Orijinal Ailem

12.Bölüm

Genç kadın olayları algılamakta zorluk çekmişti. Etrafındaki herkesin yerdeki fotoğrafa odaklanması kendisini işkillendirmişti.

Bartının sorduğu soruyla bütün aile üyeleri genç kadının etrafını çevrelemeye başladılar. Durum oldukça ciddi ve vahimdi. Genç kadın yavaş yavaş olayları anlamaya başlamıştı.

Bartının sorduğu soruyla ne cevap vermesi gerektiğini bilmiyordu. Yerdeki fotoğraf belki de şu anda tüm gerçekleri öğrenmesini sağlayacaktı.

Bartının ne demek istediğini anlamamıştı.

Fotoğrafın Ayla hanımla ne gibi bir ilişkisi olabilirdi ki?

Eğildi ve yerdeki fotoğrafı aldı. Yanına gelen Bartına uzattı.

Bartın fotoğrafı detaylı olarak inceledi ve annesinin yedi aylıkken karnı burnunda çekildiği bir fotoğraftı.

Annesinin en küçük kardeşine hamile olduğu bir dönemde fotoğraf çekilmek istediğini sôylemişti, o günü adı kadar hatırlıyordu.
Kalbi belki küçücüktü, ama kalbi büyüktü.

Kardeşinin olması için en çok sevinen kişilerden biriydi. Annesi doğuma girdikten bir saat kadar sonra kardeşini kaybetmişti. Geriye kalan sadece hatıralardı.

Şu andaki en büyük problem elindeki fotoğrafın genç kadında niye aradığıydı. Yersiz bir soru sorarak genç kadının kalbini kırmak ve yargısız infaz yapmak istemiyordu. Yine de bir an kardeşinin yaşıyor olabileceği inancı içinde oluşmuştu.

Sorusuna genç kadın cevap vermemişti, bu yüzden bir kez daha yineledi.

" Annemin fotoğrafının sende ne işi var?"

Genç kadın sorulan sorunun yinelenmesi ile neye uğradığını şaşırdı. Fotoğraftaki kadın gerçek annesiydi. Gerçek ailesini gökte ararken yerde bulmuştu.

Demire dönüp minnettarlıkla baktı. Demir bile gerçek ailesinin manevi ailesi olduğunu anlamıştı da Bartının anlamamasını tuhaf bulmuştu.

Elfida yıllarca üvey ailesi tarafından tacize, işkenceye uğramıştı. Şimdi fark ediyordu, kendi ailesi bolluk içinde yaşıyordu. Bir kez bile kendisini aramaya tenezzül bile etmemişlerdi.

Eğer gerçekten aile üyeleri kendisini arasaydı bu zamana kadar çoktan bulmaları yüksek bir ihtimaldi. Evlerinin arasındaki mesafe bile yürüme mesafesinde yaklaşık on dakikaydı.

Elfida konuşmaya başladı.

" Fotoğraf benim annemden bana yadigar kalan tek şey. Üvey abimden kaçarken gerçek ailemin olmadığını öğrendim ve evi terk ettim. Bana annemin fotoğrafının sende ne işi var diyorsun ama sen ne kadar biliyorsan bende o kadar biliyorum. Daha fazlası yok."

Bartın genç kadının sözlerinden sonra büyük bir şoka uğradı. Böyle bir şeyi asla beklemiyordu.

Genç kadın tüm gerçekleri, bütün çıplaklığıyla gün yüzüne sermişti, hemde hiç çekinmeden yapmıştı. Bartın ilk defa bir kadının çekinmeden kendini savunmasına hayranlıkla bakmıştı.

Fotoğrafı genç kadın, çalışma odasındaki kasadan almadıysa geriye tek bir seçenek kalıyordu. Gerçekten karşısındaki kadın, yıllardır öldü sandığı kardeşiydi. Öyle bir ihtimalin gerçekleşmesini istemezdi.

Genç kadına çok kötü davranmıştı ve kendisini affettirmek için elinden geleni yapmalıydı. Aynı evin içerisinde anlaşmaları oldukça zor bir ihtimaldi ve genç kadının kendi yüzünü görmek isteyeceğinden beri şüpheliydi.

Evin en büyük aile üyesi Arşın, her zaman evin bütün yükünü sırtlanan ve mantıklı konuşan tek kişiydi. Arşın olayın bir an önce çözülmesi için gerekli olan adımı attı ve direkt söze girdi.