ဓားရွည္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ညဘက္လူေျခတိတ္ခ်ိန္ေလ့က်င့္ေနသည့္သူတစ္ေယာက္။သူေၾကာက္ေနပံုရသည္။ဒါ့ေၾကာင့္သာအခုလိုအခ်ိန္ထိမနားေနတာ။ဓားရွည္၏လက္ကိုင္တြင္ေခြၽးေတြပင္စို႔ေခ်ၿပီ။ဓားတံမွာလည္းေခြၽးေတြစီးက်လို႔။ဝတ္ထားသည့္ဝတ္ရံုမွာသံုးထပ္ျဖစ္ေသာ္လည္းေခြၽးေတြထြက္ေနသည္။
ဓားကိုေျမျပင္တြင္စိုက္၍အေမာေျဖေနသည္။ဆံပင္ကိုခပ္ျမင့္ျမင့္စီးထားကာမ်က္လံုးေတြလည္းတုန္ရီေနသည္။ကြင္းထဲတြင္သူတစ္ေယာက္ထဲသာ။ထပ္ေလ့က်င့္ရန္ျပင္ေတာ့လက္ေကာက္ဝတ္ကိုလာကိုင္တဲ့သူတစ္ဦး။ထိုသူသည္အကိုေတာ္သာျဖစ္သည္။
"ဘာလို႔ဒီခ်ိန္ႀကီးထိ ေလ့က်င့္ေနတာလဲ"
"ညီ...ညီမေတာ္ အမွားလုပ္မိမွာေၾကာက္တယ္ စံျပတစ္ေယာက္ကၿပိဳလဲေနလို႔မျဖစ္ေပမယ့္ ညီမေတာ္....ညီမေတာ္ကေခြယိုင္ေနတုန္းပဲ"
"လက္ကမ္းေပးမယ္ အကိုေတာ္ကမ္းေပးတဲ့လက္ကိုသာၿမဲစြာကိုင္ၿပီးေလ်ွာက္လွမ္းလိုက္ပါ"
"အကိုေတာ္"
အကိုေတာ့္ကိုတင္းက်ပ္စြာဖက္လ်က္ရတနာငိုေလေတာ့သည္။ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကသူ႔မွာမည္သူမွမရွိခဲ့။အကိုေတာ္နဲ႔ညီမေတာ္ကသာသူ႔ေဖာ္မြန္ရာ။သူတို႔ေမာင္နွစ္မနွစ္ေယာက္ရုတ္တရက္မ်က္ဝန္းေတြမွာေလးနက္သြားၾကသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ေျခသံတစ္ရွပ္ရွပ္ေၾကာင့္ပင္။သစ္႐ြက္ေလးေတြေျမျပင္ေပၚေျပးလႊားသံ။သဲေတြကိုေျခဖ်ားနဲ႔ထိတိုက္သံ။လမ္းေလ်ွာက္ရာမွရုတ္တရက္ရပ္လိုက္သည္နွင့္ပင္တူေလသည္။လာဟပ္ေသာေလေၾကာင့္သစ္႐ြက္ေလးမ်ားေနရာေ႐ြ႕သြားၾကပံုေထာက္ရင္ဒီေနရာမွာသူတို႔အျပင္တစ္ျခားသူရွိေနပါေသးသည္။
ရင္းနဲ႔ရတနာဓားကိုယ္စီကိုင္ကာေျခလွမ္းေတြကိုခပ္ဖြဖြေလ်ွာက္လိုက္သည္။ေမာင္နွစ္မနွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္မ်က္စပစ္လိုက္သည္။သူတို႔မေမ်ွာ္လင့္ထားတဲ့သူသည္တိုင္လံုးအကြယ္မွတုန္ရီစြာထြက္လာေလသည္။
"မန္မလာ!"
"မန္မလာ!"
မန္မလာေပ်ာက္ေနသည္မွာအေတာ္ၾကာေနၿပီျဖစ္သည္။ေပ်ာက္ရသည့္အေၾကာင္းအရင္းမွာလည္းခရီးထြက္ေနလို႔ျဖစ္သည္။အခုမန္မလာပံုသည္ထိတ္လန္႔ေၾကာက္႐ြံကာပိန္ပါးေနသည္။သားနားေနေသာအရင္ပံုနဲ႔နည္းနည္းမွမဆိုင္။မန္မလာဘာေၾကာင့္အခုလိုျဖစ္သြားရသနည္း။
YOU ARE READING
တစ်ပွင့်တည်းသောပန်းပွင့်ငယ်(S-1)
Romanceနှလုံးသားထဲကိုတိုက်ရိုက်ဝင်လာသူမလို့ပြန်လွှတ်ဖို့တော့ကိုယ်တော်စဉ်းစားရမှာပေါ့။ start-22.9.2024 end-6.11.2024
