Orijinal Ailem

13.Bölüm

Demir, Elfidaya sonuna kadar hak veriyordu. Kendisi bile bazı gerçekleri az önce öğrenmişti. 

Aile üyelerini ilk defa bu kadar hararetli kavga ettiklerini görüyordu. Yalanların üstü örtülmeye çalışıldıkça gerçeklerin bir gün açığa çıkma gibi bir huyu vardı.

Genç adam, kadını her anlamda anlıyordu ve doğal olarak da yanında olmak istiyordu. Annesi bayılmıştı ama yanında birçok aile üyesi vardı. O yüzden çok fazla kafaya takmıyordu.

Demir, Elfidaya doğru döndü ve eliyle beklemesini ifade eden bir işaret yaptı. Akşam vakti dışarısı çok soğuktu ve genç kadının üşümesini asla istemezdi.

Elfidayı iki gündür tanıyordu ama onu bu kadar çok düşünmesi kendisine tuhaf gelmiyordu. Her zaman rutin olarak yaptığı bir şey olarak geliyordu.

Evin kapısı aralıktı. Hemen çaktırmadan ve kimse görmeden evden içeri girdi. Kendisine ve Elfidaya iki hırka aldı. Sadecr bir an kendi hırkasını Elfidaya vermeyi düşündü, üzerine kokusunun sinmesini istedi.

Son iki gündür kendisini hiç yapmayacağı şeyleri yaparken buluyordu ve bu haline bir türlü anlam veremiyordu.

Gözü evdeki aile üyelerine takıldı. Herkes annesinin başında bekliyordu. Aklı geride kalmayacaktı. Hiç kimse kendisinin ve Elfidanın çıktığını fark etmemişti. Gerçi fark etseler de durum değişmeyecekti.

Elfida şu anda ailesini görmek istemiyordu. Eğer yolda karşılaştıklarında ailesinin kendi ailesi olduğunu bilseydi asla getirmezdi.

Elfidanın son olanlardan sonra bu evde kalmayacağını biliyordu. Hiçbir güç onu bu evde tutamazdı, öldürseler kalmazdı.

Evden çıktı ve evin kapısını yavaşça kapattı. Evden aldığı hırkayı genç kadının omuzlarına doğru attı. Kendisi hırkayı giydirmek istedi ama genç kadının izin vereceğinden emin değildi.

Yine de her ihtimale karşın şansını denemek istedi ve Elfidanın önüne geçti. Hırka genç kadına her zamanki gibi büyük gelmişti.

Bol gelen kollarını kıvırdı, hırkanın alt kısmını geriye doğru katladı. Tüm ayarlamaları yaptıktan sonra hırkanın fermuarını geçirdi ve yukarı kadar çekti.

Elfida şu anda bir hırkayı giyemeyecek kadar bile  kendinde değildi. Bir noktaya dalmıştı ve kendisini oldukça kötü hissediyordu.

Üzerindeki hırkaya baktı. Birinin kendisini giydirdiğini fark etti ve karşısında Demiri gördü.

Karşısındaki adam iki günde kimsenin yapmadığı iyiliği ver yardımı yapmıştı. Çok şey borçluydu ve borcunu nasıl ödeyeceğini bilmiyordu.

Elfidanın biraz yalnız kalmaya ve tek başına vakit geçirmeye ihtiyacı vardı. İsteğini Demire söylese kendisini anında yalnız bırakırdı. Yaptıkları için söyleme cesaretinde bulunamadı ve sustu.

" Demir, ben artık o eve dônemem. Otelde kalırım. Benim acil bir iş bulmam lazım. Hayatımı düzene sokmam gerek. Bana vakit ayırdığın için teşekkür ederim ama bundan sonrasını artık ben kendim halledebilirim."

Elfida bu sözleri söyledikten sonra kendisini aşırı kötü hissetti. Her anında yanında olan adamı bir anda kovmuştu, herkesi tek kalemde silebilecek potansiyele sahipti.

Demir, dumura uğradı ve konuşmak için ağzını araladı ancak dili konuşmaya varmadı. Elfida yardımını istemese de Demir yine de yardım edecekti. Yüreği tek başına genç bir kadını bırakmaya el vermezdi. Yine de gideceği yere kadar bırakmak istedi. Gerçi gideceği bir yer olup olmadığından son derece şüpheliydi.