วันนี้ตอนกลางวันฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะไม่เข้าไปในโรงอาหาร หลังจากหมดเวลาของคาบสุดท้ายในช่วงเช้า ฉันก็รีบตรงดิ่งมาที่สวนหย่อมหลังโรงเรียนทันที ถึงแม้ว่าฉันจะได้รับแมสเสจจากเฮลีย์ว่าให้ไปนั่งกับเธอก็ตาม
หรือว่าฉันจะเข้าไปในห้องชมรมดีนะ ไม่ดีกว่า ฉันคิดพลางนั่งลงใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาเสียบหูฟังและเปิดเพลงฟัง ฉันมองไปรอบๆ ตอนกลางวันแบบนี้ก็ยังมีนักเรียนบางคนมานั่งที่สวนหย่อมเหมือนกัน และส่วนใหญ่พวกเขาจะมาคนเดียว ไม่ก็มาเป็นคู่ แบบคู่เดทน่ะ ฉันมองไปเห็นเด็กสาวคนหนึ่ง เธอเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือ ก่อนจะมองมาที่ฉันด้วยสีหน้านิ่งๆ แล้วก้มกลับไปตามเดิม ฉันถอนหายใจ
ฉันเปิดกระเป๋าแล้วหยิบแซนวิชชิ้นบางๆขึ้นมา ก่อนจะค่อยๆกัด และเริ่มกัดมันเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนฉันรู้ได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่ขึ้นมาจุกอยู่ที่ลำคอ ฉันเอามือปิดปากแน่น ก่อนจะบังคับตัวเองให้กลืนแซนวิชนั่นลงไป เมื่อรู้สึกว่าไอก้อนที่จุกอยู่ในลำคอกำลังจะออกมาแล้ว ฉันจึงเก็บแซนวิชที่เหลือใส่กระเป๋า ก่อนจะหยิบขวดน้ำขึ้นกระดกอย่างรวดเร็ว ให้ตายสินี่มันเป็นการเริ่มต้นที่ดีมากจริงๆ ฉันส่ายหัว พลางหยิบกระปุกยาและวิตามินมาเทใส่มือ
"เฮ้! ยาอะไรเยอะแยะ" หูฟังที่อยู่ในหูข้างซ้ายของฉันถูกกระตุกออก ฉันหันหน้าไปมองผู้ที่มารบกวนด้วยใบหน้าบูดบึ้ง ก่อนจะพบว่าเขาคือแซค ที่เดินมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ฉันไม่สนใจก่อนจะเทยาที่อยู่บนมือใส่ปากและกระดกน้ำตาม พลางมองไปรอบๆตัวอีกครั้ง คราวนี้ฉันเห็นเด็กสาวคนนั้นเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือแล้วส่งยิ้มยียวนมาทางแซคแล้วเบะปากใส่ฉัน โอ้ย ให้ตายสิ ฉันกลอกตากับตัวเอง
แซคมองเด็กสาวคนนั้นสลับกับฉัน พลางยิ้มกริ่ม ก่อนจะยกมือโบกให้เธอ
"หึงฉันหรอ คนหล่อก็เงี้ย" เขายักคิ้วข้างหนึ่งให้ฉัน ให้ตายสิ ฉันกรอกตาให้เขา ก่อนจะหันไปสนใจเสียงเพลงที่ดังอยู่ในหูต่อ
YOU ARE READING
The Sea
Teen Fiction'One good thing about music, when it hits you, you feel no pain.' -Bob Marley เขาว่ากันว่าเสียงเพลงช่วยเยียวยารักษาความเจ็บปวด และฉันก็เชื่อแบบนั้น ﹌
