"แต่ทำไมฉันต้องไปด้วยล่ะ" ฉันมองหน้าทั้งสามคนสลับไปมา "ฉันหมายถึงฉันไม่ได้สนิทกับมีอา แล้วฉันกับเธอก็เจอกันแค่ครั้งเดียว"
"ไปในฐานะเพื่อนของพวกเราไง ฉันจะให้เธอไป" เฮลีย์มองมาที่ฉันพลางถอนหายใจ
"แต่ฉันไม่เคยไปปาร์ตี้มาก่อน" จริงๆจะว่าเคยก็ได้ แต่ก็แค่ครั้งเดียวแหละ ถ้านับว่าการที่เพื่อนแซมมาที่บ้านเพื่อมาเล่นเกมด้วยกันว่าเป็นปาร์ตี้น่ะนะ
"เธอจะไม่ไปก็ได้นะ" คาร่าพูดพลางเลื่อนนิ้วมือไปมาบนจอโทรศัพท์โดยที่เธอไม่ได้มองหน้าฉันแม้แต่น้อย
"ฉันมีตัวเลือกด้วยหรอ" ฉันพูดประชดประชันเบาๆ แต่ก็คงจะดังพอให้เฮลีย์ได้ยิน พลางกรอกตา คราวนี้จะมาไม้ไหนอีกล่ะเฮลีย์ ถึงรู้ว่ามันจะต้องเป็นแผนของเธอแน่ๆ แต่ฉันก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่ดี
"ไม่มี" เธอตอบห้วนๆ พลางยกยิ้มในแบบที่ไม่ได้ให้ความรู้สึกดีกับผู้ที่ได้รับเท่าไหร่
"ฉันขอตัวนะ" ฉันพูดพลางหยิบเป้ขึ้นสะพาย พวกนั้นไม่สนใจฉัน ไม่แม้แต่จะถามว่าฉันจะไปไหนทั้งๆที่นี่ยังหมดเวลาพักเที่ยงด้วยซ้ำ ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องดี
ฉันเดินออกจากโรงอาหาร มุ่งหน้าตรงไปยังห้องน้ำบนตึกเรียน
ป่าวฉันไม่ได้อยากจะมาขับถ่ายหรืออะไร แต่ห้องน้ำที่ชั้นสามมันบรรยากาศดีกว่าทุกที่ในโรงเรียนนี้เสียอีก แล้วก็ไม่ค่อยมีคนด้วย ฉันอยากจะอยู่กับตัวเองเงียบๆซักพัก
ฉันเปิดประตูห้องน้ำห้องในสุด พลางยกฝาชักโครกลงมาแล้วนั่งลงบนนั้น มือควานหาโทรศัพท์และหูฟังในกระเป๋า อ้อ และแซนวิชด้วย
ฉันแกะห่อแซนวิชออกมากัด อย่าแปลกใจเลย คนเรามันก็ต้องมีพัฒนาการกันบ้างน่ะนะ อย่างน้อยตอนนี้ฉันก็มีความรู้สึกที่เรียกว่า 'หิว' แล้วล่ะ
เสียงเพลงที่แล่นเข้ามาในหูทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อย บวกกับกลิ่นดอกไม้อ่อนๆของน้ำยาทำความสะอาด ก็อย่างที่พูดห้องน้ำชั้นสามมันเป็นสถานที่ที่ดีใช้ได้ เพราะไม่มีใครถ่อสังขารตัวเองจากชั้นล่างขึ้นมาเข้าห้องน้ำที่ชั้นสามหรอก โดยเฉพาะตอนกลางวัน
YOU ARE READING
The Sea
Teen Fiction'One good thing about music, when it hits you, you feel no pain.' -Bob Marley เขาว่ากันว่าเสียงเพลงช่วยเยียวยารักษาความเจ็บปวด และฉันก็เชื่อแบบนั้น ﹌
