Herdenkingstuin

5. Goede gevechten

Op mijn matras ligt er een
gewicht van waar je lag
en waar je zei:
"Het zit allemaal in je hoofd."
"Alles zit in mijn hoofd," huiverde ik terug.

In mijn kamer in tranen.
Bloemen en de dood worden weer synoniem.
Loze leugens slikken als een sabel weg.
Ik meen mijn sorry's wel echt. Sorry
dat we wel samen kunnen lachen, maar
dat ik niet mijn verdriet met je kan delen.

Wellicht vind ik wel een weg.
Wellicht maak ik mezelf wel gek.
Alleen kan je zo niet langer met me praten,
wanneer ik je uitdaag om mij te verlaten,
in de hoop dat ik je bang kan maken.
Alleen kan ik zo niet langer met je praten,
wanneer je vol spijt weg van mij kijkt.

Toch is het mijn gezicht waar je aan denkt
wanneer je niet in slaap kan vallen.
Ik ben nog steeds je favoriet. Liefste,
alsjeblieft, laat me je lach teruggeven.
Lieg als het moet en zeg dat je geen enkele
ruimte kan verdragen waar ik niet in ben.
Ik kan je nog geen antwoorden geven,
maar blijf bij me als een goed gevecht.

Kus elk gedeelte
waar het pijn doet. Kom dichterbij
dan waar het mes ooit is gekomen,
zelfs al huiver ik soms wanneer je me vastpakt.
Alleen jouw aanwezigheid laat mijn angst smelten.
Alleen laat mijn verdriet soms sporen achter en
is dat iets waar ik nog niet over kan praten.

Het is waardeloos. Het is stom.
De tederheid van jouw handen
doen me realiseren dat ik iets meer
in scherven lig dan ik had gedacht.
Ik weet dat ik het mezelf niet aanpraat.
Sorry dat jij me niet begrijpt en sorry
dat ik je het niet kan laten begrijpen.

Toch blijf ik jouw favoriet.
Ik ben degene die jou warm maakt en
jij herkent mijn lach uit duizenden.
Het is oneerlijk om je machteloos te maken.
Het is oneerlijk om je in twijfels achter te laten.
Het spijt me dat we hier
nog niet over kunnen praten,
maar je blijft bij me als een goed gevecht.

Telkens vinden wij samen een uitweg.
Alleen maar goede gevechten.
Je adoreert me en corrigeert me.
Je laat me zien waar ik heb gebloed en
je laat me zien wat liefde met iemand kan doen:
om van iemand te houden is
om in te zien dat je pijn hebt geleden.