အပိုင်း၃၃
ဒီနေ့...မောင်နဲ့ကာကာတို့လက်ထပ်မဲ့နေဖြစ်သည်။ကာကာရင်တွေခုန်ပြီးစျတ်တွေလှုပ်ရှားနေမိသည်။
မောင်နှင့်အတူရာသက်ပန်ရွှေလက်တွဲခွင့်ရခဲ့တာကအကိုနိုင်ကြောင့်သာဖြစ်သည်။အဲ့ဒီအတွက်အကိုနိုင်ကိုလည်ကျေးဇူးတင်မိသည်။
ရှေလူကြီးတွေကတော့ပြောကြပါတယ်ကိုယ်စိတ်ချမ်းသာချင်ရင်သူချစ်ကိုဘဲရှာယူပါတဲ့..ကာကာကတော့ကိုယ့်ကလည်ထျစ်ပြီးကိုယ့်ကိုလည်ချစ်တဲ့မောင့်ကိုသာတစ်ဘဝစာအပ်နှင်းချင်ခဲ့တာပါ...
အဲ့ဒါကြောင့်လည်အကိုနိုင်မေးခဲ့တုန်းက..ပွင့်လင်းစွာနဲ့ဘဲဖြေခဲ့မိတာ...အကယ်၍များအကိုနိုင်နဲ့လက်ထပ်မိခဲ့ရင်တောင်ကာကာရင်ထဲမှာမောင်ကတော့ထာဝရရှိနေမှာလို့....ကာကာရဲ့ခန္တာကိုယ်ကအကိုနိုင်အပါးမှာရှိနေခဲ့ရင်တောင်ကာကာနှလုံးသားကတော့မောင့်ခြေတော်ရင်းမှာခစားလို့ကျန်နေရစ်မှာပါလို့...
အဲ့တုန်းကတော့မောင့်ကိုချစ်တဲ့စိတ်တွေကြောက့်ဘဲဖြေနိုင်ခဲ့တာပါသေချာတွေးကြည့်ရင်တော့ကာကာကအတော်ကိုတကိုယ်ကောင်းဆန်ခဲ့မိတာလို့တွေးမိပြန်ရော...
ကိုယ့်ကိုချစ်နေပါတယ်လို့ပြောခဲ့ဘူးပြီးကိုယ့်နဲ့စေ့စပ်ထားတဲ့သူတစ်ယောက်ရှေ့မှာမှတခြားသူကိုမြတ်နိုးစွာချစ်နေတဲ့အကြောင်းတွေကိုအားမနာတိုင်းပြောခဲ့မိတာလေ...
ဒါပေမဲ့လည်....လူတိုင်ကအချစ်ဆိုတဲ့မမြင်ရတဲ့အရာကြီးကိုမတွန်းလန်နိုင်ကြတာဘဲကာကာကလည်မောင်ကိုချစ်တဲ့အချစ်တွေကိုမတွန်းလန်နိုင်ခဲ့တော့လည်......
နိုင်....ကုတင်ပေါ်မှာတင်ထားတဲ့တိုက်ပုံအင်္ကျီလေးနဲ့ပိုးပုဆိုးလေးကိုကြည့်ပြီးကြည်နူးခြင်းတဝက်ဝမ်းနည်းခြင်းတစ်ဝက်ကိုခံစားလိုက်ရသည်။
ဒီပိုးပုဆိုးလေးနဲ့တိုက်ပုံအင်္ကျီလေးကသတိုးသားနဲ့ဆင်တူလေးဆိုပေမဲ့ကွာခြားနေခဲ့တာကအရောင်လေးသာ...ဒါပေမဲ့လည်သတိုးသားမှမဟုက်ခဲ့ဘဲကိုယ်တိုင်ကျေနပ်ကြည်ဖြူစွာဘဲနေရာလဲပေးခဲ့ပြီးပြီဘဲ...ဘာလို့များဝမ်းနည်းတဲ့ခံစားချက်ကြီးကရှိနေရတာလည်....
YOU ARE READING
ဧည့်သည်
Genç Kurgu................ဧည့်သည်........... မောင်....မင်းကငါ့အတွက်တော့ထောင်ချောက်လှလှလေးဘဲငါ့ကိုငါမသိလိုက်ခင်မှာဘဲမင်းရဲ့ထောင်ချောက်လေးထဲမှာငါပိတ်မိသွားခဲ့တယ်မောင်ရယ်.... .......ညချမ်းအလင်္ကါ အချစ်ဆိုတာဘာမှန်မသိခဲ့တဲ့ငါက ငါ့နှလုံးသားတံခါးကိုလာခေါက်တဲ့ဧည့်သည်...
