𝑯𝒊𝒅𝒆 𝑻𝒉𝒆 𝑷𝒂𝒔𝒕 [𝟏𝟖+] [𝐙𝐀𝐖𝐈𝐄𝐒𝐙𝐎𝐍𝐄]

Rozdział 17

Witam w kolejnym rozdziale!! Na wstępie chciałabym powiedzieć, że rozdziały mogą zawierać literówki, błędy itp.

ig:xandra_autorka, tt:xandra_booktok, ig książkowe: book.xandra

Miłego czytania !!

Od tygodnia siedzę w salonie i obserwuje swój dom z ulicznych kamer. W tym samym czasie oglądam podłożone kamery w domu i podsłuchuje rozmów ojca oraz innych mieszkańców domu. Od tygodnia siedzę i rozmyślałam nad Blair i Diego. Nie mogę zasnąć, bo cały czas myślę o nich i o naszym planie uratowania ich. Nie wiem, czy jest wystarczająco dobry. Nie wiem, czy on się uda, a jak nie to nie mamy planu B na wszelki wypadek, bo założyliśmy, że wszytko się uda.

Wariuje. Przysięgam dostaje na głowę. Nie mogę usiedzieć w miejscu więcej niż to konieczne
Thomas i Ava rozmawiają z rodzicami przez telefon, bo musieli wyjechać w interesach i nie wiadomo kiedy wrócą. Mam nadzieje, że do ich przyjazdu zdarzymy odzyskać przyjaciół.
Odsłuchuje rozmowy z domu, gdzie ojciec mówi, że jutro ich nie ma. Właśnie dostałem oficjalną potwierdzenie, kiedy odbędzie się nasza misja.

Dzisiaj mija równy miesiąc od nieszczęsnej wiadomości ojca i od porwania. Jeśli wszytko pójdzie zgodnie z planem, już jutro Diego i Blair będą w domu. Pomimo tego, że ojciec jasno zaznaczył, że ich nie będzie i tak zachowam ostrożność na wypadek, gdyby to była pułapka. A po moim ojcu można się wszystkiego spodziewać.

                  $$$

- Ryan!!- rozlega się krzyk Thomasa- chodź szybko przed dom

Zerwałem się z kanapy i popędziłem w stronę drzwi wyjściowych. Gdy przekroczyłem ich próg ujrzałem, że coś leży pod stopami Thomasa. Podszedłem do przyjaciela i to, co ujrzałem było jak powrót do przeszłości, gdy takie zjawisko było na porządku dziennym.

Przed Thomasem leżało martwe ciało z karteczką. Schyliłem się i ją podniosłem tak, żeby nie ruszyć ciała, nie chciałem zostawiać swoich odcisków palców. Otworzyłem złożona kartkę i przeczytałem wiadomość napisaną na niej.

Długo ci zajmuje zapoznanie się z otoczeniem. Czas mija bardzo szybko, nie wiem ile jeszcze wytrzymam. Pospiesz się, bo jestem zniecierpliwiony, a to bardzo źle.
C.W

Gdy przeczytałem wiadomość upewniłem się w przekonaniu że to przesyłka od ojca. Specjalnie nie napisał niczego o porwaniu, żeby nikt go z tym nie powiązał. Ale ja wiedziałem jak on gra, znudziło mu się czekanie i jeśli nie przyjdę w najbliższych dniach znowu zabije. Sam fakt, że ojciec posunął się do zabójstwa trochę mnie zdziwiła. Przecież i tak bym do niego poszedł, więc po co zabić niewinną osobę? Tego nie wiedziałem, ale miałem przeczucie, że się tego dowiem. Jednak pewne było to, że dzisiejsza misja jest odwołana. Nie narażę życia niewinnych osób na śmierć. A to bym właśnie zrobił idąc tam.