นี่ก็เป็นเวลาอาทิตย์นึงแล้วที่ฉันเอาแต่หลบหน้าพวกเขา
พวกเขาในที่นี้หมายถึง แซค อเล็กซ์ วิล สมาชิกคนอื่นๆของวง Another Day รวมถึงพวกเฮลีย์ด้วย
ฉันเข้าห้องก่อนเวลาเรียนและออกจากห้องทันทีที่เลิกเรียน แล้วเดินหนีไปให้ไกลที่สุดจากห้องเรียนนั้น หรือที่ที่คาดว่าจะเจอพวกเขา
ฉันจะไม่เข้าไปใกล้ชมรม หรือโรงอาหาร
แต่ดูเหมือนวันนี้โชคช่างไม่เข้าข้างฉันซะเลย หรือจะพูดง่ายๆก็คือ โชคไม่เคยเข้าข้างฉันอยู่แล้ว
ฉันพยายามก้มหน้าเดินผ่านกลุ่มของเฮลีย์ ซึ่งถ้ามันมีทางที่ฉันสามารถเดินเลี่ยงได้ฉันคงไปทางนั้น แต่มันไม่มี เพราะพวกเธอยืนขวางประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่
ฉันน่าจะโดดวิชาพละอีกซักอาทิตย์
ขณะที่ฉันกำลังเดินผ่านพวกเธอเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เฮลีย์ก็ใช้มือข้างหนึ่งดันไหล่ของฉันไว้ แล้วกระซิบที่ข้างหู
"ฉันอยากคุยกับเธอหน่อย"
ฉันรู้ได้ทันทีเลยว่า วันนี้ฉันซวยอย่างแรง
เฮลีย์ใช้วิธีสารพัดอะไรก็แล้วแต่ ที่มันจะทำให้เธอและฉันไม่ต้องเรียนพละในวันนี้ เพราะเธอบอกครูพละว่าเธอป่วยและฉันต้องพาเธอไปห้องพยาบาล
แน่นอนเราไม่ได้ไปห้องพยาบาลและเธอก็ไม่ได้ป่วย
เราอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
"ก่อนอื่นฉันต้องบอกว่าฉันเสียใจ และผิดหวังกับพวกเธอมาก" เลฮลีย์หยุดก่อนจะพูดต่อ "แต่ฉันก็ชนะจนได้ ฝากไปบอกแซคด้วยล่ะ" เธอยิ้มแบบสะใจเล็กๆ ฉันเดินไปที่ล็อกเกอร์เพื่อจะหยิบกระเป๋าและเดินออกไปให้พ้นๆเธอ
"โอ้ จริงสิ เธอคงไม่มีหน้าไปชมรมหรอก เพราะนั่นมันความผิดเธอ" เธอพูด สองมือกอดอกแบบเย่อหยิ่ง ฉันหยุดมือที่กำลังจะคว้ากระเป๋า
YOU ARE READING
The Sea
Teen Fiction'One good thing about music, when it hits you, you feel no pain.' -Bob Marley เขาว่ากันว่าเสียงเพลงช่วยเยียวยารักษาความเจ็บปวด และฉันก็เชื่อแบบนั้น ﹌
