The Unspent Love

Chapter 7

Caixia Dabrev POV.

The world of roses I used to spin suddenly turns into thorns. My stems might have had thorns to protect me. Never have I seen it coming, and it will turn against me. Or probably, I am depending too much to my own beautiful blossom and hadn't detected the insects threatening my roots. 

Hindi pa ganun kataas ang araw sa kalagitnaan. Nasa byahe na ako papuntang bahay nila Timothy. Sumasakit ng kaunti ang mga mata ko kaya maya't maya ako pumipisok. Inilagyan ko rin ito kanina ng yelo para hindi masyado mahahalatang namamaga iyon. Ganun lang din napagtantong sumubra ako naging emosyonal kagabi pag-uwi. Ngunit laking papasalamat kong at hinndi ko naabutan sila Dad sa bahay. Kumikirot pa rin ang dibdib ko, pero pinipilit kong baliwalain. 

Ako dapat ang tatanghaling wagi sa laban na'to. Gagawin ko talaga lahat para manalo. Hinding-hindi ko siya hahayaang basta-basta na lang niya sirain ang namamagitan sa'min. 

Pagdating sa bahay nila Timothy. Agad akong pinagbuksan ng gate nung guard nila. Sinalubong naman ako ni Yaya Joy pagpasok sa loob ng bahay. Nakangiting binati ko siya bago tumungo sa kusina at nagsimulang magluto ng almusal.

Nasa kalagitnaan na ako sa pagluluto ng may naririnig akong yakap ng isang tao papasok sa kusina. 

"C-Caixia?" parang gulat na binanggit ni Timothy sa pangalan ko. 

"Good morning," I turn to faced him with a smile, while my hands are keep stirring for the eggs inside of the pot. "Umupo ka na diyan. Ipinagluto kita ng breakfast." 

"Ibig kong sabihin, ano ang ginagawa mo dito?"

Hindi pa rin siya umaalis sa kinatatayuan.

"Bakit kailan pa ba ako hindi pwedeng pumunta dito?" Humarap ulit ako sa niluluto at pinatay ang apoy. Agad ko iyon nilipat sa malinis na plato. 

"Hindi iyon ang ibig kong sabihin. I thought we were..." Naghintay ako sa idagdag niya pero hindi nito tinuloy. "You don't have to bother on making me some breakfast." 

Umiwas ako ng tingin ng makitang parang hindi nito nagugustuhan nandito ako. 

Nilagayan ko ng toasted bread at ham ang platong may scrambled egg. Sunod na maingat inabot ko sa harap niya ang plato. Tinalikuran ko siya saglit para alisin ang takure nasa stove. Sinalinan ko siya ng mainit na kape bago inabot rin sa kanya iyon. 

"Wala naman siguro masama kung ipagluluto kita, hindi ba?" Sinusubukan kong itago ang pagdidismaya at sakit sa bawat pagbigkas. 

Umupo na rin siya sa wakas sa tapat ng platong inilapag ko.

"Don't you have any classes today?" pang-iba niya ng usapan.

Inayos ko muna ang sarili sa isang upuan sa harap niya, "Mamayang alas diyes pa ang klase ko kay Madamster Yong. We'll probably going to make progress again for our thesis."

"Ganun naman pala. Bakit hindi ka nalang maghanda para sa thesis mo." mahinang sambit niya sabay subo ng scrambled egg at kumagat sa toasted bread.

Naibuka at sira ko ang bibig ng sa pakiramdam tinataboy niya ako papaalis. 'Di agad ako nakapag-isip ng itutugon. Pinanuod ko nalang siyang sumubo at nguyain ang pagkain nito.

Gusto ko muling pag-usapan nain ang nangyari kahapun. Ngunit basi sa nakikita at kilos niya. Mukhang iniiwasan nitong pag-usapan namin ang bagay na iyon. Subalit, ang kaba at takot sa dibdib ko. Parang nagwawala ng hindi ako sigurado kung bakit na naman. Kung tungkol sa kanila Jasmine ito, kung ganun kailangan kong mag-isip ng paraan. Kung saan, hindi ako malulugi kahiit pumapayag ako. Sa pakana lang ng buhay at kalusugan ng ex niya.