සන්තාන- SANTHANA - සිංහල BL - University Love පේරා

33

අවුරුදු දෙකකට පසු

"ඒ බන් බල්ලෝ උඹ කොහෙද??? අඩෝ කලින් වරෙන් මමයි අයියයි දැන් කැම්පස් එකට යනවා 9.30 වෙද්දි වරෙන්"

" මේ එන්න යන්නේ බන් උඹලා යන්න මම එන්නම් මට පොඩි වැඩක් තියනවා."

" හරි බං "

අද මේඝගෙත් තමරුගෙත් මේ හන්තාන වහගත් පොලවේ අවසානම හුස්ම වැටෙන දවස. විඳලා තියනවද ඒ දවස හරි පිංකාරයි. ඔව් ඇත්තටම කලු ලෝගුවකට දෙවුර හැඩවෙන එකම මංගල කරුනක් ඒත් මේඝ තාමත් වල ලඟ වාහනෙත් නතර කරන් ඇහි පිල්ලමක් වත් නොගහා බලන් ඉන්නේ ඒ මංගල පෙර නිමිත්ත දකින්න.

ඈතින් දම්පාට clinical kit එකත් ඇඳගෙන එක අතක stethoscope එකත් අරන් එන ඒ රූපේ දැක්කම මේඝගේ හදවත නතර උන තරම් ඔව් ඇත්තටම ඒ නිම්න මීට අවුරුදු තුනකට කලින් මුලු හදවතම එක බැල්මකින් මත් කරපු ඒ රූපය කලුපාටට දිලිසෙන කතාකරන බෝල ඇස් දෙකත් බැල්මකුත් වශියක් තරම් උන ඒ හිනාවත් අදටත් එදාටත් වඩා හදවතම කුල්මත් කරවන ඒ රත්තරන් පාටට හුරු කහපාට රූපය ඇත්තටම ඒ ඇදුමත් මොනවට ගැලපුනත් වගේම එදා වගෙම එතනදිම අදත් ඒ මගෙම උනු මගේ පින්න මල වග මේඝට හදවතේ පතුලෙම තැන්පත් කරා.

" congratulations අයියේ අද දවසේ ඔයාව මෙහෙම දකින්න මම ආසාවෙන් හිටය තරම් ඔයාවත් දන්නේ නෑ "

නිම්න මේඝට අතක් දික්කරා ඉන්න ඒ අතේ තිබුනා දෙයක් ඒක පුදුම ලස්සනයි.

ඒ තනි රෝස මලක් ඒක වටේට baby's breath  හරියටම රොස මලත් මේඝ වගේ ඒක වටේට හිම තරම් ලස්සනට වටවෙලා තියන baby's breath නිවුනු සදවතක් තියන නිම්න වගේ. මේඝ තප්පරයක් දෙකක් නෑ ඊටත් වඩා ඒ දිහා බලන් හිටියා.