O ödül gecesinde sadece ilk bireysel ödülümü değil, başka bir ödül daha kazanmıştım. Sarışın, konuşmayı bilmeyen, hayvanat bir ödüldü.
"O güne tekrar dönseydim gözlerimi kaçırmak yerine sana daha çok bakmak isterdim İlkin."
Kocaman gülümsedim.
"O...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ev sen geldiğinden sonra ev olmaya başladı İlkin."
Onu tanımak belki de büyük bir kumardı benim için ama insanlar kaybederek aslında bir şeyler kazanırlardı. Bu yolun sonunda kaybedeceklerim olsaydı da kazanacaklarım da olacaktı.
Sokağın ortasında bir grup topluluk hem halay çekip hemde kendilerince eğleniyorlardı. Uzaktan gelen sesle "Trabzonun güzeli yanakları gamzeli senin gamzelerini yesin ha bu Rizeli" çalıyordu. Barış'ta bunu farketmiş olacak ki bakışları oraya değindi. "Şarkıyı biraz değiştirmek lazım."
"Nasıl?" dedim anlamayarak. "Nerelisin sen?" diye sorduğunda ufak bir kıkırtı kaçtı dudaklarımdan. "Sanki videolarımı izlememiş gibi bir de nereli olduğumu soruyorsun." dedim kendimi tutamayarak.
"Yakalandık." dedi o da benim gibi gülerken. "Artvin'in güzeli yanakları gamzeli senin gamzelerini yesin ha bu Rizeli olsun." dedi ağzının içinden ama ben duymuştum yine.
"Bizde gidelim mi?" dedim kendimi tutamayarak eğlenceleri gözüme hoş gelmişti. "Gidelim." dedi hemen kabul ederek.
Gözümüzde gözlük kafamızda şapka olduğundan bizi kimsenin tanımayacağını umuyorduk.
Barış hesabı öderken "bir sonraki benden." dedim ikinci bir buluşmayı kastederek. "Benim yanımdayken sinirli halinden eser kalmıyor gibi hissediyorum." dedi. Doğruydu belki de bilemiyordum.
Hızla topluluğun yanına ulaşıp ellerinden tutup onlara eşlik ettiğimizde herkes bizi hoş bir şekilde karşılayıp devam ettiler. "Trabzonun güzeli yanaklaru gamzeli senin gamzelerini yesun ha bu rizeli" dediklerinde yanımdaki Barış'ta sessizce "Artvin'in güzeli." diyerek şarkıya eşlik ederek oynuyordu.
Ne zaman bu hale gelmiştik bilmiyordum ama şu an bu ortam o kadar eğlenceliydi ki kendimi alıkoyamıyordım.
Oynama bir süre daha devam ettikten sonra topluluk yavaş yavaş azalınca biz de aralarından sıvıştık.
"Çok güzeldi." dedim gülümsememin arasından. "Uzun zamandır bu kadar eğlenmemiştim."
"Bende." dedi dediklerime karşılık. "Sen evine gitmeyeceksin değil mi?" dedi bana o anları hatırlatarak. Ellerim yine istemsizce titrediğinde "Gidemem arabayla gelirken bir otel gördüm oraya giderim." dedim hala titreyen ellerime bakarken. Bu olay beni nasıl bu kadar etkilemişti bilemiyordum.
"Duymamış olayım." dedi sözlerime karşılık. Ben yine olumsuz anlamda kafamı salladım. "Bendesin."
"Yok ben gelemem." dediğimde çenesindeki kaslar belirginleşmişti. "Bendesin dedim bitti da uzatma işte." şivesi işin içine girince yine gülme tutmuştu beni.
