When a young man from 2025 mysteriously swaps bodies with a 19th-century girl, they must work together to uncover the truth behind their magical connection in order to return to their own bodies.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Ang mundo ay babaliktad sa sandaling ang dalawa ay nagiging isa.
Solomon 💌
"ARE YOU KIDDING ME? Why am I a WOMAN?" I even howled to the point of my throat being sore.
It feels strange to hear a woman's voice coming from my mouth. However, looking at myself in the mirror and seeing a woman's face feels even more unusual.
Napatigil ako nang biglang binuksan ang pintuan at bumungad sa'kin ang isang babae, habang nakasuot siya ng baro't saya at ang buhok ay naka bun.
"Teresita, maghunos-dili ka! Maaga pa upang ikaw ay naghihiyaw." My eyebrow arched.
"T-Teresita? I'm not Teresita, duh!"
I walked past her, which only fueled her anger. "Sumasagot ka pa sa iyong ate? Anong kapalastangan ito?"
"May ate ako?" tanong ko upang nanlaki ang mga mata niya.
"Sino ka ba? Bakit makaluma ang lugar na ito?" Nanlaki ang mga mata ko nang may ma realize ako.
"Did you kidnap me?" I dashed to the window and shouted at the top of my lungs, asking for help from people passing by. Napakunot naman ang noo ng babaeng nag-claim na ate ko siya.
Who will side with her? I'm the only child in my family, and this woman, she even addressed me by another name!
"Help me! I'm being abducted! Tulong!—"
Napahinto ako nang mapansin ang lugar sa labas. Ang mga taong dumadaan ay nakasuot ng baro't saya, samantalang ang mga kalalakihan ay naka long sleeved shirt with a wide brimmed hat. Ang kalsada naman ay gawa sa nakalutong na bato, at ang mas ikinagulat ko, may mga dumadaan na mga kalesa.
Wait! Where am I? Intramuros ba 'to?
"Teresita? Ayos ka lang ba? May sakit ka ba ngayon?" tanong ng babaeng ate ko daw, habang nakatayo sa likod ko.
I cautiously step back away from the window, and got stunned by what I'm witnessing. Then, napatigil ako sa tapat ng salamin, napatingin na rin sa aking itsura.
Again. Why am I a woman?
Maganda naman siya. It resembles to a doll, with an innocent charm. I particularly admire the eyes, too.
But this is not me!
"Teresita?" rinig ko na saad ng babae, but I can't respond to her because that's not my name!
"A-anong nangyayari?" bulong ko.
Una, I become a woman here.
Pangalawa, nasa unfamiliar ako na lugar ngayon.
Pangatlo, tinatawag niya akong 'Teresita' kahit Solomon ang tunay kong pangalan.
At pang apat—
"Nawawala ang alaga ko!"
Humagulgol ako sa harapan ng babae. Nanlaki ang kaniyang mga mata nang makita akong umiiyak, tsaka ako biglang niyakap.
What the—niyakap niya ako na parang mag jowa kami!
"Anong alaga ang tinutukoy mo, aking kapatid?" tanong niya sa'kin.
"Ano pa ba? Edi aking alaga sa baba!" Napahinto ang babae at biglang lumayo, sabay tinignan ako nang masama.
"T-Teka—You can still hug me." I giggled. Tinaasan niya naman ako ng kilay. Minsan na nga lang ako yumayakap sa isang babae!
"Paano mo natuto ang wikang Ingles, Teresita? Sino ang nagturo sa iyo?"
Napasabunot ako sa aking buhok. "Hindi nga ako si Teresita!"
Magsasalita pa sana ang weird na babaeng kasama ko nang bigla akong nagdabog at sinipa ang pintuan. Nagulat naman siya sa aking ginawa.
"Dios mío! Anong klase kang babae at itinaas mo ang iyong paa upang salpukin ang pintuan?" Hindi ko naman siya pinansin, kaya mas lalong uminit ang ulo niya.
"Teresita! Bumalik ka dito!"
Hindi ko na siya sinuklian ng tingin at ipinagpatuloy na ang aking lakad. Bumaba ako sa hagdan at nakasalubong ang isang matandang babae na hindi ko na naman kilala, habang kumakain sa mesa na may kasamang isang lalaki na hindi familiar sa'kin.
"Teresita?" rinig ko na tawag ng matandang babae.
"Saan ka magtutungo?" tanong ng lalaking kasama ng matandang babae. I moved past them without a word. I can't stand that name they called me!
Nang makarating ako sa labas, nahulog ang panga ko dahil sa aking nakita.
"What in the world is this?" I murmured. Am I still dreaming?
Pinagsasampal ko ang sarili ko upang magising sa panaginip na ito, pero wala pa ring nangyari at nandito pa rin ako.
Bakit parang nasa ibang panahon ako? Shit!
I suddenly noticed an old man holding and reading a newspaper. Agad ko siyang nilapitan at nagtanong.
"Lolo, anong taon ito?"
Tinignan niya naman ako mula ulo hanggang paa at umiiling sa harapan ko.
"Walang paggalang sa nakatatanda ang iyong ipinapakita. Hindi mo man lamang ako binati ng magandang umaga o ginamitan ng 'po'. Maging maingat ka sa iyong matabil na dila, sapagkat ikaw ay isang binibini."
I was just trying to ask but this old man is hilarious.
"Nakaka nosebleed naman ata ang malalim na tagalog mo, lolo. Eneechos mo lang ako, eh!"
"E-eneechos?" tanong niya.
"Ano pong taon ngayon? Ayan lang naman po ang tanong ko. Magandang umaga pala, lolo!" I even flashed a smile. Napatikhim siya at tinignan ako sa mga mata.
"Ikalawang araw ng Enero, taong mil ochocientos noventa y seis."
What on earth? Talagang pinapahirapan niya ako!
"Anong taon 'yon?" bulong ko habang nag-iisip. Gamitin mo nga ang pagiging STEM student mo, Solomon.
"Ah! Alam ko na, it's one thousand eight hundred ninety-six." I also grinned. Mabuti dahil matalino ako, matalino nga ba?
"T-Teka, so you mean it's 1896?" I got stunned. In my mind, it felt like everything had collapsed. I took a deep breath, and my eyes looked around.
"Dude, nasa taong 1896 ako?" Hindi makapaniwalang saad ko sa harapan ng matandang lalaki.
"D-dude?" tanong ng matandang lalaki sa akin. Hindi ko siya pinansin at napakamot na lamang ako sa ulo. Nababaliw na ata ako!
ANONG NANGYAYARI SA AKIN?
"Teresita!"
I glanced back upon hearing that name again. Siya na naman ang babae kanina sa kwarto ang tumatawag sa akin ng Teresita. Tumatakbo siya papalapit sa'kin. Nanlaki ang mga mata ko nang may na realize ako sa nangyayari. Muli akong napatingin sa aking mga kamay at hinawakan ang aking mukha.
I think I finally get it. . . . . . .
Naging babae ako sa panahong ito at ang pangalan ko ngayon ay... Teresita!
