တစ်ပွင့်တည်းသောပန်းပွင့်ငယ်(S-1)

P.14(Uni)

မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်သည်တောက်ပစွာဖြစ်တည်လျက်။မနေ့ကမိုးရွာထားလို့ဒီနေ့ပိုလှနေသည်ဖြစ်မည်။ပြတင်းပေါက်မှဖြန်ကျက်နေသောအလင်းရောက်သဲ့သဲ့သည်ကြည့်လိုက်လျှင်စူးရှ၏။ခုတင်နှစ်ခုကြားအလင်းရောင်သည်ကန့်လန့်ဖြတ်ထား၏။ထို့ကြောင့်တစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက်မြင်နေရသည်။

ရင်းနိုးလာပြီးခေါင်းကိုကိုင်ကာထလိုက်သည်။တစ်ဖက်ခုတင်ရှိသူကတော့အခုထိအိပ်ပျော်နေဆဲ။ရင်းလည်းသက်ပြင်းချကာခုတင်ပေါ်ကထမည်ကြံရုံရှိသေးဒူးခေါင်းထက်မှနာကျင်မှုများစွာ။တောင်ရှည်ပုဆိုးကိုလှန်လိုက်တော့ဒူးခေါင်းမှာနီရဲပြီးသွေးပင်စို့နေလေပြီ။

နာကျင်မှုကိုအံတုကာတစ်ဖက်ခုတင်မှသူ၏လက်ကိုကိုင်လိုက်သည်။နွေးထွေးနေသောလက်မှာယခုတော့အေးစက်နေ၏။ထိုအေးစက်နေသောလက်ကိုနွေထွေးအောင်သူ့လက်နဲ့အပူပေးနေလေသည်။

နှလုံးသားထဲကတိုက်ရိုက်လာတဲ့မေတ်တာအပူဓာတ်ကြောင့်ခွဲခွာခြင်းအအေးဓာတ်တွေဟာပြယ်သွားပါလေ၏။ထိုမှရင်းစိတ်ချမ်းသာမိသည်။သူလည်းအားနည်းနေသည်။သို့ပေမယ့်သူ့ကိုပိုစိတ်ပူသည်။နွေရောင်ခရေ။မင်းနိုးလာရင်ကိုယ့်ကိုသတိရပါဦးမလား။

"မင်းနိုးလာရင်ကိုယ့်ကိုအရင်ဆုံးသတိရပေးပါ ကိုယ့်ခရေ"

ရင်းကြည့်မိသည်။နွေရောင်ပိန်သွားသည်။အသားအရေကလည်းစိုပြေမနေတော့။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ရင်းမျက်လုံးထဲနွေရောင်သည်အနှိုင်းမဲ့သည်။နှိုင်းတု၍မရပေ။ချစ်တဲ့မျက်လုံးနဲ့ကြည့်လို့ထင်ပါ၏။မေတ်တာကပုံစံမတူဘဲလာတတ်သည်။

သူနာကျင်စဉ်ကရင်းသည်အသည်းခိုက်မတတ်နာကျင်သည်။သူပြုံးစဉ်ကရင်းသည်နှလုံးသားတုန်နေအောင်ပျော်ရွှင်ရပြန်သည်။သူရှက်သွားတော့ရင်းကိုယ့်ကိုကိုယ်ဂုဏ်ယူမိပြန်၏။ထိုသို့ဖြစ်သည်မှာအချစ်ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

°°°°°°°°°°

၁ရက်နေ့.....

သူအိပ်ပျော်နေတာ။သတိမရတာ၁ရက်မြောက်တဲ့နေ့ဖြစ်သည်။ရင်းဒဏ်ရာကသက်သာသလောက်ရှိပေမယ့်နာကျင်နေဆဲ။သတိရလာပေးပါတော့။