Orijinal Ailem

6.Bölüm

Arkadaşlar size yeni bir bölümle geldim. Yazdım, umarım beğenirsiniz.

Keyifli okumalar...

*********

Elfida merdivenlerden o kadar hızlı iniyordu ki, her an düşme tehlikesi yaşıyordu. Düşme tehlikesi yaşamasına rağmen yine de dur durak bilmeden koşuyordu, arada üvey abisinin arkasından gelip gelmediğine de bakıyordu.

Sonunda dış kapıya ulaştığında biraz nefes almaya ihtiyacı olduğunu fark edip duraksadı ve kapının kulbuna tutundu. Derin bir nefes çekti içine doğru.

Deminden beri aralıksız hiç durmadan koştuğundan soluk soluğa kalmıştı. Arkasından sesler geldiğini fark etti.

Bu gelen kişi üvey abisinin sesine benziyordu. Nefes almak için duraksadığına bin pişmandı.
Arkasına bakma gereği bile duymadan demir olan dış kapıyı anında açarak kendini dışarıya attı ve kapıyı kapatmayı unutmadı.

Hız kesmeden mahallede yürüyerek ana caddeye çıkmaya çalıştı ancak tüm mahalle sakinleri camlara çıkmış, genç kızı izliyorlardı.

Genç kız, üzerinde olan bakışlara rağmen sokağın sonuna kadar sakin adımlarla ilerlemeye başladı. Arada arkasına bakıyor, üvey abisinin kendisini takip edip etmediğini kontrol ediyordu.

Sokağın başında kendisine doğru hızla gelen üvey abisini gördü. Kafasına vazoyla vurunca yaralandığını ya da öldüğünü düşünmüştü. Ama anlaşılan durum hiçte beklediği gibi gerçekleşmemişti.

"Elfida dur, bekle. Gitme.Seni gerçek ailene götüreceğim."

Elfidanın bu yalanlara artık karnı toktu. Hele de kendisine yan gözle bakan ve taciz eden kişiye içinde ufacık bir inanç bile yoktu. Üvey abisinden kaçmak için elinden geleni yapmıştı.

Kalbi çok hızlı atıyordu. İçinde bir korku hissi oluştu. Kendisini yakalarsa bir daha asla bırakmayacağından emindi. O yüzden tabana kuvvet koşmaya başladı.

Elfida birden koşmaya başlayınca yavaş adımlarla ilerleyen üvey abisi Ayhanda arkasından hızla koşmaya başladı.

"Beni rahat bırak artık. Çektiğim eziyet yeter. Bu hayattan kaçıyorum. Kendime yeni bir hayat kuracağım."

Ayhan, Elfidaya cevap vermekten kaçınmıyordu. Sanki az önce genç kıza taciz eden kendisi değilmiş gibi normal bir şekilde konuşabiliyordu. Bu kadar büyük cesarete sahipti.

Genç kızı taciz ettiğini kimseye söylemeyeceğini düşünüyordu. Ama tam aksine genç kız artık dünyayı yakabilecek cesarete sahip olduğunu düşünüyordu. Bu da her şeyi kendi başına yapabileceğini ve kimseye ihtiyacı olmadığını gösteriyordu.

"Senin peşini asla bırakmayacağımı biliyorsun. Nereye gidersen, git. Arkanda gölge gibi takip edeceğim. Tek bulduğum anda da yarım bıraktığım işi tamamlayacağım."

Genç kız yolun sonundan ilk araya döndü. Üvey abisine cevap verme gereği bile duymadı. Çünkü karşısındaki kişinin niyetini biliyordu. Eskiden az çok kestirebiliyor ancak küçük olduğundan aklı tam olarak algılamıyordu.

Şimdilerde belli bir yaşa ve olgunluğa ulaştığından etrafında kendisini etkileyen her şeye karşılık verebiliyordu.

Üvey abisinin kendi peşini bırakmayacağının farkındaydı.Yalnızca izini kaybettirmesi durumunda asla bir daha kendisine ulaşamazdı.