In winter en warme kleuren
werden we bijna ontdekt.
Clandestiene ogenblikken
glipten met jou de deur uit.
Niemand mag je zien weggaan,
maar daar bij het raam,
zag hij ons bijna staan.
Geen tijd voor een kus.
Haast je! Draai je rug.
Grijp je tas en je jas.
Laat het voor wat het is.
Hier in zijn huis
leven wij een verhaal
dat we niet kunnen vertellen.
Ik wil gewoon je hand vasthouden.
Toch omarm ik de leugens met liefde,
als dat betekent dat ik je morgen zie.
Voor nu. Val niet te veel op.
Neem de snelste weg naar huis
en laat geen voetsporen achter.
Onze stilte spreekt meerdere talen.
Geparfumeerde dekens en kamers.
Verborgen vuilnis. Klitten in mijn haar.
Gordijnen gesloten. Deuren dicht.
Klimmend van het balkon.
Twee mokjes verraden ons.
Moet ik geheimen houden,
zodat ik jou kan houden?
Flessen onder het bed.
Trillend in het toilet.
Alleen met jou is stilte fijn.
Hier in zijn huis
waar we nooit
alleen kunnen zijn.
JE LEEST
Herdenkingstuin
PoesíaEen priester zal ons nooit trouwen en ik zal alleen naar het altaar lopen. We zullen een gezin stichten zonder jouw moeders goedkeuring. In stilte ben jij de mijne met jouw golven om mijn ringvinger. Je omhelst me in de portiek en ik help jou met sl...
