Deef in Dronkenland

† Chapter 23

"Ik weet het niet Eliza." Zeg ik op een onzekere toon als ik achterop bij haar op de fiets ga zitten. "Het is beter als je gewoon thuis gaat uitzieken dan bij mij thuis." Even zucht ik haar kant op. "Okay, maar ik ben redelijk zwaar hoor." "Ahjoh kan ik wel tegen." "Weet je, ik spring er wel op als je fietst, dat is namelijk makkelijker." Eliza haalt even haar schouders op. "Okay dan." Als ze begint te fietsen loop ik een klein stukje mee en spring dan achterop haar fiets. Meteen merk ik dat ze trager gaat fietsen. "Gaat het wel?" Vraag ik half lachend. "Ja ja."

"Trouwens Deef, maak je niet te veel zorgen om Louis." Ik besluit haar opmerking te negeren. "Deef?" Zegt ze op een iets hardere toon. "Ja ik hoorde je wel." Zeg ik redelijk geërgerd, waardoor ze begint te zuchten. "Je maakt je echt te veel zorgen om hem." Zegt ze op een eigenwijze toon. "Wat zou jij dan doen?! Ik voel me schuldig terwijl ik niets gedaan heb, ofja niet dat ik weet dat ik iets gedaan heb." "Misschien is het wel een misverstand." Ik haal m'n schouders op. "Misschien."

Na een paar minuten stilte voel ik mezelf opeens erg misselijk worden. "Liz?" "Ja?" Meteen stap ik van haar fiets af en loop naar de dichtstbijzijnde prullenbak. Ik buig m'n hoofd wat naar voren en voor ik het weet voel ik hoe het kots m'n keel verlaat. Een paar seconde later voel ik Eliza haar hand die over m'n rug wrijft. "Tja, kan gebeuren."

Als ik uitgekotst ben kijk ik Eliza even aan. "Zo, gaan we weer?" Vraag ik alsof er niets gebeurt is. "Ehm, ja okay lets go." Ze pakt haar fiets stevig vast en begint met fietsen. Ik loop een stukje mee en spring achterop bij haar. "Weet je zeker dat je niet zwanger bent Deef?" "Weet ik zeker." "Want normaal kotst iemand niet zoveel." Ik haal m'n schouders op, ook al ziet ze dat waarschijnlijk niet. "Ik kots altijd veel als ik echt ziek ben." Zeg ik simpel.

De rest van de rit naar m'n huis is erg stil. Eerlijk gezegd weet ik ook niet wat ik moet zeggen. "Zo we zijn er." Zegt Eliza die van d'r fiets afstapt. Ik laat mezelf van de fiets afglijden en loop richting de voordeur. "Ja zie ik." Zachtjes lach ik haar kant op. "Ho wacht." Ze komt mijn kant oplopen en net als ze voor me staat knuffelt ze me. "Beterschap Deefie." Zegt ze zacht in m'n oor. "Dankjewel Lizzy." Fluister ik terug, waardoor ze zachtjes grinnikt. Ze laat me weer los en loopt weer terug richting haar fiets. "Doeg." Zeg ik nog, maar waarschijnlijk hoort ze het niet meer anders had ze wel gereageerd. Ik draai me om en loop naar de voordeur.

Als ik het huis in kom staat m'n moeder net bij de voordeur. "Oh Deef! Hoe gaat het? Ben je nog ziek? Eliza belde me vanochtend, wat een lief meisje toch." "Ja Eliza is wel lief." Ik sluit de deur achter me. "Zo weer fixings met Eliza?" M'n zus kijkt me bitcherig aan als ze naar beneden loopt. "Nee." Zeg ik bot terug. M'n moeder zucht overdreven. "Kom, kan je uitzieken." Zegt m'n moeder mijn kant op. "Niet fake ziek zijn he Deef." Zegt m'n zus nog voordat ze de woonkamer inloopt. Bitch. Net voor ik naar boven wil lopen voel ik mezelf opeens misselijk worden. Ik haast me naar de wc en geef erin over. "Gadver moet dat nu?" Hoor ik m'n zus eigenwijs zeggen. "Laura! Deef kan er niets aan doen dat hij ziek is." M'n moeder kijkt overdreven geschokt m'n zus aan, waardoor ik m'n hoofd schud. "Tja." Mompel ik in mezelf voor ik naar m'n kamer ga. "Ik kom straks wel met iets om te eten!" Hoor ik m'n moeder nog zeggen, maar ik besluit het gewoon te negeren. Alsof ik nu zin heb in eten.

Hard laat ik mezelf op m'n bed vallen. Ik ben pas thuis en nu al mis ik Eliza d'r bed, huis en Eliza zelf natuurlijk. Ik sta op van m'n bed en pak een joggingsbroek en een trui uit m'n kast. Ja een trui. Het is waarschijnlijk 22 graden, maar dat boeit me nu eens even niet. Truien zitten lekker dusja. Snel verander ik de kleren die ik nu aan heb. Opnieuw laat ik me vallen op m'n bed. Ik ben zo fucking moe, maar slapen kan ik toch niet.

Ik schrik op als m'n deur open wordt gegooid. "DEEF." Delana en Lida lopen m'n kamer binnen. "Ehm, haai?" Ik kijk hun half vragend aan. "HEEY." Zegt Delana opeens. Lida loopt gelijk naar me toe. "Beterschap!" Even knuffelt ze me, maar laat me daarna weer los. "Jam zei dat je ziek was dus dacht ik dat je wel wat gezelschap kon gebruiken." Zegt Lida simpel. "Jam?" "Ja Sem, Sem is jam." "Aah." "En Eliza belde mij net en zei dat ze je thuis had gebracht. Oh en Dylan baby zei dat je niet op school was." Zachtjes lach ik. "Dus belde ik Lida en kwamen we naar je toe." Zegt Delana vrolijk. "Awh dat is wel lief."

Beide gaan ze op m'n bed naast me zitten. "Man jij hebt een vieze kamer." Zegt Lida als ze met een vies gezicht m'n kamer bekijkt. "Lida, het is een jongen wat had je verwacht." "Ohja dat is waar." Lachend schud ik m'n hoofd. "MAAR DEEF, GEIT-" "Lida? Waarom noem je me eigenlijk geit?" "Nou, ik heb voor iedereen een bijnaam duh." "Aah vandaar ook jam is Sem enzo." "JAP." "Verklaart het." Zeg ik simpel. "MAAR OKAY DEEF, wat hoorde ik nou?" Lida kijkt me met een geschokt gezicht aan. "Nouja je hoort waarschijnlijk heel veel." "Je hebt Lucy gezoend terwijl je met Louis hebt." Geschokt kijkt ze me aan. Als ik naast me kijk zie ik Delana ook met een geschokte blik kijken. "Nee nee nee, ZIJ zoende MIJ ik haar niet." "Oh nou jam had jullie gezien." "Nou dan heeft Sem niet goed gekeken." "Alsnog Deef, vind ik het niet kunnen hoor." Zegt Delana die me nep streng aankijkt. "Tja ik had het liever ook niet maarja."

"Maar Deef, ik ga naar m'n baby." Zegt Delana opeens. "Okay, doe Dylan maar de groeten." Zeg ik vriendelijk. "Okay zal ik doen." Zegt ze lief. "Oh en wens hem veel plezier." "Hoezo?" "Nou gewoon, met jou enzo." Met een raar gezicht kijkt ze mijn kant op. "Okay Bye!" Snel geeft ze mij en Lida nog een knuffel en loopt m'n kamer uit.

Melissa❤