek kavgası işte yine, uyandırdılar mı seni"
"Yok annecim, sorun değil (yanına gidip yanağından öptüm) günaydın bu arada annem"
"Sana da günaydın kızım"
"Bana bak lan prenses.. sen git ekmek almaya"
"Aynen abla ya sen git bir kere de"
"Sus lan sen, evin küçüğü sensin bu görev sende aslında ama bu seferlik kaytardın hadi iyisin yine"
"Evin küçüğüyüm diye sürekli ben mi gidicem"
"Evet"
İkisinin dalaşmalarını kesip araya girdim, şuan sabah sabah dır dırlarını çekemem hiç
"İyi be ben giderim, siz yeter ki susun"
"Aferim prensesim benim"
deyip yanıma gelip alnımdan öptü.. abim gelmiş 30 lu yaşlara hala çocuk gibiyidi ya, acaba ne zaman büyüyecek bu adam...
Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım, odama geçip sweatshirt'ün kapşonunu kafama çekip salona geçtim, o sırada babam uyanmıştı, dün akşamdan sonra hala kırgın ve kızgındım babama karşı ilk defa babama karşı böyle hissediyordum, yüzüne bile bakmak istemiyordum, normalde babacıyımdır ben ne olursa olsun darılamam babama çok seviyorum babamı ama bu sefer çok kızgın dım,
"Günaydın kızım, hayırlı sabahlar"
"Sana da baba"
donuk bir şekilde söylemiştim, ev ahilisi babamda dahil herkes farketti bu donukluğu
"Annecim kaç tane ekmek alayım"
"Dört tane al kızım"
"Tamam"
parayı alıp kapıya çıktım, ayağıma terliklerimi geçirip mahalle bakalının yolunu tuttum, özlemişim be mahallemi çocukluğum gençliğim geçti burada, yunus ve Tuğçe ile ne anılar biriktirdik, herşey çok güzeldi...
Yolda bakkala giderken aklıma gelen şey ile telefonumu alıp keremi aradım
Kapom🦁
Çalıyor...
Çalıyor...
"Alo"
"Alo günaydın sevgilim"
"Günaydın güzelim benim"
"Napıyorsun canım, nasılsın"
"İyiyim bebeğim, kahvaltı yapıcam şimdi, sen napıyorsun bakalım"
"Bende ekmek almaya gidiyorum"
Bu dediğime kerem telefonun arkasından kahkaha atmıştı onun kahkahası benim de tebbesüm etmeme sebep olmuştu
"Kıyamam seni mi gönderdiler ekmek almaya, evin en küçüğü gider kuralına noldu"
"Sorma ya, yeni nesil olarak Miraç beyimiz o kuralı kaldırdı galiba"
Bu dediğime tekrardan gülmüştü
ŞİMDİ OKUDUĞUN
'Arkadaş' ~Kerem Aktürkoğlu~
FanfictionYunus Akgün ve Tuğçe alaca ile çocukluktan beridir arkadaş olan seda, ve Galatasaray aşkı; bu aşktan dolayı tercüman olarak tutuğu takımda işe başlar, hayat da onun için bu andan sonra başlar. Fanı olduğu futbolcuyla yunus sayesinde kaynaşıp arkadaş...
