Unholy Halo

PROLOGUE

⚠️ READ AT YOUR OWN RISK ⚠️

“PLEASE stop this.” Iyak nya habang nag mamakaawa sa lalaking kaharap nya ngayon. She was in the middle of nowhere, where she knew she couldn't find any help. “Kung may natitira ka pang bait sa puso mo itigil mo na to. Maawa ka sakin” The man in front of her just laughs maniacally and it echos in every nerve of her.

“Awa? Ang lakas ng loob mong bigkasin ang salitang yan gayong hindi mo ko binigyang pansin noong araw na nag makaawa ako sayong huwag pakasalan ang lalaking yon!” Sigaw nito. She flench when the man walks toward the bed and stood in front of her.

“Mahal kita, Isabella. Pero ginawa mo kong tanga. Ginawa mo kong gagong aso na humahabol sayo.” She couldn't even look at the man in front of her cause the only thing that she could see was the pure evil in him.

“H-hindi ko kasalanan kung hindi ko man kayang bigay sayo ang pag mamahal na kailang mo. Y-you know it's against the law and for the eyes of the Lord!” Pilit nyang inilalayo ang sarili nya sa lalaki pero pilit itong lumalapit sakanya. Hindi nya alam kung ano pa ang kayang gawin ng lalaking ito sakanya bukod sa pag dukot nito sakanya. Ni hindi nya alam kung ano ang kailangan nito sakanya.

“Hindi mo naman kailangan ibalik ang pagmamahal na yon, Isabelle. Hayaan mo lang akong mahalin ka at ipinapangako ko sayong palagi kang mangiging masaya.” Walang pagdadalawang isip na sinampal nya ang mukha ng lalaki nang dumikit ito sa mukha nya. Nag babaka sakaling sa pamamagitan noon ay lumayo ito dahil wala na syang iba pang maatrasan.

Napahawak sya sa pisngi nya nang ibalik nito ang sampal na ibinigay nya. Nahilo sya dahil roon at para syang nabibingi dahil sa lakas ng pagkakasampal sakanya. Pilit nyang nilalabanan ang kung ano man ang ginagawa nito sakanya pero wala syang lakas. Hindi sapat ang lakas nya para makawala sa hawak nito sakanya.

She heard a multiple sound of ripping and she couldn't do anything but to cry because everytime she tried to fight, the violent hands of this man would slam in every inch of her body. She could feel the unbearable pain from the man's penetration inside her but she couldn't  do anything. All she has is her tears and the pain. She tried to beg for the man to stop but he didn't listen. Every inch of it was tearing her apart.

“Be a good girl and I'll consider setting you free.” Sambit ng lalaki matapos sya nitong walang habas na babuyin. Wala syang ibang magawa kundi ang umiyak ng umiyak at yakapin ang sarili nya. Kaawaan ang sarili iyon lang ang tanging magagawa nya dahil kahit saan sya tumingin ay wala syang lalabasan. Narinig din nya ang pagsarado ng pintuan mula sa labas at walang bintana ang loob ng kwarto kung nasan sya. She wanted to go and save her life but she couldn't think of anything.

Everyday felt like hell for her. She tried to beg for her life. Scream and ask for help but no one comes to save her. Araw-araw at gabi-gabi syang binababoy ng lalaking iyon. In fear of death she learns to play along and just follow what he said, hoping that one day he'll  set her free or at least leave her alone without locking the doors.

Until one day she woke up vomiting and felt so dizzy all of a sudden. Napahawak sya sa tyan nya at nabalot ng takot ang buong katawan nya nang maisip na baka nag bunga na ang pambababoy sakanya ng lalaking iyon. Hindi pweding mangyari yun. Hindi pweding mag bunga ang kahayupan ng lalaking yun. Walang kasalanan ang bata pero ano ang gagawin nya pag lumaki ito? Hindi pwede ito dahil may asawa at anak sya na tiyak ay hinahanap na sya ngayon.

Walang kahit ano sa loob ng kwarto na pwede nyang tignan para malaman ang petsa ngayon. Hindi na din nya kalkulado kung ilang araw na ba syang narito dahil bawat araw sakanya ay pare-pareho lang. Pare-parehong kahayupan at kademonyo ang nalalasap nya bawat araw.

Nanghihina syang bumalik sa papag at umupo roon. Ikinapit nya ang kamay nya sa haligi ng papag habang iniisip ang mga posibilidad na mangyari kung sakali mang buntis sya. Napatingin sya sa pintuan nang marinig na mag bukas ito. Her heart raced seeing the devil in front of the door. Here it goes again.

“Pinag dala kita ng pagkain. Halika rito sa labas at samahan mo kong kumain.” Kahit pa nahihilo at parang matutumba sya at sinunod nya ito. Wala na rin namang dahilan pa para lumaban sya dahil sakit lang ng katawan ang mapapala nya at hindi sya sigurado kung may laman ba ang tyan nya o wala.

Nang makaupo sa nag iisang upuan ay yumuko sya habang ang lalaki ay inaayos ang mga dala nitong pagkain. “M-may I k-know w-what date is it now?” Nauutal na sambit nya dahil sa sobrang takot na nararamdaman nya.

“October 24, Why?” Sa pag kakatanda nya ay September 13 noong araw na dinukot sya ng mga ito at yon din ang unang gabi na binaboy sya nito. Napahimas sya sa ulo nya nang maramdaman ang pagkahilo at muli nanamang hinahalukay ang sikmura nya.

Nang maramdamang nasusuka nanaman sya ay dali-dali syang tumayo at lumayo sa lamesa kung nasaan ang mga pagkain ngunit bago pa man sya makalapit sa dulo ng bahay na iyon ay nasuka na sya. Wala naman syang masusuka pero lutoy lutoy pa din ang pakiramdam na iyon.

Naramdaman nyang may humawi at humawak sa buhok nya mula sa likuran nya at hinimas iyon. “Are you okay? May nararamdaman ka ba?” She shouldn't fall for that worried voice of that man. Maybe he was just trying to get her trust and she shouldn't let him. In fact she didn't want to trust this man after what he did to her.

Napalingon sya sa tatlong lalaking nag labas masok mula sa likurang bahagi ng bahay at may buhat ang mga ito na mga timba. “Don't mind them. Inutusan ko silang kumuha ng tubig para ipanligo mo mamaya.” Matapos nyang masiguradong wala na syang isusuka ay inayos na nya ang sarili nya at kinuha ang tubig na hawak ng lalaking nasa likuran nya para ipang mumug iyon.

“Do you need something? Meds or anything that can relieve you?” She needs to get out of this place, away from this man, away from this place. But there's no point in that. She tried that once but he just laughed and told her that would be impossible. Huminga sya nang malalim at tinitigan ang mga pagkain na nasa harapan nya. The grapes in front of her looked so delicious and she could feel her mouth watering by just looking at those.

“I-I might need some p-pregnancy tests.” Kailangan nyang makasigurado kung buntis nga ba sya o baka dala lang to ng pagod at stress dahil sa kahayupan ng lalaking to sakanya. She looked at the man when she didn't hear anything and frowned, noticing the smile on that devil face. He was amused? This is not something to be proud of, this is a serious thing that she didn't know how to handle in the future.

“I-I’ll be right back. J-just eat these foods to fill your stomach and don't do something stupid while I'm gone. I'll be back in a minute.” May halong pananakot at hindi nya mapaliwanag na saya ang boses nito. Habang pinapanood itong umalis ay nakakita sya ng pag asa mula sa bukas na pinto na iniwan nito.

She look at the food on the table and grab those grapes cause she can't resist the watery on her mouth. She immediately finishes those grapes and walks toward the door. She peeks to check if those men who abducted her were there and felt relief seeing that there's no one outside the house.

Nag mamadali syang naglakad palabas at palayo sa bahay na yon, hindi nya alintana ang mga batong tumutusok sa paa nya habang nag lalakad sya ang tanging naiisip nya lang ay ang makaalis sa lugar na iyon at malayo sa demonyong lalaking iyon. Napasinghap sya nang makita ang tatlong lalaki na papalapit sakanya. Agad syang tumingin sa paligid nya at nag hanap ng mapagtataguan. Mabilis syang pumasok sa matataas na damo sa gilid nya, kahit pa masakit at makati sa balat ang pag tama ng damo sakanya ay hindi nya ininda iyon ang mahalaga sakanya ay matakasan at huwag syang mahuli ng mga iyon.

Habol nya ang hininga habang tinatahak ang madamong lugar na iyon. Napahinto sya dahil sa biglang pag ikot ng buong paningin nya at parang kahit anong oras ay tutumba sya hanggang sa bumigat na ang buong katawan nya at mag dilim ang buong paligid nya. Last thing she knew was her body fell down and she hit something she didn't know but it hurts her shoulder.

“Morons! Alam nyo bang may posibilidad na dala nya ang anak ko?! Bakit hindi nyo agad hinanap!?” Nagising sya dahil sa malakas na pag sigaw na yon ng baritonong boses. Wala na syang nagawa kundi mapaluha nang maaninagan kung nasaan sya. She was so sure that she left this hell earlier so why is she here again?

“Hindi naman kasi namin sya napansin. Ang akala namin ay nandito ka din sa loob.” Sambit ng isa pang lalaki. Niyakap nya ang sarili nang maalala ang nangyari kanina. Kung nalabanan nya lang ang pagkahilo nya kanina ay baka hindi na sya nabalik dito ngayon.

“Get out!” Nanginig ang katawan nya sa malakas na sigaw na iyon na sinundan ng malalakas na yabag papalapit sa kwarto kung saan sya naroon. Mabilis nyang pinunasan ang luha nya at pilit na inihihinto ang pag hikbi nya nang marinig ang pag bukas ng pinto.

“You! You are lucky that I was thinking for my child cause if I don't, I surely fuck you to death right now!” Sigaw ng lalaki sakanya na ikinabahala nya. May kung ano itong inihagis sakanya na tumama sa braso nya dahil sa pag ilag. Nang tignan nya ito ay napalunok sya.

“That's the pregnancy test you need. Don't ever think of running again if you still want to be alive.” Banta nito. Kinuha nya ang plastik na may lamang kahon ng pregnancy test at naiilang na tinignan ang lalaking nakatayo sa pintuan.

“Go on. There's nothing you can hide from me now.” Mariin syang napalunok habang pinipigilan ang sarili nyang saktan ang lalaki dahil sa galit na nararamdaman nya dito. She starts peeing on the floor because she doesn't have a choice. After putting a drop of pee to the pregnancy test the man took it from her and look at it in with a visible impatience but excitement on his face.

“How the fuck this thing works?!” Sigaw nito at itinaktak pa ang pregnancy test sa kamay nya. Sa hinuna nya ay wala pang lumalabas na guhit mula roon at iyon ang nag uubos ng pasensya ng lalaking ito. Naupo sya sa papag at tumingin sa malayo. “It took a minute or so before the lines came out.” Walang buhay na sambit nya naramdaman nya ang tingin sakanya ng lalaki.

“And how can it tell if you're pregnant?” Naalala nya ang masayang mukha ng asawa nya noong araw na nalaman nilang buntis sya. She couldn't feel the same happiness now as she did before because if there's a child inside her it's the result of this hell where she was right now.

“Two lines if pregnant, One line if not.” Tanging sambit nya at agad na nahiga sa kama habang hinihimas ang nangangapal nyang ulo. Hindi nya pinansin ang pag sigaw at pag katuwa ng lalaking kasama nya at  ipinikit lang ang mata. If she guesses it right, the pregnancy test shows two lines. There's no way this devil would scream in excitement if it's nothing. Now she really was doomed.

Hinawakan nya ang tyan nya at lihim na humihingi ng tawad sa batang nabubuo roon. Hindi nya ginusto ito at mas lalong hindi ito ginusto ng bata kaya walang dahilan para sakanya ang idamay ito sa galit nya. She felt sorry for the innocent child that was the result of wrongdoing and sin. How she wishes that she could rewind the time and fight even harder but there's no way she could do that.

Anim na bwan na mula noong araw na nalaman nyang buntis sya. Malaki na rin ang tyan nya at paminsan minsan ay nararamdaman nya na ang pag galaw ng bata sa loob nya. The rape stopped that day and she was lucky but not lucky enough to get out in this place. Tanging ang bata na lang sa tyan nya ang nag bibigay sakanya ng pag asa na makaalis sya sa lugar na ito.

Agad syang napalingon sa dingding nang makarinig ng pamilyar na boses mula sa labas. Her hopes and faith lit up hearing those voices outside the room.

“HELP!” She screamed out of her lungs and started looking for something that she could use to make a sound but there's nothing. “Somebody help me!” Ulit nya ngayon ay inilapit nya iyon sa dingding. Narinig nya ang ilang ulit na tunog ng bagay na humahampas sa kahoy at mas lalo pang lumakas ang pag asa nya.

“Isabella?! Are you there?!” That was her best friend. She could finally breathe and she knows that girl will help and save her. “Please help me!” Pag ulit nya upang malaman nitong nasa loob lang sya ng kwartong iyon. Narinig nya na parang may nasirang kahoy mula sa labas at kasunod noon ay ang yapak ng paa na papalapit sa kwartong iyon.

“I'm here! Please help me.” Hindi nya napigilan ang mapaiyak nang maisip na sawakas ay makakatakas na sya at sawakas ay may pumunta para tulungan sya.

“Yes, I'll help you, just… wait…” habang nag sasalita ito ay naririnig nya ang bawat pag pukpuk ng matigas na bagay sa kung saang parte ng pintuan. Mabilis syang lumayo sa pintuan para kung sakaling mag bukas ito ay hindi sya nito matatamaan.

And then the door flew open showing her best friend in front of it. She couldn't help but to run and hug the girl in front of her. “What happened to you?” Sambit nito pero wala syang lakas o oras para sagutin pa ang tanong nito. Mabilis syang tumingin sa labas at nakita nya na madilim roon.

“I-It's a long story. We need to get out of here, now.” Maawtoridad na saad nya. Napansin nya ang pagkabahala at pag kalito sa mukha nito pero isinawalang bahala nya iyon at kinuha ang kamay nito saka mabilis na lumabas ng lugar na iyon.

Hindi sya sigurado kung saan sya dapat pumunta para makalabas sa mala impyernong lugar na iyon at nakakasigurado din syang ilang oras lang mula ngayon ay babalik na ang demonyong kinasusuklaman nya.

“The Makagitna academy was this way.” Umiling sya sa sinambit ng kaibigan nya at inilinga ang buong paningin nya. “I can't go to that hell. The devil must be in there at this moment.” Ngayon ay alam nya na kung nasaan sya at alam na nya kung saan sya pupunta pero hindi sya pupunta sa pag mamay-ari ng isang demonyo.

“Wait a moment, Isabella. What really happened to you? A-a-are you pregnant?!” Wala syang panahong sagutin ang tanong nito. Kailangan na nyang umalis bago pa bumalik ang kasuklam suklam na lalaking iyon.

“I'll tell you everything later. For now just help me get out of this place.” Halos pa bulong na sambit nya. Malakas ang tibok ng puso nya dahil sa takot na baka maabutan sya ng demonyong iyon. Hindi na sya papayag na makabalik pa sa lugar na iyon lalo na ngayon na tatlong bwan na lang ay manganganak na sya hindi nya hahayaang sa impyernong lugar na yon nya ilabas ang anak nya.

Her best friend didn't dare to say another word and just helped her. She guides her through the path where no one could see them hanggang sa makarating sila sa isang bahay malayong malayo kung saan sya nanggaling at malayo sa Makagitna Academy.

“This is our rest house and I live here alone as of the moment while I was still teaching at that academy.” Sambit nito. Tumango sya at sinundan lang ito hanggang sa makapasok sila sa pinakaloob ng bahay.

“You can stay here as long as you want, I'll call your husband to tell him that I found you.” Mabilis nyang hinawakan ang braso ng kaibigan nya at inilingan ito. Hindi pa sya pweding mag pakita sa asawa nya ngayon lalo na at dala nya pa ang bata sa sinapupunan nya.

“Please. Don't do that. I need to give birth to this child first before I face my family.” Pag mamaawa nya dito. Inalalayan sya nitong umupo sa sofa at masuyo nitong hinawakan ang palad nya. “What really happened to you, Isabella? Why are you in that cabin? And why is it locked from outside?” Sunod sunod na tanong nito. Wala na syang nagawa kundi ang ikwento dito ang karumarumarim na nangyari sakanya sa loob ng pintong bwan. They are both crying while she's telling the whole story hoping that her best friend wouldn't judge her.

Makalipas ang tatlong bwan na pananatili nya sa bahay ng kaibigan ay nailabas nya na ang bata sa sinapupunan nya. It was a girl, a healthy little angel. She fell in love with a child the moment she lent her eyes to her.

“What a beautiful child.” Sambit ng kaibigan nya na hindi sya iniwan habang nanganganak sya sa mismong bahay nito. Tumawag lang sila ng kumadrona para mag paanak sakanya kahit pa nga hindi sya sigurado ay sumigi sya mailabas lang ang bata.

“Have you come up with a name?” Tinitigan nya ang paslit na nasa braso nya at napangiti sya dahil sa mahimbing na tulog nito. Nakakatuwa lang dahil kanina noong ilabas nya ang bata ay umiiyak ito pero nang iniabot ito sakanya ng kumadrona ay nanahimik agad ito at natulog na parang walang nangyari.

“The favored.” Tanging sambit nya tila ay naintindihan sya ng paslit dahil ngumisi ito. Hindi nya mapigilang ang mapaluha habang pinapanood ang munting mukha na  nito. This child didn't do anything to her. At wala syang balak isisi sa batang ito ang kahayupan ng lalaking iyon.

“Hello, Nancy.” The child smiled once again and she was drowning in so much love for the child. She could remember the day she gave birth to her first born. It's the same feeling right now that she was holding Nancy in her arms. She promises that whatever happens, she'll love her girls, her first and second born equally.