San Francisco, California, USA
เสียงดังตึงตังดังขึ้นที่ชั้นล่าง คงเป็นเพราะป้ามาร์ทากำลังทำอาหารละมั้ง จนฉันต้องลืมตาตื่น ทั้งๆที่อยากจะนอนให้มากกว่านี้ เพราะเมื่อคืนกว่าฉันจะได้นอนก็คงจะตีสาม และมันก็คงเป็นเพราะร้องไห้จนเหนื่อย แบบที่เป็นอยู่ทุกคืนตั้งแต่แม่ไม่อยู่...
ฉันย้ายมาอยู่กับญาติคนเดียวที่ฉันมี ป้ามาร์ทา หลังจากอุบัติเหตุในครั้งนั้นและฉันต้องสูญเสียคนที่ฉันรักมากที่สุดไป ฉันรักป้ามาร์ทามากแต่ก็น้อยกว่าแม่ แหงแหละ ฉันย้ายมาได้เดือนกว่าๆ แล้ว และวันนี้เป็นวันแรกในโรงเรียนใหม่ ใช่ แบบย้ายมากลางเทอม ไม่สิ ปลายเทอมเลยต่างหาก อีกไม่กี่เดือนก็ซัมเมอร์แล้ว แต่ฉันคงไม่สามารถอยู่เฉยๆได้โดยที่อาการไม่กำเริบขึ้นมาอีก...
"ชาลีฉันรู้ว่าเธอตื่นแล้ว รีบอาบน้ำซะ วันนี้วันแรกนะอย่าสายล่ะ" เสียงแซมดังมาจากหน้าห้อง วันนี้เป็นวันแรกของฉันในโรงเรียนใหม่นี่นะ ในเมืองที่ใหญ่ขนาดนี้ ในสถานที่ไม่คุ้นชิน และผู้คนแปลกหน้า
ป้ามาทาร์สวมกอดฉันและแซม แซมคือลูกพี่ลูกน้องฉันเองเป็นลูกของป้ามาทาร์นั่นแหละ ตอนนี้ก็คงอยู่มหาวิทยาลัยปีหนึ่งล่ะมั้ง ฉันไม่ได้สนใจเท่าไหร่
"เอาขนมปังติดไปกินนะลูก" ป้ามาทร์ยื่นขนมปังชิ้นโตใส่ในมือฉัน ฉันอยากจะปฏิเสธแต่ก็รับไว้
"วันนี้ป้าคงต้องให้แซมไปส่งก่อนนะชาลี ป้ายุ่งๆนิดหน่อย แล้วก็เรื่องเพื่อน..."
"ไม่เป็นไรค่ะ ป้าไม่ต้องห่วงว่าหนูจะหาเพื่อนไม่ได้หรือเข้ากับใครไม่ได้หรอกค่ะ" ฉันยิ้ม แน่นอนเรื่องเพื่อนฉันหาไม่ได้อยู่แล้ว ฉันมีเพื่อนซะที่ไหนกัน ใครจะมาสนใจคนนิ่งๆเงียบๆ โลกส่วนตัวสูง? ชั่งเถอะ ฉันแค่อยากให้ป้าสบายใจ
รถของแซมวิ่งเทียบฟุตบาทหน้าโรงเรียน ก่อนที่จะจอด
YOU ARE READING
The Sea
Teen Fiction'One good thing about music, when it hits you, you feel no pain.' -Bob Marley เขาว่ากันว่าเสียงเพลงช่วยเยียวยารักษาความเจ็บปวด และฉันก็เชื่อแบบนั้น ﹌
