အင်သီရာတိုင်းပြည်၊ပထမနန်းဆောင်...
"အရှင်မင်းကြီး!"
"ပြောလေ"
"တစ်တိုင်းပြည်လုံးမှာမင်းသားကတစ်ယောက်ထဲမင်းသမီတွေကြအများကြီးပဲနော်"
"ဟုတ်တာပေါ့ ခင်ရဲ့ မင်းသားကသာငါကိုယ်တော်မရှိလျှင်ဘုရင်ဖြစ်လာမှာလေ"
"အင်း ကောင်းပါတယ် အရှင်မင်းကြီးကစဉ်းစားတတ်ပါပေ့တယ်ကို"
ထိုမိန်းကလေးမှာဘုရင်၏မနေ့တနေ့ကမှလတ်ဆတ်ထားသောသူဖြစ်သည်။အခန်းဝမှအခုနွယ်တစ်ယောက်ဒေါသကြောင့်နီရဲနေသောမျက်ဝန်းတစ်စုံနှင့်လက်သီးကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ထားသည်။မင်းသားကိုထီးနန်းပေးမှာတဲ့လား။ဖြစ်နိုင်လိမ့်မယ်ရှင်ထင်ရင်လုပ်ပေါ့။
"မိဖုရား ဘာလုပ်နေတာလဲ"
ထိုနန်းဆောင်မှမိမိနန်းဆောင်ပြန်လာခိုက်လမ်းလည်မှာရပ်နေသောသူ့ကိုဘုရင့်မှူးမတ်တစ်ယောက်ကမေးလာသည်။
"ရိုင်းလိုက်တာ ရဲမက်တွေသူ့ကိုမီးလောင်တိုက်သွင်းစမ်း! ရာရာစစငါမိဖုရားခေါင်ကိုများ ဒင်းက!"
မှန်ပါသည်။လွန်ခဲ့သောတစ်ပတ်ကအနန်းနွယ်ကိုမိဖုရားခေါင်ရာထူးခန့်အပ်နှင်းခဲ့သည်။ခန့်တာကလည်းတခြားမဟုတ်ပေ။ဘုရင်ကသူနဲ့အသွင်တူတဲ့အိမ်သူဟာအနန်းနွယ်လိုစိတ်ထားကောင်းသူသာဖြစ်ကြောင်းပြောကြားခဲ့တာပင်။
"မိဖုရားခေါင်ကြီး ကြွလာပါတယ်!"
အနောက်နန်းဆောင်ကိုမကြွစဖူးရောက်ချလာသည်ကြောင့်သွေဓားကိုခါးကြားထိုးပြီးထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ရတနာလည်းဒူးပတ်မှာဓားမြှောင်တစ်ချောင်းထည့်ရင်းသွေ့နောက်လိုက်လာခဲ့လိုက်သည်။သွေသည်တော်ရုံဆိုခွင့်လွှတ်လွယ်သလောက်ရတနာကတော့အငြိုးကြီးသည်။ကိုယ့်ထိရင်နှစ်ဆပြန်လုပ်မဲ့သူမျိုး။
"မိဖုရားခေါင်ကြီးကိုဂါရဝပြုပါတယ်"
"မိဖုရားခေါင်ကြီးကိုဂါရဝပြုပါတယ်"
မတ်တပ်နဲ့သာဂါရဝပြုတာကိုသိပ်မကျေနပ်ပေမယ့်ယုန်သူငယ်အယောင်ဆောင်တစ်ယောက်အနေနဲ့မြေခွေးဖြစ်၍မရသေးပါ။
YOU ARE READING
တစ်ပွင့်တည်းသောပန်းပွင့်ငယ်(S-1)
Romanceနှလုံးသားထဲကိုတိုက်ရိုက်ဝင်လာသူမလို့ပြန်လွှတ်ဖို့တော့ကိုယ်တော်စဉ်းစားရမှာပေါ့။ start-22.9.2024 end-6.11.2024
