လမ္းက်ဥ္းေလးထဲသစ္႐ြက္ေတြဟာဟိုတစ္စဒီတစ္စေႂကြေနၾကသည္။လမ္းက်ဥ္းေလးသည္လူတစ္ကိုယ္သြားရံုေတာင္မရွိခ်င္။ေဘးတိုက္သြားမွသာရမည့္ပံု။ထိုလမ္းက်ဥ္းေလးသည္နံရံမ်ားျဖင့္ဝန္းရံထားသည္။႐ြက္ေဟာင္းေတြေႂကြက်ေနပံုကေျခာက္ျခားဖြယ္ရာျဖစ္ေပ၏။
"လိုက္လာခဲ့"
"သခင္မ က်ေတာ္မ်ိဳးတို႔က!"
သူမအေစခံေတြကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။နွစ္ေယာက္လံုးကဗလအားမာန္ေတြနွင့္ျပည့္စံုေနသျဖင့္ထိုလမ္းက်ဥ္းသည္သူတို႔အတြက္သင့္ေတာ္ပံုမရ။သူမသက္ျပင္းခဏခ်ကာစဥ္းစားလိုက္သည္။
"မင္းတို႔က ဒီနံရံေပၚေက်ာ္တက္လိုက္"
"မွန္လွပါ"
နံရံ၏အျမင့္သည္ေတာ္ေတာ့္ကိုျမင့္ပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္သူစကားေျပာေနခ်ိန္ထိုလူနွစ္ေယာက္ဟာေရာက္မလာနိုင္ေလာက္ပါ။သူမသည္ခန္ဓာကိုယ္မွာပိန္ၿပီးရွိုက္ဖိုႀကီးငယ္အသြယ္သြယ္မွာေတာ့မိန္းမတစ္ေယာက္ပီသလွသည္။လမ္းက်ဥ္းေလးထဲကိုယ္ကိုက်ံဳ႕ကာဝင္ေရာက္သြားၿပီးေနာက္တစ္ဖက္ျခမ္းသို႔ေရာက္ရွိသြားသည္။
မအူပင္ႀကီးေဘးရွိတဲအိမ္အိုေလးကိုျမင္ေတာ့သူမျပံဳးလိုက္သည္။ဒီအိမ္ကသူမတို႔မိသားစုေတြငယ္ငယ္ေလးတုန္းကအေႂကြးရွင္ေတြလက္ထဲကထြက္ေျပးခဲ့ရာဒီလမ္းက်ဥ္းထဲထြက္ေျပးပုန္းေရွာင္ခဲ့သည္။ေရွာင္ရွားၿပီးေနာက္ဒီေနရာေလးမွာေနထိုင္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ဒီေနရာေလးသည္သူတို႔မိသားစုအျပင္မည္သူမွမသိ။
မအူပင္မွသစ္ကိုင္းမ်ားကိုခုတ္ကာအိမ္တစ္လံုးတည္ေဆာက္ၾကၿပီးေနာက္အစားအစာအတြက္ရွာေဖြၾကသည္။အေမဆံုးသြားၿပီးေနာက္သူမမွာလမ္းက်ဥ္းေလးမွအစားအစာရွာရန္ထြက္လာစဥ္ကြၽန္လိုက္ရွာေနသည့္လူတစ္စုနွင့္ေတြ႕ခဲ့ၿပီးသူမအားဖမ္းေခၚသြားေလသည္။သူမငယ္ငယ္ေလးကတည္းကကြၽန္အျဖစ္ေနခဲ့ရသည္။
အိမ္အိုေလးသည္အသံေတြတိတ္ဆိတ္ေနသည္။အေဖနဲ႔အရင္ကသူတို႔ေတြေပ်ာ္ခဲ့ၾကတာကိုသတိရမိသည္။အိမ္ထဲမွတုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ကာသူမကိုရန္သူသဖြယ္ၾကည့္ေနေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ထြက္လာေလ၏။
YOU ARE READING
တစ်ပွင့်တည်းသောပန်းပွင့်ငယ်(S-1)
Romanceနှလုံးသားထဲကိုတိုက်ရိုက်ဝင်လာသူမလို့ပြန်လွှတ်ဖို့တော့ကိုယ်တော်စဉ်းစားရမှာပေါ့။ start-22.9.2024 end-6.11.2024
