Unicode
"အဲ့ဆို မင်းနှုတ်ခမ်းကို ပေးနမ်း...ကိုယ်အခုချိန်မှာ ဆေးလိပ်မဟုတ်ရင် မင်းနှုတ်ခမ်းကို မှီဝဲဖို့ လိုနေတယ်"
တုန်လှုပ်သွားသည့် မျက်ဝန်းလေး။ ဒါဟာ သူက ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်သည့် အကျင့်ကြောင့် ထိတ်ခနဲဖြစ်သွားတာ။ အခန့်မသင့် အပါးသာ မအိပ်ခင် ဝင်လာကြည့်ရင် မမိနိုင်ဘူးဆိုတာ မပြောနိုင်တာမို့ သူ့ကို ဒီနေရာကနေ သွားစေချင်တာ ဖြစ်သည်။
သူကလည်း ထလာသည်။ သူမရောက်ခင် ကျွန်တော့်ဘက်ကလည်း ကုတင်ပေါ်ကနေထလိုက်ပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကိုတွန်းရင်း နောက်ဆုတ်စေတယ်ဆိုပင်မဲ့ ရပ်နေလျက်အနေအထားမှာဘဲ ရှိနေတုံးပါဘဲ။
"Jungkook ပြန်လိုက်တာ ကောင်းမယ်...အပါးသာ ဝင်လာရင် အဆင်မပြေလောက်ဘူး...ပြန်လိုက်တော့နော်..."
"ကိုယ်ပင်ပန်းနေတယ်...မင်းကိုယ့်ကို မောင်းထုတ်ခွင့်မရှိနေဘူးတာ မင်းသိတယ်မလား...ဒါကြောင့်"
အင့်...
ကျွန်တော့်ကို အိပ်ရာပေါ်တွန်းချပြီး သူကအုပ်မိုးလျက်သားအနေအထားကို ချက်ချင်းရောက်သွားတာ။
"ဖယ်..."
"မင်းသိတယ်..မင်းရှောင်နေတယ်"
"ကျွန်တော်အသက်မပြည့်သေးဘူး"
"ဟွန်း...မထိဘူးမင်းကို နမ်းရုံကလွှဲပြီး..ရှင်းတယ်နော်..."
"Jungkook လုပ်နေတာတွေကို တိုင်လို့ရတယ်ဆိုတာရောသိလား...ဒါက မတရားအလိုမတူတာနော်"
ပါးရိုးတစ်လျှောက်ကို လက်ညိုးဖြင့် ပွတ်သပ်လာရင်း သူရယ်သည်။ ရင်ခုန်နေတာမဟုတ်ဘဲ ကျွန်တော်ရင်တုန်နေတာ။
ကော်ဖီတစ်ခွက်ကို မှီဝဲလိုက်တာမျိုးကို မဟုတ်ဘဲ ရှေ့က ကော်ဖီတစ်ခွက်နဲ့တူနဲ့ လူကြောင့်ဖြစ်တယ်။
တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေသည့် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို သူသည် လက်မဖြင့် ဖိပွတ်ဆွဲလျက်။ခေါင်းလေးမော့သွားရင်း ငြင်းဆန်တာက ပိုလှနေတာကို ဒီကောင်ကလေး မသိဘူး။
"ဆေးလိပ်က အဆုတ်ကို ပျက်စီးစေတယ်..မင်းသိလား...Kim Taehyung ဆိုတဲ့ မင်းက ငါ့နှလုံးသားကို ပျက်စီးစေတာ...မင်းကို ချစ်နေတာ...ဒီကောင်က မင်းသိတယ်..."
YOU ARE READING
Espresso
FanfictionEspresso တစ်ခွက်လိုဘဲ သူကခါးသက်လွန်းတယ်... Kim Taehyung တစ်ယောက်တည်းပေါ်ဘဲ မနူးညံ့တတ်တာ... Note - Jungkook Character သည် Black flag အဆင့်ဖြစ်ပြီး အတ္တကြီးသည့် ပုံစံမျိုးဖြစ်တာကြောင့် ကိုယ်က Character sensitive ဖြစ်သူဆို ရှောင်လို့ရပါတယ်... Jeon Jung...
