Kabanata 2

45 37 24
                                    

Solomon 💌

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Solomon 💌


"Bro, ang tagal mong nawala. Natatae ka ba?" Binatukan ko muli si Marco, kakabalik ko na nga lang, ang ingay na naman.

Habang naglalaro kami ni Marco sa loob ng kwarto, hindi mawala sa isipan ko ang nangyari kanina lalo na ng masunog ang pirasong papel.

"Nosotros somos la esperanza de la patria..." Ulit na saad ko. Is it familiar? Narinig ko na ba ito noon? I'm not really sure.

"You can speak Spanish now?" Marco chuckled at me. Narinig niya pala ako habang hawak ang console at nakatingin sa TV.

Naging seryoso ako sa hindi malaman na dahilan. I'm starting to get interested too kung bakit bigla ko na lang nabasa ang Spanish words na iyon.

"Bro?"

"Hmm...?"

"Ano ang huling sinabi ni Dr. Jose Rizal bago siya namatay?" I asked in a soft tone.

I noticed his gaze shifting slowly toward me, binigyan niya ako ng Seryoso?-face.

"Bakit ako ang tinanong mo? Tanong mo sa mga babae. Lagi naman silang tama!"

I shut off the TV while Marco stared in disbelief. "Dude! What are you doing? Naglalaro pa ako!" I tossed out his console upang mainis pa siya lalo sa'kin.

"I need a serious answer, Marco!" I exclaimed. Napabuntong-hininga naman si Marco.

"Dude! Mukha ba akong interested sa History subject?" sagot niya na may inis ang boses sa'kin.

Bakit pa ba si Marco ang tinanong ko? Talagang siraulo palagi ang sagot nito. I was asking out of interest regarding those Spanish words. It was also translated as 'pag-asa ng bayan,' so perhaps it relates to something historical or maybe I'm just overanalyzing?

"Ano ba talaga ang nangyari noong lumabas ka kanina?" tanong ni Marco. Hindi naman ako umimik.

"Bakit ka marunong na mag Spanish? May chicks ka bang nakita?" Nagpipigil pa talaga siya ng tawa. Damn this guy—

Napatigil kami ni Marco nang biglang pumasok sa pintuan ang iba ko pang kaklase na may dalang balloons, party poppers, at... birthday cake?

"SURPRISE!"

My ears were nearly shattered by the noise around me. Allen, one of my classmates, had a large speaker while the others were yelling.

"What are you all doing in my room?" Kumunot ang noo ko. Tumawa naman sila sa reaction ng mukha ko.

"Because it's your birthday! Kailangan nating mag-celebrate!"

They tightly twisted the bases of their party poppers, releasing a shower of confetti throughout my room, and they cranked up the music.

Dear BinibiniTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon