ติ้งต่อง!
ฉันวางปากกาและปิดสมุดบันทึกทันทีเมื่อได้ยินเสียงกริ่ง แต่ก็ยังคงปล่อยให้เครื่องเล่นแผ่นซีดีแผดเสียงต่อไป
ติ้งต่อง!
เสียงกริ่งดังขึ้นอีกครั้ง ฉันวิ่งลงมาเปิดประตูให้แขกผู้ใจร้อนคนนี้
"มาแล้วค่าาา"
และทันทีที่เปิดประตูออก ฉันก็แทบจะกระแทกบานประตูใส่หน้าแขกผู้ไม่ได้รับเชิญคนนี้ทันที
"เฮ้! เดี๋ยวสิ แซมอยู่มั้ย" เควินพูดเมื่อเห็นฉันทำท่าจะปิดประตูใส่เขา พลางมองข้ามไหล่ฉันเข้ามาในบ้านด้วย มารยาทไม่มีเลยจริงๆ
"ไม่อยู่ มีอะไร" ฉันพูดห้วนๆ
"แย่จัง" เขาพูดน้ำเสียงผิดหวัง ที่ดูไม่ผิดหวังเลยซักนิด
"คือพอดีฉันนัดแซมไปดูหนังไว้ แต่เขาดันไม่อยู่ซะนี่ บัตรอีกใบนึงจะทำยังไงดี ซื้อมาแล้วด้วย" เขาทำหน้ายียวนกวนประสาท และมันทำให้ฉันหงุดหงิด
ฉันอารมณ์ไม่ดี ไม่ดีมากๆ ตลอดอาทิตย์นี้เลย
"แค่นี้ใช่มั้ย ขอตัวนะ พอดีมีงานต้องทำ" ฉันตอบกลับด้วยสีหน้านิ่งๆ พร้อมที่จะปิดประตู แต่เควินเอามือมาดันไว้ก่อน
"โอเคฉันจะไม่พูดอ้อมค้อมแล้ว ในฐานะที่เธอเป็นน้องสาวแซม เธอต้องไปดูหนังแทนกับฉันแทนเขา" เขาพูดตีสีหน้าจริงจัง แต่ยังไม่วายขยิบตาให้ฉันทีนึง
"ไม่"
"เธอต้องไป" เควินเริ่มหมดความอดทน เขาเลิกทำหน้าทะเล้น และขอบอกได้เลยว่าตอนเขาทำหน้านิ่งๆ และพูดห้วนๆแบบนี้ เขาดูน่ากลัวมาก ถ้าเขาใส่โค้ทตัวยาว พร้อมหมวกสีดำ ยืนเอามือไพล่หลัง ละก็ เขาต้องชักมีดมาแทงฉันแหง
"ไปแต่งตัว แล้วรีบลงมา" เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง แต่พยายามผ่อนคลายมากกว่าเมื่อครู่ เอ่อ เขาคงสังเกตได้ว่าฉันกลัวเขา
ใช่ ก็เขาน่ากลัวจริงๆ แต่กวนตีนมากกว่า
YOU ARE READING
The Sea
Teen Fiction'One good thing about music, when it hits you, you feel no pain.' -Bob Marley เขาว่ากันว่าเสียงเพลงช่วยเยียวยารักษาความเจ็บปวด และฉันก็เชื่อแบบนั้น ﹌
