အပိုင်း၃၆
ဧည့်သည်
ဒီနေ့....နိုင်
ရွာဘက်ကိုကွင်းဆင်းရမည်မို့အစောဘဲဆေးရုံရှေ့ကိုရောက်နေရခြင်းဖြစ်သည်။နိုင်အချိန်အတော်ကြာကြာစောင့်ပြီးချိန်မှဆရာ..ဆရာမတွေရောက်လာပြီးလူစုံသွားတော့တယ်
ကဲ...ကဲ...
လူလည်စုံနေပြီဆိုတော့သွားကြရအောင်
ကာပေါ်တတ်ကြတော့....
ဆေးရုံအုပ်ကြီးရဲ့ဆော်အောသံကြောင့်နိုင်လည်ကားပေါ်တတ်လာခဲ့လိုက်သည်။ဆေးရုံးရဲ့ဆရာဆရာမတွေမို့တဝတ်ခွဲကာကွင်းဆင်းကြရခြင်းဖြစ်သည်။ဒါကြောင့်ဆေးရုံမှာတာဝန်ကြတဲ့ဆရာတွေဆရာမတွေကလည်....ဂရုစိုက်ပြီးသွားဖ်ို့မှာနေကြတာနဲ့ကားကအချိန်အတော်ကြာမှထွက်ရတဲ့အဖြစ်ရယ်ပါ...
နိုင်လည်ကားထွက်တော့မှာမို့...ဖုန်းနဲ့ဘလူးတူးလေးကိုချိတ်လိုက်ပြီးတရားနားကာနေလိုက်မိသည်။
အချိန်အနည်းငယ်ကြာတော့ကားကလည်ထွက်ပြီဖြစ်သလိုနိုင်ကိုယ်တိုင်ကလည်တရားနားရင်ပြန်ပြီးအိပ်ပျော်သွားမိသည်။
ဒီခေတ်....ဘေးနားကအိပ်ပျော်နေတဲ့ကိုကို့ကိုကြည့်ပြီးမြတ်နိုးမှုကအတိုင်းဆမဲ့ဖြစ်ထွန်းနေမိသည်။ဒီခေတ်အတွက်ယောင်္ကျားလေးရောမိန်ခလေးတွေကိုပါအရွယ်မျိုးစံတွေ့ဖူးခဲ့ပေမဲ့ဒီခေတ်ရဲ့နှလုံးသားကိုကိုင်လှုပ်နိုင်သူကတော့တစ်ဦးထဲသာရှိတဲ့ကိုကိုသာလျှင်ဖြစ်သည်။
ပိရိပြီးသေသပ်တဲ့နှုတ်ခမ်းတစ်စုံကယောင်္ကျာပိသမှုကိုပန့်ပိုးပေးနေသလိုထူထဲပြီးမဲနက်နေတဲ့မျတ်ခုံတန်းလေးတွေကလည်ဒီခေတ်အတွက်မည်သည့်အချိန်မှရိုးသွားစေမဲ့သက်ရှိပန်ချီလေးတစ်ခုသာဖြစ်နေပြန်သည်။
ချစ်တာထက်ကိုပိုပြီးမြတ်နိုးရပါတယ်ကိုကို
ကိုကိုကကျွန်တော်အတွက်အားကိုးရာဖြစ်သလိုကိုကိုကသာကျွန်တော်ဘဝရဲ့ပဲ့ကိုင်ရှင်ဖြစ်ပါတယ်....ကိုကိုအတွက်ကျွန်တော်က..ကိုကိုလိုသလိုပုံသွင်းလို့ရတဲ့ရွံစေးလေးဖြစ်ပေးမှာမို့ကိုကိုအနားနေခွင့်လေးပြုပါလို့တောင်းဆိုပါတယ်ဗျ...
နိုင်...ဘယ်လောက်ထိအိပ်လိုက်မိတယ်ရယ်တော့မသိ..နိုင်အနားမှာနိုင့်ကိုကြည့်နေတယ်လို့စိတ်ထဲထင်လာမိတဲ့အထိမို့နိုင်ရဲ့ဘေးခုံကိုကြည့်လိုက်မိသည်။
YOU ARE READING
ဧည့်သည်
Teenfikce................ဧည့်သည်........... မောင်....မင်းကငါ့အတွက်တော့ထောင်ချောက်လှလှလေးဘဲငါ့ကိုငါမသိလိုက်ခင်မှာဘဲမင်းရဲ့ထောင်ချောက်လေးထဲမှာငါပိတ်မိသွားခဲ့တယ်မောင်ရယ်.... .......ညချမ်းအလင်္ကါ အချစ်ဆိုတာဘာမှန်မသိခဲ့တဲ့ငါက ငါ့နှလုံးသားတံခါးကိုလာခေါက်တဲ့ဧည့်သည်...
