Deef in Dronkenland

† Chapter 24

"Moet jij niet naar je boy Lida?" Ze schud haar hoofd. "NOP, hij was druk vandaag." "Oeh spannend." Ze grijnst even mijn kant op. "Duh." Zegt ze simpel. Even gaat haar telefoon af. Ze haalt haar telefoon uit haar zak en leest het bericht grondig. "Hm." "Sup?" Vraag ik simpel. "Niets heur." Even kijkt ze me lief aan. "Okay dan." Zachtjes lach ik, ook al is er niets grappig.

"Nawh Deef, waarom kijk je zo sad?" Lida probeert met haar handen een glimlach op m'n mond te maken. "Ik mis gewoon iemand." Antwoord ik simpel. "Aahw, wie mis je?" Ik haal m'n schouders even op terwijl Lida me vragend aankijkt. "Gewoon, ik mis-" Ik maak m'n zin niet af als m'n moeder binnen komt lopen. "Gaat het al iets beter?" Ze kijkt me met een lief en vragende blik aan. "Ja hoor." Ik geef haar even een nep glimlach terug.

Na een korte stilte tussen m'n moeder, Lida en mij gaat Lida haar telefoon opnieuw af. "Fuck." Zegt ze zachtjes als ze het berichtje leest. "Wat is er?" Vraag ik nieuwsgierig. "Niets, maar ik moet wel weg." Ze staat op en knuffelt me even. "DOEI DEEF DE GEIT." Zegt ze nog voor ze m'n kamer uit loopt.

Toen bleven ik en m'n moeder nog over. "Dat is wel druk meisje." Even lach ik. "Ja weet ik." "Wil je iets eten?" Vraagt m'n moeder lief. "Nee, maar toch bedankt." Bezorgd kijkt ze me aan. "Okay dan, zeg het maar als je iets nodig hebt." "Okay." Zeg ik simpel. Als m'n moeder m'n kamer uitloopt pak ik m'n eigen telefoon. Wauw, ik heb fucking veel berichten. Van al m'n vrienden, maar niet van Louis. Ik geef wel toe dat hij goed is in negeren. Ik bedoel, ik kan iemand slecht negeren. En sowieso snap ik het nut van iemand negeren niet. De ander doe je waarschijnlijk alleen maar pijn. En niet alleen de ander, maar ook jezelf. Ik ga even met m'n handen door m'n haren. Ik haat het als mensen me zo'n gevoel geven. Een gevoel van schuldigheid. Meestal is het wel terecht moet ik toegeven. Maar soms is het gewoon een misverstand.

Ik type Eliza haar nummer in en bel haar op.

Eliza: "Allowa Deef."
Deef: "Lizzy, haai."
Eliza: "Whats up?"
Deef: "Ik verveel me."
Eliza: "Tja, maar hoe gaat het? Nog ziek?"
Deef: "Ik heb al een tijdje niet meer gekotst dus."
Eliza: "Gelukkig! Maar ik kom straks wel bij je langs, want ik heb namelijk m'n vermoedens."
Deef: "Vermoedens? Waarvoor?"
Eliza: "Vertel ik zo wel."
Deef: "Ehm, okay dan tot zo."
Eliza: "Bye Deefje!"
Deef: "Bye Elizatje."

Ik zucht eens hard als ik m'n telefoon uitzet. Waarom doet Eliza altijd zo vaag als ze iets te weten is gekomen? Ik laat mezelf achterover vallen op m'n bed. Waarom doet iedereen zo moeilijk en vaag?

"Deef?!" Gelijk sta ik op van m'n bed als ik m'n vader hoor roepen. "Ja?!" "Kom eens naar beneden." Even zucht ik voor ik naar beneden loop. "Kom al." Zeg ik onverstaanbaar. "Deef, luister." Begint m'n vader. M'n moeder gaat naast hem staan en ik zie m'n zus nieuwsgierig onze kant opkijken. Eerlijk gezegd ben ik ook wel benieuwd wat er dit keer is. "Je moeder en ik vinden het heel onverantwoordelijk van je dat je bij Eliza thuis was vannacht en daar de helft van de dag hebt gezeten." "Wojow spannend dit, geen fixings met Eliza maar wel bij haar slapen, tuurlijk Deef." M'n vader draait zich om. "Laura dit heeft niets met jou te maken dus hou je er maar buiten." Zachtjes begin ik te lachen. "Wat is er zo grappig?" Vraagt m'n moeder boos mijn kant op. "Ja kom op, kijk hoe jullie hier staan." Dit keer begin ik iets harder te lachen. "Ik vind dit nou niet echt grappig-" We worden verstoord doordat er een paar keer op onze deur wordt geklopt. Als ik de deur open staart Eliza me blij aan. "Hai." "Hey." Ze loopt een stukje naar binnen en geeft me een knuffel. "Hey, ik ga naar boven." Zeg ik nog tegen m'n ouders als ik naar m'n kamer loop.

Als ik op m'n kamer ben, ga ik rustig op m'n bed zitten. Niet veel later komt Eliza m'n kamer binnen. "Wat was dat nou net met je ouders?" Ik haal m'n schouders op. "Ik ben niet verantwoordelijk genoeg ofzo." "Aah, tja ouders he." Ze sluit de deur achter zich en gaat naast me op m'n bed zitten. "Maar? Vermoedens? Huh?" Vragend kijk ik haar aan. "Ja! Ik denk serieus dat dit het is." "Dat wat het is?" "Wow Deef, dat was een vage vraag." Raar kijkt ze me aan. "Leg gewoon uit wat je weet want ik snap er serieus niets meer van."

Even neemt ze een diepe zucht. "Delana en Lida waren hier net toch?" Even knik ik. "Hoe weet je dat?" "Ik sprak Delana net en ze zei dat jij en Lucy hadden gezoend." Ik zet m'n handen op m'n gezicht. "Nee nee, ZIJ zoende MIJ." "Ja okay leuk, maar dat boeit dus niet." "Hoezo niet?" Vragend kijk ik haar aan. "Wanneer zoende jij en Lucy?" "Ehm, toen wij ruzie hadden en jij wegliep kwam ik haar tegen. Toen aten we samen ijsje en zoende ze me." "Toen wij ruzie hadden, kwam ik een tijdje later Louis tegen weet je nog?" "Nee?" "Ik zei toch dat ik Louis heel zielig en verdrietig had zien lopen." "Ohja dat zij je, maar wat is daar mee dan?" Vragend kijk ik haar aan. "Nou, waarvan zou Louis nou verdrietig worden?" Even denk ik na. "Weet ik veel? Huilende baby's?" "Nee sukkel." Eliza geeft me een duwtje. "Hij wordt verdrietig als hij jou met iemand anders ziet." "Ja, maar ik heb niemand anders." Antwoord ik simpel. "Stel, hij heeft jou en Lucy samen zien zoenen dan denkt hij misschien wel dat je iemand anders hebt." Opeens snap ik het. Alles valt op z'n plek. De negeersessie van Louis. Melissa die tegen Eliza zegt 'Vraag dat maar aan Deef.' Opeens snap ik het. Ik geef Eliza een dikke knuffel. "Dankjewel Lizje." Zeg ik zacht. Even knuffelt ze terug. "Deef?" "Ja?" "Moeten we Louis nu niet gaan zoeken?" "Ja slim idee." Ik sta op van m'n bed. "Kom!" Ik pak Eliza haar arm vast en trek haar mee naar beneden. "Deef waar ga je nou naar toe?!" Vraagt m'n vader op een boze en geïrriteerde toon. "Iemand zoeken die heel belangrijk voor me is."

Melissa❤

Volgende hoofdstuk laatste hoofdstuk

Eliza❤