Unholy Halo

Chapter 6 How can someone cry without thinking about it?

THURSDAY she finally a bit well yet she still feel a little dizziness pero kaya nya ng pumasok ngayon unlike nung Tuesday na gusto nya lang talaga ay matulog tapos binubulabog pa sya ni Sabrina at Erica na daig pa mag ex na may sama ng loob sa isa't isa kung mag sagutan.

Hindi nya din mabilang kung ilang beses sya pinuntahan ni Sabrina sa kwarto nila ni Erica para lang pakain at painumin sya ng gamot. At di na din nya mabilang kung ilang beses din nag sagutan, nag hiyawan, nag tinginan ng masama at nag agawan ng pag aalaga sakanya ang dalawa.

Erica usually do stuff for her like giving her meal and such she never thought na may ibang taong gagawa sakanya yun. Taong inangkin ang labi nya noong una silang mag kita. Yung taong nag samantala sa pagkakasakit nya para ulit uliting ilapat ang malalambot na labi na yun sa labi nya.

Marahan nyang ipinitlag ang ulo para maalis ang memoryang iyon sa utak nya at ituon ang buong atensyon nya sa teacher na nasa harapan ng silid-aralan nila.

"The emotions we're feeling all come from our mind. if you keep thinking negative, your body will keep doing negative." Marahan syang napabuntong hininga habang nakikinig sa sinasabi ng teacher nya. Science ang subject nila ngayon at nakatuon ang pinag aaralan nila sa emosyon at utak ng tao.

Dahan-dahan nyang inangat ang kamay nya ng may katanungang pumasok sa utak nya.

"Ms. Swift." Tawag sakanya ng guro kaya dali-dali syang tumayo at ikinuyom ang kamao para tanggalin ang kabang namamayani sa buong katawan nya.

"A-ahmm. Y-you said our emotions come from our mind. Does pain come to our mind too?" Nagdadalawang isip na tanong nya pero hindi nya pinigilan ang sarili nya dahil ayaw nyang mapahiya lalo na at nakatingin ang mga k-klase nya sakanya.

"Yes. As I said, if you keep thinking negatively, your body responds negatively." Sagot ng guro sakanya. Nang may mamuo nanamang katanungan sa utak nya ay kinagat nya ang pang ibabang labi nya at tumingin sa whiteboard kung saan nakasulat ang lecture nila.

"How can people cry without thinking of crying?" Tanong nya dahil kung minsan ay nararamdaman nya iyon. Madalas ay kusang lumuluha ang mata nya habang blanko ang utak nya.

"We can't. If we continue thinking about hurtful things our eyes will respond in tears. You—" naputol ang sasabihin ng guro nang tumunog ang bell hudyat na tapos na ang klase nila sa umagang iyon.

"We will continue this lesson next Monday since we have an event tomorrow the council decided to cancel the class for tomorrow." Habang nag sasalita ang guro ay kinukuha na nya ang mga gamit nya at akmang aalis na sa upuan nya nang tawagin sya ng guro.

"I need to talk to you." Saad ng guro habang isa isa ng nag aalisan ang mga kaklase nya. Naupo syang muli sa upuan nya at hinawakan ang kanang kamay upang pakalmahin ang sarili dahil sa kaba na kanina nya pa nararamdaman.

Nang sya at ang guro na lang ang natira sa silid ay lumapit sakanya ang guro, hinila nito ang upuang nasa gilid nya at naupo sa tabi nya.

"I noticed your questions. Do you have something to share with me?" Tanong nito. Huminga sya ng malalim at tumingin sa guro.

"I was just being curious, ma'am." Sagot nya ng hindi tumitingin sa guro. Hindi nya gustong ibahagi sa kahit kanino ang laman ng utak nya at ang sakit na nararamdaman nya sa tuwing naalala nya ang magulang nya maski ang biglaang pag luha ng mata nya ay hindi nya nais na ipaalam pa sa kahit kanino.