ထနောင်းရဲ့မွေးနေ့မှာ သူတို့နှစ်ယောက်အတူ
ပုပ္ပါးသို့ ဘုရားဖူးထွက်လာခဲ့ကြသည်။
ပုပ္ပါးတောင်ကလပ်ပေါ်သို့ တက်လာခဲ့ကြပြီး
မျောက်တွေကိုအစာကျွေးသည်။ဘုရားဖူးသည်။
"ဘုရားမှာရောင်းတဲ့ ကြာဆံချက်နဲ့ သင်္ဘောသီးသုပ်
ရှောက်သီးသုပ် အရမ်းစားကောင်းတာ..."
ထနောင်းက ခေါင်းရွက်အသည်လေးတွေ စီ၍ထိုင်
ရောင်းနေသည့်ရှေ့သို့သွားကာ ကြာဆံချက်နှစ်ပွဲ
မှာလိုက်သည်။
လက်ပံ ကြာဆံချက် တစ်ဇွန်းသောက်ကြည့်ကာ
ခေါင်းညိတ်ပြသည်။
ဘုရားဖူးပြီး တောင်အောက်ကို ပြန်ဆင်းလာကြသည်။
"ဓာတ်ပုံရိုက်ရအောင်..."
တောင်ကလပ်နောက်ခံ ဓာတ်ပုံရိုက်ခဲ့ကြသည်။
လက်ပံက ဓာတ်ပုံလေးကို ကြည့်ကာ
"ဒါ ငါတို့နှစ်ယောက် အတူတွဲရိုက်ထားတဲ့ ပထမ
ဆုံးပုံပဲ..."
"အင်း ဟုတ်တယ် "
"ငါတို့ ပုဂံကိုလည်း သွားကြမယ်"
"အင်း..."
.......
လက်ပံ ကျောင်းပြန်တက်တော့ သူမအနားမှာ အမြဲ
ကပ်နေမည်ဆိုသည့် ထနောင်းက တကယ်တမ်း
တော့ အလုပ်မအားတာကြောင့် တစ်ပတ်တစ်ခါသာ
လာတွေ့နိုင်လေသည်။
စပါးရိတ်သည့်အချိန်ရောက်တာကြောင့် လယ်ထဲမှာ
သူရှိမှ ဖြစ်မည်မဟုတ်လား။
ထနောင်းက လက်ပံကို တစ်ပတ်တစ်ခါ လာတွေ့
သည်။
သောကြာနေ့ ညနေဘက် ရောက်လာပြီး တနင်္လါနေ့
မနက်မှ ပြန်တတ်သည်။
ဒီနေ့ သောကြာနေ့မလို့ လက်ပံ အဆောင်ပြတင်း
ပေါက်ကနေ ထနောင်းလာခေါ်မည့်အချိန်ကို စောင့်
နေလေသည်။
လာနေကျ အချိန်ထက် နည်းနည်းနောက်ကျနေတာ
ကြောင့် လည်ပင်းတရှည်ရှည်ဖြစ်နေပြီ။
"နှစ်ကိုယ်ကြင်တဲ့
အစ်ကိုလင်ရဲ့ ပျိုခင်နွဲ့ ကြိုတဲ့ လေးနာရီ
ထိုးပြီ ထိုးပြီ..
လာပါတော့ အခါခါမော့ မာလာဖော့ မျှော်ပေါ့
လေးနာရီ..ထိုးပြီ..ထိုးပြီ..."
အခန်းဖော်ကောင်မလေးက ပြတင်းပေါက်နားမှာ
ထိုင်ကာ အပြင်ကို မျှော်ငေးနေတဲ့ လက်ပံကိုကြည့်
၍ ဆံပင်ကို ဖြီးနေရာမှ သီချင်းဆိုကာ စလိုက်သည်။
YOU ARE READING
ရွှေစွန်ညို ဘာကိုလိုလို့ ဝဲပါတယ်
Lãng mạnချစ်ခြင်းမေတ္တာက အမုန်းတရားကို အနိုင်ယူနိုင်တယ်ဆိုတာ ယုံလား။
